Μια ιστορία για κλάματα έξω από τα γραφεία της ΔΑΚΕ στη Ρηγίλλης.

Εκ του κοινωνικού και εθνικού ρόλου, που η ίδια η ΓΕΝΟΠ θέλει να δώσει στη ΔΕΗ, η κυβέρνηση οφείλει να χρησιμοποιήσει την επιχείρηση για την είσπραξη του τέλους.

Η κυβέρνηση, αντί να μπαίνει στη φασαρία της είσπραξης του έκτακτου τέλους, να ξεκινήσει περικόπτοντας φέτος και του χρόνου την επιχορήγηση στο ασφαλιστικό Ταμείο της ΔΕΗ.

Kαι καλά! Ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει απλήρωτους τους εργαζομένους «Στο Κόκκινο» και του περισσεύουν από την κρατική επιχορήγηση για να μισθώσει τρένο ώστε να υπάρχουν διαδηλωτές στη ΔΕΘ. Η ΠΟΣΠΕΡΤ, από πού έχει τόσα χρήματα για «διαδηλωτικό τουρισμό»;

O πληθωρισμός της διαμαρτυρίας όχι μόνο δεν βοηθάει την αύξηση της πίτας, αλλά ούτε καν τη διαφορετική διανομή της.

Αν το ηλεκτρικό ρεύμα είναι τόσο κοινωνικό και τόσο σημαντικό αγαθό που δεν πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί, τότε δεν θα πρέπει να κόβεται ποτέ και για κανένα λόγο.

Φτιάχνεις ένα πανό, ετοιμάζεις ένα ξύλινο (και συνεπώς έτοιμο από προηγούμενες «παρεμβάσεις») λογίδριο, και εκστομίζεις δύο πολυφορεμένα συνθήματα. Εχεις δηλαδή «επανάσταση» σε συσκευασία και χωρίς κόπο.

Ο συνδικαλισμός είναι ένας από τους πυλώνες της δημοκρατίας μας και πρέπει να ανασυγκροτηθεί σε υγιή βάση.

Αφού κάποιοι συνδικαλιστές της ΔΕΗ παίρνουν 65.000 ευρώ μόνο για οδοιπορικά και δεν δουλεύουν, φυσικό είναι να έχουν αναπτυγμένο το ένστικτο της αγωνιστικότητας.

Είναι λίγο παράδοξο να εργάζονται οι νοσοκομειακοί γιατροί υπέρ της δημόσιας υγείας μη εργαζόμενοι. Εκτός αν μας δουλεύουν...

Ανθρωποι που δεν σέβονται τον νόμο για τις καταλήψεις, θα σεβαστούν τον νόμο για την απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους;

Κάθε πενήντα άτομα που μαζεύονται στην Πλατεία Συντάγματος παράγουν δίκαιο. Ότι κι αν κάνουν, ότι κι αν ζητούν...

Το χειρότερο που ανέδειξε αυτή η κρίση είναι ότι ενώ η ζωή αλλάζει δραστικά, οι ηγεσίες κάθε χώρου (πολιτικές, συνδικαλιστικές, κοινωνικές) δεν λένε να αλλάξουν συμπεριφορά.

Aν είναι δυσβάσταχτη η πληρωμή των τριών ευρώ, τα φακελάκια των πεντακοσίων ή χιλίων ευρώ τι είναι;

Η αλήθεια για τα φάρμακα, όπως την λέει ο ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου.

Γιατί η στάση εργασίας των εργαζόμενων στην ΕΘΕΛ γίνεται πάντα τις ώρες που οι άλλοι εργαζόμενοι χρειάζονται το λεωφορεία;

Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ιδιοτελή συμφέροντα· όλοι για το καλό της χώρας παλεύουν.

Οι «επιστημονικώς» εργαζόμενοι σ' αυτήν τη χώρα δεν είναι παρά δημόσιοι υπάλληλοι με δικό τους μαγαζί.

Αντί η ΓΕΝΟΠ να ακούει τραγούδια του Μπακαλάκου ή να αναπολεί τα φεστιβάλ νεολαίας της δεκαετίας του '70, καλό είναι να καταθέσει καμιά σοβαρή πρόταση.

Μετά τους συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ και οι ομότεχνοι τους τού ΟΣΕ απειλούν ότι οποιαδήποτε αλλαγή στο στάτους αυτού του καταχρεωμένου οργανισμού, θα έχει ως συνέπεια «να ματώσουμε».