Μέχρι την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας απομένουν 19 μήνες γεμάτοι προβλήματα και προκλήσεις.
Μια από τις παλιές καλές παροιμίες σαρκάζει τα κοινώς αποκαλούμενα «προχωρημένα άτομα» με πολύ εύστοχο τρόπο: «τα ψάρια στο γιαλό, το τηγάνι στη φωτιά». Κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να λεχθεί για διάφορα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, τα οποία έχοντας προφανώς λύσει όλα τα προβλήματα του 2003 και του 2004 έφτασαν στο ακανθώδες πρόβλημα της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας, εκλογή η οποία ως γνωστόν θα γίνει το 2005. Εκπλήξεις μας υπόσχεται από την μία ο κ. Aρης Σπηλιωτόπουλος, κοινό υποψήφιο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ προτείνει ο κ. Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Από τώρα! Και το φυσιολογικό ερώτημα είναι: αν στο μεταξύ (χτύπα ξύλο) πάθει κάτι ο προταθείς, τι γίνεται; Φτου, και πάλι από την αρχή;
Μέχρι την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, βέβαια, απομένουν 19 μήνες γεμάτοι προβλήματα και προκλήσεις. Εκλογές, ευρωεκλογές, Ολυμπιακοί αγώνες, διαχείριση ενός κράτους-μπάχαλου, ανόρθωση της οικονομίας, διοικητικές τομές στη χώρα, ορθολογικοποίηση του ασφαλιστικού και του Εθνικού Συστήματος Υγείας κ.λ.π. Η εκλογή προέδρου το 2005 μπορεί να αποτελέσει αγκάθι, αν το ΠΑΣΟΚ αποφασίσει να αυτοκτονήσει πολιτικά οδηγώντας τη χώρα εντός οκταμήνου σε αχρείαστες εκλογές ή αν στο ίδιο χρονικό διάστημα η Ν.Δ. πάει τόσο χάλια που το αίτημα των εκλογών να είναι παλλαϊκό. Και το ένα και το άλλο μοιάζουν απίθανα, οπότε το μόνο που απομένει στην κοινή γνώμη είναι μια αίσθηση φοβίας της ΝΔ προς τα «μαγικά κόλπα» του ΠΑΣΟΚ και μια ηττοπάθεια στον κόσμο της κεντροδεξιάς παράταξης.
Το πρόβλημα βέβαια της Νέας Δημοκρατίας σήμερα δεν βρίσκεται στο 2005, έτος που ως γνωστόν έπεται του 2003 και του 2004. Είναι στο διάστημα που απομένει μέχρι τις εκλογές και στους κρίσιμους οκτώ μήνες μετά τις εκλογές. Όλοι ξέρουν ότι το ΠΑΣΟΚ θα χάσει, το ζήτημα είναι να κερδίσει η Νέα Δημοκρατία. Περισσότερο: να κερδίσει με όρους ελπίδας και όχι λόγω της απελπισίας που δημιουργεί στις λαϊκές μάζες η κρατικοπαρεμβατική πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
Γι’ αυτό τον στόχο απομένουν πολλά να γίνουν. Κυρίως να πείσει η Νέα Δημοκρατία ότι δεν λογίζει την πολιτική ως διαδικασία που στόχο έχει μόνο τις εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά ως διαδικασία επίλυσης των πολλών και σοβαρών προβλημάτων του τόπου. Και η όψιμη προεδρολογία δεν βοηθά καθόλου αυτόν τον στόχο. Τουναντίον…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 13.8.2003
