Πως περάσαμε από την υπερευαισθησία στα σκάνδαλα στην κατατονία;

Γιατί την ώρα που ο πρωθυπουργός ζητεί από όλους τους Ελληνες θυσίες, ο υπουργός του Χρήστος Μαρκογιαννάκης θέλει να προσλάβει 1.300 επιπλέον αγροφύλακες;

Kαι στην περίπτωση της Siemens λειτούργησε το «αόρατο χέρι». Επιδιώκοντας το ιδιωτικό τους συμφέρον οι αναταγωνίστριες επιχειρήσεις προώθησαν το κοινό καλό.

Αντί να περιμένουμε τη μαγική συνταγή που θα μας φτιάξει μια κοινωνία αγγέλων, μπορούμε προς το παρόν να περιορίσουμε τους διαβόλους που ενδημούν στον δημόσιο τομέα;

Είναι παράλογο και αντιπαραγωγικό να διαχειρίζονται τα λεφτά των εργαζομένων κάποιοι διορισμένοι από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Το βασικό πρόβλημα δεν είναι ο κομματισμός στο δημοσίου, αλλά το απέραντο δημόσιο που προσφέρει ευρύχωρο πεδίο για να αναπτυχθεί ο κομματισμός.

Η διαφθορά δεν έχει χρώμα. Είναι σύμφυτη του κρατικού τομέα. Είτε είναι πράσινο, είτε γαλάζιο

Η διαφθορά δεν εξαλείφεται. Απλώς ελαχιστοποιείται, περικόπτοντας τις ευκαιρίες ανάπτυξής της, δηλαδή μειώνοντας το κράτος.

Δεν μπορεί η ηθικολογία να αποτελεί το μοναδικό μέτρο αξιολόγησης μιας κυβέρνησης και για έναν απλό λόγο: Όσο κι αν είναι περίεργο, οι ψηφοφόροι στο τέλος της τετραετίας, θα ιεραρχήσουν χαμηλότερα την ηθική από την τσέπη τους.

Το καλύτερα φυλαγμένο μυστικό το ελληνικού κράτους είναι ποια νυχτερινά κέντρα πουλάνε ποτά-μπόμπα στην Παραλιακή.

Στην Ελλάδα σήμερα βρισκόμαστε στο στάδιο της ηθικής ανάτασης που έζησαν οι ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα. Όλα δείχνουν ότι βαδίζουμε στην ίδια ηθικολογική υπεραντίδραση μέχρι να βρούμε τον ίσιο δρόμο.

Στην κοινωνία που υπάρχει διαφθορά λειτουργεί ο νόμος του Γκρίσαμ. Ο διεφθαρμένος πολιτικός έχει περισσότερα χρήματα να κάνει εκλογές, άρα βγάζει εκτός τον «πτωχό πλην τίμιο» πολιτευτή, και ο διεφθαρμένος επιχειρηματίας που παίρνει τις δουλειές από το κράτος, κλείνει τον απέναντι που δεν μετέρχεται τέτοιων μεθόδων.

Η κυβέρνηση δυστυχώς αποφάσισε να αντιμετωπίσει και το θέμα της διαφθοράς στο επίπεδο μόνο της επικοινωνίας.

Η κυβερνηση παρέλαβε ένα χωράφι που ευνοούσε την ανάπτυξη των ζιζανίων της διαφθοράς και του έριξε λίπασμα. Αντί να ξεριζώσει τα ζιζάνια, ενισχύοντας τους θεσμούς ελέγχου και εξισορρόπησης των εξουσιών, άρχισε το ξερίζωμα των ελεγκτικών μηχανισμών

Η Νέα Δημοκρατία εξελέγη το 1990 και το 2004 κυματίζοντας τη σημαία της διαφάνειας και με βασικό δόγμα ότι η «γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια». Ξεκίνησε και τις δύο φορές τη διακυβέρνησή της με δίκες στελεχών της προηγούμενης διοίκησης.

Αν η κυβέρνηση συνεχίσει να ενδυναμώνει το κεντρικό κράτος αντί να το αποκεντρώνει προς όλες τις κατευθύνσεις θα βρεθεί μπροστά σε πολλές εκπλήξεις τύπου Επιτροπής Ανταγωνισμού.

Όσο περισσότεροι είναι εκείνοι που διαχειρίζονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δημόσια περιουσία, τόσο περισσότεροι θα είναι κι εκείνοι που θα θέλουν να την εκμεταλλευτούν.

Υπάρχει πρόβλημα διαφθοράς στον υπό τη Νέα Δημοκρατία κρατικό μηχανισμό κι αυτό γιατί και το κράτος, αλλά και η κοινωνία έχει συνέχεια.

Στην Ελλάδα επικρατεί μια ρομαντική άποψη για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Πολλοί θεωρούν ότι η ηθική είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για τη διαφάνεια. Κάνουν λάθος...

Ας μην αυταπατάται η κυβέρνηση ότι η άμεση και η παραδειγματική αποπομπή του κ. Ι. Κεραμιδά θα λύσει το πρόβλημα. Κάποιοι θα θεωρήσουν εαυτούς πιο ατσίδες από το ελεγκτικό σύστημα που έχει φτιάξει το Μέγαρο Μαξίμου. Και θα το επιχειρήσουν πάλι...