Ο διαγωνισμός της οργής
Όταν έκλαψε η ρεπόρτερ
«Αντιπετσωμένα» ΜΜΕ
Η Καρολάιν, η γιάφκα, το Τσερνομπίλ…
Η αντίληψη που θέλει τους δημοσιογράφους να υπηρετούν κάποιον ανώτερο της ενημέρωσης σκοπό.
Χυδαιότητα «στα μανταλάκια»
Εχουν περάσει νόμοι και νόμοι για την προστασία και των κατηγορουμένων και χθες είχαμε κρεμασμένο στα περίπτερα το πρωτοσέλιδο «Φίλη “οχιά” της έλιωσε το πρόσωπο».
Γλωσσικά και άλλα ατυχήματα
Υπάρχει όμως κάτι χειρότερο από το θλιβερό χιούμορ της Athens Voice. Η εκμετάλλευση του θανάτου για πολιτικό κέρδος, κάτι που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια ακριβώς αντίστοιχη περίπτωση.
Ομοφοβία και fake news
Όταν όλα μπαίνουν στο μπλέντερ που λέγεται fake news, φτάνουμε σε λάθος συμπεράσματα. Καταλήγουμε σε διαγωνισμό κραυγών ανάμεσα σε κουφούς.
Τα ψιλά γράμματα της δεοντολογίας
Στις ώριμες αγορές της ενημέρωσης, η αξιοπιστία είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο των ΜΜΕ. Η δημοσιογραφική ιδιότητα αναστέλλεται μόλις κάποιος αναλάβει κάποια θέση σε δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα.
Περιττές δημοσκοπήσεις
Στη Βουλή για το θέμα της ταυτότητας φύλου έγινε αποκατάσταση και ουχί παραχώρηση δικαιώματος.
Παλιά και νέα fake news
Η επίθεση που γίνεται στα ΜΜΕ υπό την ταμπέλα «συστημικά Μέσα» δεν έχει σκοπό να διορθωθούν, αλλά περισσότερο να συμμορφωθούν στις επιταγές μιας αριστερόστροφης αντίληψης και μιας δήθεν «αριστερής» κυβέρνησης.
Fake news εκ του προχείρου
Τα ελληνικά ΜΜΕ έχουν πάρα πολλά προβλήματα, που η κρίση απλώς ανέδειξε, και ανάμεσα σε αυτά δεν είναι η φημολογούμενη «συστημικότητά» τους.
Η ροζ «Αυγή»
Μόνο μία εφημερίδα αναπαρήγαγε –και μάλιστα εικονογραφημένα– τα αποσπάσματα από την ιδιωτική αλληλογραφία του δικαστή του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Μύθοι και Brexit
Ο Μπορίς Τζόνσον και άλλοι οπαδοί του Brexit τώρα κάνουν καμπάνια εναντίον της καρικατούρας της Ευρώπης που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Πρωτοσέλιδα χωρίς... Πειθαρχικό
Η χαρά του Πειθαρχικού θα ήταν χθες τα περίπτερα της Γηραιάς Αλβιώνας.
Τι έκανες στον πόλεμο ΕΣΗΕΑ;
Τα ΜΜΕ ως όμηρος αριστερίστικου λαϊκισμού.
Η «ενημέρωση» της Προόδου
Το δόγμα της δημοσιογραφίας ήταν ότι πρέπει να αλλάξει τον κόσμο όχι να τον ενημερώνει.
Η λογοκρισία των πιθανών επιπτώσεων
H πραγματικότητα είναι τόσο σύνθετη που ουδείς μπορεί να προϋπολογίσει τις επιπτώσεις από την δημοσίευση μιας φωτογραφίας.
Τα «κλικ» της συλλογικής μας μνήμης
Κάθε φορά που η φρίκη φτάνει στα δημοσιογραφικά γραφεία ορθώνεται το ερώτημα αν πρέπει να γίνει κτήμα του κοινού.
Η είδηση μιας καταστροφής
Πρέπει να ασκείται σφοδρή κριτική διότι τα ελληνικά ΜΜΕ δεν προειδοποίησαν προ του 2009 για την κρίση που έρχεται και όχι να ψέγονται τώρα διότι ανέδειξαν την καταστροφή που ελλοχεύει.
Απάντηση σε μια συκοφαντία…
«...σας καλώ στο πρωτοσέλιδο του αυριανού φύλλου σας να δημοσιεύσετε το όνομά μου και τη φωτογραφία μου διαψεύδοντας την οποιαδήποτε σχέση μου με τις καταγγελίες και ζητώντας συγγνώμη για το συκοφαντικό δημοσίευμα και τη βλάβη που μου προκαλέσατε».
Ο «δράκος» της ενημέρωσης
Κάπως σαν την Ελλάδα πορεύτηκε και η ελληνική δημοσιογραφία. Αντί να λύνει προβλήματα, διαδήλωνε.