Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα αξιολογείται κάθε χρόνο από τους διεθνείς οργανισμούς και οι αξιολογήσεις πάνε στον βρόντο...

Η ζωή εδώ τελειώνει, αν καταργηθεί το τμήμα Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών;

Η διεκδίκηση «να περαστούν τα μαθήματα χωρίς εξετάσεις» είναι συνέχεια του παναριστερού αιτήματος που έλεγε «όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών».

Η υιοθέτηση κάθε νέας τεχνολογίας αλλάζει τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, με τους άλλους ανθρώπους, με το κοινωνικό σύνολο. Οταν λέμε «αλλάζει», επί της ουσίας σημαίνει ότι κάτι χάνεται και κάτι κατακτάται.

Σε τι χρησιμεύει –όχι η αξιολόγηση της διαγωγής , που είναι αναγκαίο εσωτερικό εργαλείο για την καλή λειτουργία του σχολείου, αλλά– η αναγραφή της στα πιστοποιητικά σπουδών για μετά το σχολείο;

Συνέχεια

Με τις συνδικαλιστικές τους πρακτικές διδάσκουν το ήθος του κακού πολίτη, εκείνου που δεν σέβεται ούτε τους νόμους. Προάγουν την αντίληψη της ισοπέδωσης, και μάλιστα χωρίς λόγο.

Ποίων τα «μορφωτικά δικαιώματα» παραβιάζονται; Εκείνων που –λόγω ιού– δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο; Ή των καθηγητών που διαδήλωναν; 

ΟΛΜΕ και ΣΥΡΙΖΑ κατά της βιντεοσκόπησης και διαδικτυακής μετάδοσης των μαθημάτων...

Η μόνη χρησιμότητα αυτών των σχεδίων για την Παιδεία είναι για να φωνασκεί η αντιπολίτευση, να εκδίδει ψηφίσματα η καθολικώς διαμαρτυρόμενη (ακόμη και για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση) ΟΛΜΕ.

Θα δούμε την ανάκαμψη όταν τα αυτονόητα θα πάψουν να είναι πρωτοσέλιδα στον ελληνικό Τύπο.

Το μακροχρονίως θετικό, από τις τελευταίες επιχειρήσεις της αστυνομίας στα άβατα των Εξαρχείων και των ΑΕΙ, ήταν το γεγονός ότι αποκαλύφθηκαν προθέσεις και τακτικές εκείνων που καπελώνουν το φοιτητικό κίνημα.

Το πιο σημαντικό από αυτήν την περιπέτεια με το Οικονομικό Πανεπιστήμιο είναι η υπενθύμιση της διαρκούς ήττας της λογικής σε χώρους που υποτίθεται ότι είναι ναοί του ορθού λόγου.

Η αναβάθμιση της ελληνικής παιδείας απαιτεί αξιολόγηση σε όλα τα επίπεδα. Αντ’ αυτής ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την κλασική πρόταση. «Είναι δυνατό να λειτουργήσει αναβαθμισμένη δημόσια εκπαίδευση χωρίς διορισμούς;» είπε ο κ. Φίλης.

Η αναγραφή της ιθαγένειας και του θρησκεύματος στους τίτλους και στα πιστοποιητικά σπουδών ήταν μια περιττή γραφειοκρατική λεπτομέρεια. 

Στην Ελλάδα, όπου το 35,8% των μαθητών έχει πρόβλημα να κάνει αριθμητικές πράξεις και το 27,3% έχει πρόβλημα κατανόησης κειμένων, χρειάζεται μια κυβέρνηση που θα έχει ως μόνο στόχο «να μάθουν τα παιδιά μας γράμματα».

«Τι θα τα κάνουμε τα παιδάκια – μερικές χιλιάδες που δεν πιάνουν τη βάση (μήπως στον Καιάδα;)»

Το πόσους και ποιους φοιτητές θα πάρει ένα ΑΕΙ είναι δουλειά του ΑΕΙ και ουχί του υπουργού ή της γραφειοκρατίας του ΥΠΕΠΘ.

Πενήντα χρόνια τώρα ασχολούμαστε με το μέγεθος της εξεταστέας ύλης για τις εισαγωγικές στα ΑΕΙ.

Εκεί που συζητούσαμε αν οι χουλιγκάνοι των ΑΕΙ έχουν το δικαίωμα να διακόπτουν μια διάλεξη κραδαίνοντας καδρόνια, καλούμαστε να κουβεντιάσουμε ποιος αποφασίζει αν ο προπηλακισμός ενός καθηγητή είναι αξιόποινη πράξη ή όχι.