Κακός, ψυχρός κι ανάποδος είναι ο καπιταλισμός, αλλά αν μη τι άλλο μαθαίνει κάποιος τι γίνεται στον κόσμο.

Σκοπός της δημοκρατίας είναι οι πολλαπλές επιρροές, η κατά το δυνατόν μεγαλύτερη πληροφόρηση του ψηφοφόρου με όλους τους κινδύνους που η ελευθερία του λόγου εμπεριέχει.

Υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ της απόλυτης ελευθερίας του λόγου, που πρέπει να υπάρχει σε μια κοινωνία, και της απόλυτης ελευθερίας του τραμπουκισμού που απαντάται όλο και πιο συχνά στην ελληνική κοινωνία.

Είναι άσχημα τα πράγματα στον χώρο της ενημέρωσης. Θα γίνουν χειρότερα διότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στον χώρο δείχνουν παντελή έλλειψη ψυχραιμίας και απέραντη αμετροέπεια.

Ενα από τα βασικά προβλήματα της χώρας είναι ότι ο διάλογος είναι είτε τυπικά είτε οιονεί ποινικοποιημένος.

«Το πρόσωπο του κατηγορουμένου είναι ιερό» αποφάνθηκαν πολλοί, και έχουν δίκιο. Αλλά σε τι ακριβώς είναι ιερό; Και γιατί τα πρόσωπα κάποιων κατηγορουμένων είναι πιο «ιερά» από άλλα;

Μπορεί κάποιος να διαδηλώνει στις κηδείες των στρατιωτών που έπεσαν στο Ιράκ με σύνθημα «Ευχαριστούμε τον Θεό για τους νεκρούς στρατιώτες»;

Ανοίγοντας τον ασκό της λογοκρισίας για «καλούς» σκοπούς, ανοίγει και για τους «κακούς». Στο τέλος κανείς δεν θα μπορεί να μιλά για οτιδήποτε, επειδή ακριβώς δεν θα ξέρει εκ των προτέρων τι συναισθήματα θα προκαλεί.

«Για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου»: Άλλο ένα νομοσχέδιο που περιορίζει την ελευθερία του λόγου.

Η αξιολόγηση των αξιολογικών χαρακτηρισμών...

Μεγαλύτερη ντροπή και από τη δημοσιοποίηση των τηλεγραφημάτων από την Wikileaks είναι η αντίδραση των ΗΠΑ.

Ο ανώνυμος λόγος είναι πάντα ενοχλητικός. Πολλές φορές είναι και δύσοσμος. Δεν καταπολεμιέται με νομοθετικά μέτρα.

Τα ελληνικά αρχεία -ειδικά του υπουργείου Εξωτερικών- είναι απροσπέλαστα. Οχι μόνο δεν δημοσιοποιούνται κατ’ έτος αλλά ακόμη κι αν τα ψάξει κάποιος, δύσκολα θα τα βρει.

Μόνο για θέματα ελευθερίας της έκφρασης υπάρχουν στο Στρασβούργο πέντε καταδίκες της ελληνικής Δικαιοσύνης τα τελευταία τρία χρόνια! Μήπως πρέπει οι δικαστές μας να αρχίσουν να τις διαβάζουν;

Tο κράτος διά νομοθετημάτων σπρώχνει τους καταναλωτές της ενημέρωσης στα blogs, τα οποία μπορούν να ικανοποιήσουν την παρούσα ζήτηση.

Τα δύο μέτρα και σταθμά της κυβέρνησης για τις δημοσκοπήσεις.

Γιατί λοιπόν διατάσσεται προκαταρκτική εξέταση για μπλογκς που δημοσιοποιούν κάποια νούμερα από κάποιες δημοσκοπήσεις και όχι κατά του κ. Καρατζαφέρη που επίσης δημοσιοποίησε νούμερα και μάλιστα από όλα τα τηλεοπτικά κανάλια της χώρας;

Eνα οργουελιανό παρακράτος αντικαπνιστών σβήνει τα τσιγάρα από τα χέρια μεγάλων προσωπικοτήτων.

Για δύο εβδομάδες, η ψαλίδα τής διαφοράς των δύο μεγαλύτερων κομμάτων θα ανοιγοκλείνει, ανάλογα με τις τελευταίες φήμες που θα κυκλοφορούν.

Η απαγόρευση της δημοσιοποίησης των δημοσκοπήσεων είναι χειρότερη από συνταγματικό έγκλημα. Είναι ανόητη. Επί 15 ημέρες θα γίνεται πάρτι με την ανώνυμη παραπληροφόρηση.