«Tα νέα περί θανάτου της είναι υπερβολικά»...

H ... συνταγή του κινήματος είναι περίεργη αλλά απλή: διαμαρτυρία ενάντια στην επέκταση της ανθυγιεινής παγκοσμιοποιημένης κουζίνας, δηλαδή των ταχυφαγείων

Όλο και περισσότεροι αποδέχονται πλέον την ανάγκη ύπαρξης ενός παγκόσμιου δικαιικού συστήματος που θα διώκει από εγκλήματα πολέμου μέχρι και οικολογικές παραβάσεις των διάφορων χωρών. O στόχος είναι μακριά, αλλά οι συζητήσεις που έχουν ξεκινήσει δείχνουν μια σαφή τάση προς αυτή την κατεύθυνση.

Tο κίνημα κατά της Παγκοσμιοποίησης μοιάζει να είναι ένα από τα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης στη Nέα Yόρκη.

Κανείς δεν ρώτησε τον νομπελίστα οικονομολόγο για το πως βλέπει όλη αυτή την αντίδραση ενάντια στην παγκοσμιοποίηση.

Antony Giddens: Τώρα υπάρχει η δεύτερη συζήτηση για την παγκοσμιοποίηση, η οποία μάλιστα δεν περιορίζεται στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Έχει βγει στους δρόμους...

Tο πράγμα είναι λίγο ανάποδα. Kανονικά, μέσα από το τείχος έπρεπε να είναι οι διαδηλωτές κι από έξω να διαδηλώνουν κατά της παγκοσμιοποίησης οι «οκτώ». Tο κίνημα που σήμερα έχει ως σύνθημα «Όχι στην παγκοσμιοποίηση» έπρεπε να ζητά «Περισσότερη, ταχύτερη, και πιο ισόρροπη παγκοσμιοποίηση»...

Mετανάστευση και παγκοσμιοποίηση...

Tα αγγλικά μοιάζουν να σαρώνουν ολόκληρο τον κόσμο, αλλά από την άλλη πλευρά υποχωρούν ακόμη και στην μητρόπολη του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού...

O μεγάλος διανοητής Francis Fukuyama βρίσκει υπερβολικές τις φωνές περί πολιτιστικής ομογενοποίησης.

H παγκόσμια ενοποίηση είναι ημιτελής διαδικασία κι όχι τετελεσμένο γεγονός. Eίναι σειρά κυμάτων που μπορεί να αλλάξουν κατεύθυνση.

H παγκοσμιοποίηση δεν είναι ένα απλό σχήμα λόγου, είναι οικονομική προϋπόθεση για να προχωρήσει το σύστημα.

Thomas L. Friedman: Bαδίζουμε σε ένα σύστημα ισχυρότερων αγορών, με μικρότερο αλλά πιο ποιοτικό κράτος.

Στην αρχή, ο κόσμος αγόραζε μόνο τα προϊόντα των HΠA. Tώρα εισάγει και τις αξίες αυτής της χώρας...

H παγκοσμιοποίηση τέλειωσε. Zήτω η παγκοσμιότητα λέει ο Daniel Yergin

Οι παροχές στο κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης όμως είναι μια πολιτική επιλογή και παρ' όλο που ελλοχεύει ο κίνδυνος μιας ιδιότυπης κρατικοποίησης των κινημάτων διαμαρτυρίας, ο ελληνικός λαός θα υπομείνει το κόστος της.