Το δίλλημα της Βουλής: Θα απαγορεύσουν στους δημοσκόπους να τηλεφωνούν ή θα απαγορευτεί στις εφημερίδες να δημοσιεύουν τα αποτελέσματα;
Έχουν ένα κακό συνήθειο οι πολιτικοί μας. Όταν δεν τους αρέσει η πραγματικότητα, την απαγορεύουν. Προωθούν νομοθετήματα που δεν μπορούν να εφαρμοστούν, που καμία πρακτική επίπτωση δεν μπορούν να έχουν, που είναι αντισυνταγματικά και παράλογα και τελικά το μόνο που καταφέρνουν είναι να γελοιοποιήσουν το πολιτικό σύστημα και το corpus των νόμων.
Το ζήσαμε με το ασυμβίβαστο των βουλευτών (όπου κατάφερε η Βουλή σε τέσσερα μόλις χρόνια να ακυρώσει τον εαυτό της και μια συνταγματική μεταρρύθμιση), το ζήσαμε και με το έπος του βασικού μετόχου (όπου η Βουλή ακυρώθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή), θα το ζήσουμε και με την νομοθεσία περί δημοσκοπήσεων.
Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, -δικαιολογημένα ή μη- έχει παράπονο από τα νούμερα που του δίνουν τα γκάλοπ αυτή την περίοδο. Ζήτησε λοιπόν να φτιαχτεί ειδικό νομοθετικό πλαίσιο για τους κανόνες των δημοσκοπήσεων. Σύσσωμη η Βουλή ανταποκρίθηκε. Βλέπετε, αυτό ήταν παλιό αίτημα και της Νέας Δημοκρατίας (την εποχή που οι δημοσκοπήσεις δεν ήταν θετικές γι’ αυτή) και φυσικά της αριστεράς που θεωρεί οτιδήποτε κάνει ο ιδιωτικός τομέας δαιμονικό.
Όλοι, λοιπόν, οι συμμετέχοντες στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής προτείνουν να μπει φρένο στις τηλεφωνικές δημοσκοπήσεις, χωρίς όμως να αναρωτηθούν «πως μπορεί να γίνει αυτό;». Θα απαγορεύσουν στους δημοσκόπους να τηλεφωνούν ή θα απαγορευτεί στις εφημερίδες να δημοσιεύουν τα αποτελέσματα; Το πρώτο σκοντάφτει στο άρθρο 19 του Συντάγματος («1. Tο απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης ή επικοινωνίας με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι απόλυτα απαραβίαστο.») και το δεύτερο στο άρθρο 14 («O τύπος είναι ελεύθερος. H λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται.»).
Για μια ακόμη φορά η Βουλή οδεύει προς ένα διακομματικό ρεζιλίκι , ανάλογο των παρελθόντων με τον βασικό μέτοχο και το ασυμβίβαστο των βουλευτών. Το σημαντικότερο όμως δεν είναι αυτό. Έτσι κι αλλιώς, από ένα θεσμό, που για να καταπολεμήσει τα «φρουτάκια», ψήφισε νόμο (τον 3037/2002) ο οποίος απαγορεύει την χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών καθ’ άπασαν την επικράτειαν όλα πρέπει να τα περιμένει κανείς.
Το ανατριχιαστικότερο είναι άλλο. Είναι το σκεπτικό που θέλει να στηρίξει τις απαγορεύσεις. Διαβάζουμε ότι «ο πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Απόστολος Κακλαμάνης υποστήριξε πως η ελληνική κοινωνία είναι ξέφραγο αμπέλι στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, θεωρώντας ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να την επηρεάσει ανάλογα με τα ερωτήματα που εντέχνως διατυπώνει με αφορμή ένα συγκεκριμένο γεγονός». («Τα Νέα» 10.5.2007)
Με άλλα λόγια, ότι είναι διαχρονικό ζητούμενο της Δημοκρατίας -να γίνει η διαμόρφωση της κοινής γνώμης «ξέφραγο αμπέλι», ώστε να συγκρούονται (καλές ή κακές, σοβαρές ή ανόητες) απόψεις- στην Ελλάδα πάει να ποινικοποιηθεί. Και, τέλος, αν η διαμόρφωση της κοινής γνώμης «έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι» εξαιτίας των ερωτημάτων που θέτουν οι δημοσκόποι, που να δείτε πόσο «ξέφραγο αμπέλι» είναι, εξαιτίας των απαντήσεων που δίνουν οι αρθογράφοι. Γι’ αυτό έχουν σκεφτεί κάτι οι πατέρες του Έθνους ή θα πρέπει να περιμένουμε ένα δικτατορικό καθεστώς για να ρυθμίσει το ζήτημα;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» στις 14.5.2007
