Σε εποχές μεγάλης δημοσιονομικής στενότητας η πρόσληψη 10.000 αγροφυλάκων φαντάζει περιττή πολυτέλεια.
Κανείς δεν κατάλαβε γιατί το ελληνικό δημόσιο χρειάζεται επιπλέον 10.000 εργαζόμενους. Ούτε καν σε τι χρειάζεται ένα νέο σώμα αστυνόμευσης, όπως είναι η αγροφυλακή. Σε εποχές μεγάλης δημοσιονομικής στενότητας δέκα εκατομμύρια ευρώ ανά μήνα (αν υποθέσουμε ότι το κόστος ανά αγροφύλακα θα είναι των 1.000 ευρώ) συν τα λειτουργικά έξοδα του νέου σώματος φαντάζει περιττή πολυτέλεια.
Ακόμη και αν το σκεφτούμε μικροπολιτικά η ίδρυση της αγροφυλακής θα βλάψει την Νέα Δημοκρατία. Και σε επίπεδο ψηφοθηρίας και σε επίπεδο εικόνας. Σε επίπεδο ψηφοθηρίας διότι οποτεδήποτε το δημόσιο προσλαμβάνει (και μάλιστα όπως θρυλείται εκτός ΑΣΕΠ) έναν, δημιουργούνται αυτομάτως τρεις πικραμένοι -οι οποίοι φυσικά θεωρούν εαυτούς περισσότερο αγωνιστές από τους προσληφθέντες. Σε επίπεδο εικόνας θολώνει όλα τα προηγούμενα μέτρα της κυβέρνησης, που στόχο έχουν την μείωση του σπάταλου κράτους. Δείχνει μια κυβέρνηση που ορθώς προσπαθεί να συμμαζέψει τα δημοσιονομικά ασυμμάζευτα του ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα δημιουργεί νέα. Μια κυβέρνηση με φιλελεύθερο πρόσωπο προς τη μία πλευρά και κρατικίστικο προς την άλλη.
Δεν ξέρουμε αν υπάρχουν νομοί της χώρας που χρειάζονται δραγάτες. Μπορεί κάποιες αγροτικές περιοχές να μην καλύπτονται από την Ελληνική Αστυνομία, την συνοριοφυλακή, τις κατά τόπους δημοτικές αστυνομίες. Μπορεί να χρειάζονται περισσότερη αστυνόμευση στα χωράφια. Εάν το χρειάζονται πραγματικά, ας τους επιτραπεί να το κάνουν. Μπορούν να ενισχύσουν την δημοτική τους αστυνομία -περικόπτοντας άλλα έξοδα, ή αυξάνοντας τα δημοτικά τους τέλη- για να φυλάνε τα χωράφια τους. Ο κάτοικος των Αθηνών, της Θεσσαλονίκης, του Ηρακλείου ή της Πάτρας γιατί να πληρώνει ένα ακόμη μηχανισμό αστυνόμευσης; Όσο για την η διασφάλιση της ποιότητας της αγροτικής παραγωγής και τη αντιμετώπιση τυχόν απειλών κατά του περιβάλλοντος υπάρχει από τη μια το υπουργείο Γεωργίας και από την άλλη το υπουργείο Περιβάλλοντος, τα οποία σημειωτέον έχουν ένα σωρό υπαλλήλους.
Στην συγκυρία που βρίσκεται η χώρα δεν χρειάζεται καμιά αγροφυλακή. Χρειάζεται πρώτα απ’ όλα να συμμαζέψει τα ελλείμματα. Αυτή τη στιγμή ο δημόσιος κορβανάς είναι σαν τον πίθο των Δαναΐδων. Όσο κι αν τον γεμίζουν τα φοροεισπαρακτικά μέτρα τόσο αδειάζει από τις σπατάλες του κράτους. Καιρός είναι να αρχίσουν να κλείνουν τρύπες, και ομολογουμένως σ’ αυτό η κυβέρνηση κάνει μια φιλότιμη προσπάθεια. Δεν χρειάζεται όμως ν’ ανοίξουμε νέες τρύπες. Όταν τα ταμεία του κράτους αποκτήσουν επαρκή πλεονάσματα και δραγάτες μπορούμε να πάρουμε και από μια θαλασσιά χάντρα μπορούμε να κρεμάσουμε σε κάθε οπωροφόρο δένδρο. Μέχρι τότε καλά είναι να τσιγκουνευόμαστε κάθε ευρώ του δημόσιου ταμείου. Όπως εξάλλου κάνουν οι πολίτες στο ιδιωτικό τους ταμείο…
Υ.Γ.: Πάμε στοίχημα ότι μόλις προσληφθούν οι χίλιοι τόσοι αγροφύλακες του προ δωδεκαετίας διαγωνισμού θα κάνουν αγωγές για όσα έχασαν λόγω της «ασυνέπειας του κράτους»; Και πάμε στοίχημα ότι τα ελληνικά δικαστήρια, που νόμο έχουν το δίκιο του εργάτη, θα τους τα δώσουν;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αγγελιοφόρος» στις 10.7.2005
