Οι δημόσιες μεταφορές, η λαθρεπιβίβαση, οι άνεργοι και τα συνδικάτα.

Σε κάθε πορεία, όλα είναι τα ίδια...

Σ’ αυτή τη χώρα πλεονάζουν τα παχιά αριστερά λόγια και σπανίζουν οι επιτυχημένες συνεργατικές προσπάθειες.

Εχει γίνει πεποίθηση ότι όποιος δηλώνει συνδικαλιστής και πολύ περισσότερο αριστερός μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.

Δυστυχώς οι συνδικαλιστές στην Ελλάδα είναι ευεπίφοροι στην αδράνεια περισσότερο και από τους πολιτικούς.

Είναι θλιβερό το γεγονός ότι το συνδικαλιστικό κίνημα πνίγηκε στα λύματα του συντεχνιασμού.

«Η κυβέρνηση, απέναντι στους παράνομους “ασθενείς-αδειούχους-απεργούς” του μετρό, επέλεξε, προχωρώντας στην εφαρμογή του μέτρου της επίταξης υπηρεσιών, να δράσει "εξόχως" παράνομα».

Δεν ζούμε σε ευρωπαϊκό κράτος, ούτε καν στο ελληνικό. Ζούμε στο κράτος των συνδικαλιστών.

Για την αυτοπροστασία του κλάδου θα έπρεπε τα συνδικαλιστικά σωματεία να πιέζουν να γίνει η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων.

Το οριζόντιο των μέτρων είναι προϊόν της αντικειμενικότητας που ζητάμε από το Δημόσιο.

Οι συνδικαλιστές μας (ελέω σοσιαλισμού) μπορούν να αμείβονται δίχως να εργάζονται και (ελέω φασισμού) να συνταξιοδοτούνται επικουρικώς για την αεργία τους.

Aν, μεσούσης της πιο κρίσιμης προεκλογικής περιόδου στην ιστορία της μεταπολίτευσης, η ΕΡΤ είναι όμηρος των αιτημάτων για... «αναπροσαρμογή της εκτός έδρας αποζημίωσης», πότε ακριβώς θα παίξει η δημόσια τηλεόραση αυτόν τον σημαντικό ρόλο που διάφοροι της αποδίδουν;

Η αντίδραση της ΓΕΝΟΠ σε όσα αποκαλύπτονται μπορεί να συνοψιστεί στην ελληνική παροιμία «φωνάζει ο κλέφτης, να φοβηθεί ο νοικοκύρης».

Κάθε λίστα δεν πρέπει να λέγεται «Βαρέων και Ανθυγιεινών», αλλά «Βαρύτερων και Ανθυγιεινότερων Επαγγελμάτων» σε σχέση με τα υπόλοιπα.

Πώς μπορεί να είναι ελλειμματική η ΕΡΤ; Μόλις παρουσιαστούν ζημίες, οι Ελληνες καλούνται υποχρεωτικώς να τις αναλάβουν.

Οι δήμαρχοι πρέπει να θυμηθούν τον Ουίνστον Τσόρτσιλ. Οφείλουν να πράξουν το σωστό, αφού δεν έχουν απομείνει άλλες λάθος επιλογές να υιοθετήσουν.

Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε στο τέλος του μήνα πόσο κόστισαν οι καταλήψεις στους απεργούς και πόσο στους φορολογούμενους.

Στην Ελλάδα η ανομία προϋπήρχε της κρίσης. Τα κατειλημμένα σχολειά και πανεπιστήμια ήταν στη διάταξη κάθε φθινόπωρο.

Σύμφωνα με μια παλαιοαριστερή ρητορική, όποιος δηλώνει ότι αγωνίζεται μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. «Νόμος είναι το δίκιο του» και σ’ αυτό δεν πρέπει να παραμερίζουν μόνο οι νόμοι που ψήφισε το κοινοβούλιο ούτε μόνο η λογική.

Αν είναι λίγοι εκείνοι που βγάζουν το κακό όνομα σε κάθε επάγγελμα, τότε πρέπει να είναι πολλοί αυτοί που τους ανέχονται.