Το μπέρδεμα του νόμου
Η γνωμάτευση του κ. Ντογιάκου συγκρούεται με το Σύνταγμα, αλλά πρωτίστως με τη λογική. Ακόμη και με τη νεφελώδη λογική του νέου νόμου.
Δίκην θα λάβεις;
Σαν πολλές εγκληματικές οργανώσεις δεν μαζεύτηκαν στα σύνορά μας; Ή μήπως και οι δικαστικές αρχές βρίσκουν (νόμο) και κάνουν κατάχρηση;
Οι προκαταβολές ποινών
Οι αθρόες προφυλακίσεις, τις οποίες διατάσσουν οι δικαστές προκειμένου να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, εμπεριέχουν μια θεσμική απρέπεια και δημιουργούν μια πρακτική ανωμαλία.
Εγγυήσεις και παρεξηγήσεις
Για την παραβίαση του δικαιώματος του απορρήτου των επικοινωνιών οποιουδήποτε απαιτούνται εγγυήσεις δικαίου. Για τους εκλεγμένους πολιτικούς απαιτούνται πρόσθετες εγγυήσεις, όπως στο Βέλγιο.
Στο Βέλγιο είναι αλλιώς;
Η κ. Καϊλή συνελήφθη επ’ αυτοφώρω, κάτι που προβλέπεται από το άρθρο 62 και του ελληνικού Συντάγματος για το «ακαταδίωκτο των βουλευτών»: «Δεν απαιτείται άδεια [της Βουλής] για τα αυτόφωρα κακουργήματα».
Τα ψεύδη της αστυνομίας
Τα ψεύδη της ΕΛ.ΑΣ. υπονομεύουν για μια ακόμη φορά την αξιοπιστία της. Πώς να εμπιστευθεί κάποιος την ΕΔΕ που προκηρύχθηκε, όταν επιχειρείται παραπλάνηση για απλά γεγονότα που διαψεύδονται εντός ολίγων μόνο ωρών;
Κατήγορος και συνήγορος
Συνήγορος υπεράσπισης ενός εκ των κατηγορουμένων στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο των τηλεοπτικών αδειών είναι μέλος της κατηγορούσας αρχής, δηλαδή της ελληνικής Βουλής.
Το μπάχαλο μιας δίκης
Πόσοι πολίτες και φορολογούμενοι δεν έχουν την πολυτέλεια της σύγκλησης «υπουργικής σύσκεψης με προϊσταμένους δικαστηρίων Πρωτοδικείου και Εφετείου» και ταλαιπωρούνται χρόνια με διαρκείς αναβολές;
Προκαταβολές ποινών;
Το ζήτημα της προφυλάκισης, σύμφωνα με τον νόμο, δεν κρίνεται με βάση το κατηγορητήριο.
Οι «παραδειγματικοί» νόμοι
Οι νοοτροπίες δεν εξαλείφονται και οι συμπεριφορές δεν απαξιώνονται κάνοντας «διακριτό στον ποινικό κώδικα» το κακούργημα της γυναικοκτονίας που έτσι κι αλλιώς τιμωρείται ως ανθρωποκτονία με ισόβια.
Γυναικοκτονίες, νόμος και στοιχεία
«Η γυναικοκτονία ως όρος να υπάρχει στον δημόσιο λόγο, αλλά δεν θα ωφελήσει σε τίποτα η ένταξή της στον Ποινικό Κώδικα».
Λιγνάδειος διχασμός;
Δυο σκασίλες είχε για να διχαστεί ο λαός και μία είναι για την αποφυλάκιση ή μη του κ. Δημήτρη Λιγνάδη.
Αφωνία για το κράτος δικαίου
Δεν είδαμε κανένα «λαϊκό κίνημα» όταν ένας ντράμερ είχε καταδικασθεί πρωτοδίκως σε κάθειρξη 12 ετών για ασέλγεια εις βάρος εξάχρονης αλλά το δικαστήριο του χορήγησε αναστολή μέχρι την έφεση.
Διάλογος και αστοχία
Σ’ αυτήν τη χώρα ουδέποτε ψάχνουμε λύσεις στα προβλήματα. Πάντα αναζητούμε ενόχους που θα πουν μια διαφορετική κουβέντα παραπάνω.
Η άλλη, κρυφή τοξικότητα…
Το κοινό περί δικαίου αίσθημα θέλει έγκλημα και τιμωρία, χωρίς τίποτε στο ενδιάμεσο.
Τοξικότητα δίχως πάτο
Ο κ. Βερναρδάκης οφείλει να ζητήσει συγγνώμη και από την κ. Ρούλα Πισπιρίγκου, η οποία προς το παρόν δεν είναι ένοχη για οτιδήποτε, ούτε καν για όσα προσάπτει στην κ. Κεραμέως.
Ο δικηγόρος λείπει για δουλειές
Οι αναρίθμητες αναβολές δικών λόγω παράλληλης απασχόλησης των δικηγόρων.
Το δικαίωμα στην προσφυγή
«Το δικαίωμά σου να προσφεύγεις στην Δικαιοσύνη δεν προϋποθέτει και υποχρέωση της Δικαιοσύνης να σε πάρει στα σοβαρά».
Παρέμβαση και κριτική
«Το μόνο σοβαρό αντίβαρο στη μεγάλη εξουσία των δικαστών είναι η δημόσια κριτική του έργου τους...»
Δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν;
Δεν ήξερε λέει η Εισαγγελία, για την ύπαρξη δεύτερου ανήλικου στο σπίτι της Κυψέλης, αλλά γιατί δεν ρωτούσε, αφού αυτή είναι η δουλειά της;
Το αίμα κυλάει, δικαιοσύνη ζητάει
Oι «αυστηροποιήσεις» του κ. Τσιάρα δεν λύνουν, αλλά μεγεθύνουν το βασικό πρόβλημα της Δικαιοσύνης, που είναι η αργοπορία στην απονομή της.