Το κράτος των κ.κ. Σημίτη και Χριστοδουλάκη είχε προφανώς φανταστεί ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν όταν δήλωνε ότι «το κράτος είναι σαν μεγάλο μωρό.
Το κράτος των κ.κ. Σημίτη και Χριστοδουλάκη είχε προφανώς φανταστεί ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν όταν δήλωνε ότι «το κράτος είναι σαν μεγάλο μωρό. Ένας μεγάλος πεπτικός σωλήνας με μεγάλη όρεξη στο ένα άκρο και καθόλου… υπευθυνότητα στο άλλο» (Περισσότερες ρήσεις στο βιβλίο «Είπαν», εκδόσεις Καστανιώτη) .
Η μεγάλη όρεξη στο ένα άκρο του πεπτικού σωλήνα της κυβέρνησης Σημίτη έγκειται στο γεγονός ότι το 1996 μέχρι σήμερα τα φορολογικά έσοδα έχουν αυξηθεί κατά 94%. Φέτος μόνο οι πρόσθετοι φόροι θα είναι της τάξεως του 1,8 τρις δραχμών.
Η ανευθυνότητα στο άλλο άκρο της φαίνεται ξεκάθαρα με τους μισθούς -πρόκληση που έδωσε σε δεκάδες ημέτερους συμβούλους της διοίκησης του κρατικού τότε ΟΤΕ, στα 900 εκατομμύρια των υπερβάσεων που παρατηρούνται στα Ολυμπιακά έργα, στις μίζες και σπατάλες των εξοπλιστικών προγραμμάτων, όπως και στα 222,8 εκατομμύρια τόκους που πλήρωσε για να καλυφθούν οι λογιστικές αλχημείες στον προϋπολογισμό του 2001.
Αν βγαίνει ένα συμπέρασμα από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης αυτό είναι: ο κ. Χριστοδουλάκης δεν τσιγκουνεύεται διόλου τα δικά μας χρήματα.
Το ζήτημα δεν είναι μόνο οι σπατάλες και οι υπερβάσεις. Είναι η αδιέξοδη σοσιαλδημοκρατική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Σημίτη, που από τη μια αυξάνει κάθε χρόνο τις δαπάνες και μετά για να τις καλύψει πνίγει κάθε ικμάδα ιδιωτικής πρωτοβουλίας σ’ αυτόν τον τόπο. Το αδιέξοδο και υπαναπτυξιακό μοντέλο δυστυχώς είναι δομικό πρόβλημα κάθε κυβέρνησης που συγκυβερνά με τις συντεχνίες του δημόσιου.
Μόνη διέξοδος από το οικονομικό αδιέξοδο της χώρας είναι αυτές οι περιβόητες «δομικές αλλαγές» που χρόνια ακούμε και ποτέ δεν βλέπουμε. Χρειάζεται τόλμη και σύγκρουση με τα κατεστημένα κρατικοδίαιτα συμφέροντα. Είναι φανερό ότι αυτή η κυβέρνηση δεν διαθέτει το πρώτο και δεν θέλει το δεύτερο…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 26.11.2002
