Ομόθυμη πρέπει να είναι η καταδίκη των εγκληματικών ενεργειών είτε αφορούν βόμβα δέκα κιλών, είτε εμπρηστικές επιθέσεις με μολότοφ, είτε χειροδικίες κατά πολιτικών, καθηγητών, δημοσιογράφων κ.λπ.

Συνέχεια

Οι μπάχαλοι συνεχίζουν. Δεν μνημονεύουν έναν άδικο θάνατο, ελπίζουν στην επανάληψη όσων προηγήθηκαν και ακολούθησαν.  

Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν καταδίκαζε τις βίαιες επιθέσεις κατά πολιτικών του αντιπάλων, αλλά πολλάκις στελέχη του πρωτοστατούσαν σ’ αυτές.

H εισβολή σε ένα υπουργείο και η ρύπανση των χώρων είναι παράνομες πράξεις, αλλά τώρα τρέχα γύρευε αγωνιστικώς. Για τις άλλες πιο σοβαρές πράξεις θα λογοδοτήσουν;

σχάτως άρχισαν να κλειδαμπαρώνονται και τα κρεοπωλεία.

Τα δικαιώματα των κρατουμένων είναι σεβαστά, αλλά όχι αυτομάτως...

Το κατά Βαρουφάκη «αριστερό τσούρμο», που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, έχει μακρά ιστορία θωπείας των αυτιών κάθε είδους εκνόμων.

Πριν την άδεια έπρεπε να ερωτηθεί για τα κρυμμένα όπλα της 17Ν.

Η χώρα έχει χρόνιο πρόβλημα βίας. Θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να ξεριζωθεί το απόστημα, αλλά η κυβερνητική αβελτηρία να αντιμετωπίσει το φαινόμενο το διογκώνει.

Υπήρξαν τρόπαια από όσα αποτρόπαια ακούστηκαν τα περασμένα χρόνια.

Το δηλητήριο υποκατέστησε τη γνώση για την δημοκρατία, για τη χούντα και πότε τέλειωσε αυτή.

Οι προπηλακισμοί πολιτικών είναι παράνομες πράξεις και οι αντισυγκεντρώσεις φασιστικές πρακτικές...

Το πρόβλημα με το Εθνικό δεν είναι ότι ανέβασε κείμενα του Σάββα Ξηρού, αλλά πως τα ανέβασε…

Η κυβέρνηση από τη μία ποινικοποιεί τον απεχθή πολιτικό λόγο και από την άλλη αποποινικοποιεί πράξεις που –ενδεχομένως– έχουν πολιτικά κίνητρα.

Φτάσαμε στο σημείο να δέρνουν έναν άνθρωπο για κάτι που είπε κάποιος άλλος.

 Οι απόψεις Κατρούγκαλου για την βία και το μάθημα στην Καλαμάτα.

Φασιστικές συμπεριφορές με αντιεξουσιαστικό μανδύα.

Τα προϊόντα κάποιων κομπλεξικών της γενιάς της μεταπολίτευσης καίνε κι εφημερίδες.

Οι πομφόλυγες περί «κοινωνικής», «κινηματικής» ή «επαναστατικής» βίας έχουν την εξήγησή τους στο παρελθόν αλλά και το αμήχανο παρόν αυτού του χώρου.