Η αισθητική ρύπανση των πόλεων έχει ρίζες και ιστορία, κάτι που παράγει γελοίες δικαιολογίες.

Δεν υπάρχει κουλτούρα προστασίας του δημόσιου στην Ελλάδα, κι ας περπατούν χιλιόμετρα οι συνδικαλιστές για να προστατεύσουν τα δημόσια αγαθά από τη θανατηφόρο ιδιωτικοποίησή τους.

Συνέχεια

..παραμύθι ν' αρχινήσει για την Αμφίπολη.

«Η μνήμη δεν είναι ένας στατικός αποθηκευτικός χώρος από τον οποίο ανασύρουμε αυτούσια βιωμένες εμπειρίες του παρελθόντος αλλά μια ενεργή διαδικασία δημιουργίας νοημάτων».

Όλοι οι πολιτικοί θέλουν να κάνουν το κομμάτι τους φυτρώνοντας εκεί που δεν τους σπέρνουν.

H βαθιά -καθώς φαίνεται- ανάγκη των νέων ανθρώπων να αφήσουν το αποτύπωμά τους στον δημόσιο χώρο δεν μπορεί να λυθεί με αστυνόμευση.

Επιστολή της Ένωσης Ελληνικού Βιβλίου και απάντησή μου για την Ενιαία τιμή βιβλίου.

Το βασικό πρόβλημα στην Ελλάδα σήμερα είναι ότι οι πολίτες αδιαφορούν για το βιβλίο.

Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι με Ενιαία τιμή, η δαπάνη για βιβλία είναι στον πάτο της Ευρώπης.

«Μαύρη μέρα για τον πολιτισμό» επειδή καταργούνται θέσεις ασυρματιστών;

Τι δουλειά έχει ένας υπουργός να διορίζει τον καλλιτεχνικό διευθυντή ενός θεάτρου, ακόμη κι αν μιλάμε για το Εθνικό;

Η πολιτεία καμώνεται ότι έχει νομικό πλαίσιο (έστω του... 1937) για τα θέατρα, οι επιχειρηματίες καμώνονται ότι τον εφαρμόζουν, οι ελεγκτικές αρχές δεν ξέρουν τι να πρωτοελέγξουν κι όταν γίνει το κακό αρχίζει το συμπούρμπουλο στα κανάλια για τις ευθύνες του κράτους που δεν ελέγχει.

Σε μια χώρα που ελάχιστοι διαβάζουν γίνεται μέγας καυγάς για την πολιτική βιβλίου.

«Φίμωσαν τον Πολ Μακάρτνεϊ και τον Μπρους Σπρίνγκστιν»;

Τα χρόνια της πολυποίκιλης κρατικής δίαιτας έφτασε η Αθήνα να έχει περισσότερα θέατρα από το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη μαζί, ενώ δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η ελληνική τέχνη, σε όλες τις μορφές της, θριαμβεύει στον κόσμο.

Ο καπιταλισμός για τον μέσο Ελληνα είναι ό,τι ο διάβολος στον Μεσαίωνα.

Αν η παρανομία για «ιερούς» σκοπούς δεν σταματήσει, τότε η παρανομία θα γίνει ο κανόνας και θα είναι πάντα και παντού μόνο για «ανίερους» σκοπούς.

Η ενιαία τιμή βιβλίου είναι απομεινάρι της κατεστημένης αδράνειας που έχει καθίσει στην χώρα σε κάθε τομέα και δεν την αφήνει να ανοίξει τα φτερά της.

Σε μια εποχή που όλοι γκρινιάζουν για αναδουλειές και απολύσεις, ουδείς θέτει θέμα απελευθέρωσης του ωραρίου των καταστημάτων.