Mια ακόμη ιστορία καθημερινής τρέλας από τις πολλές που ταλαιπωρούν τον ρωμιό και κοστίζουν χρήμα και χρόνο. Το απελπιστικόν του πράγματος είναι η στωικότητα με την οποία πλέον κάθε πολίτης αποδέχεται κάθε ταλαιπωρία που οι γραφειοκράτες μανδαρίνοι του επιφυλάσσουν.
Είναι αγρότης συνταξιούχος του ΟΓΑ από την περιοχή Θεσσαλονίκης. Του ζητήθηκε από την εφορία ένα έγγραφο που να βεβαιώνει ότι πράγματι είναι συνταξιούχος του Οργανισμού. Το ζήτησε από το παράρτημα του ΟΓΑ Θεσσαλονίκης. «Στην Αθήνα, κύριε», του απάντησαν.
Είχε ακούσει τον πρωθυπουργό πως φτιάχτηκαν κάτι Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών, που θεραπεύουν πάσαν νόσον (και κυρίως το δεύτερο κομμάτι της ευαγγελικής ρήσης) της γραφειοκρατίας. Απευθύνθηκε κι εκεί. Του έδωσαν το τηλέφωνο και την διεύθυνση του ΟΓΑ της Αθήνας.
– Πρέπει να απευθυνθείτε εκεί, διότι τα δικά μας κομπιούτερ δεν είναι διασυνδεδεμένα με το μηχανογραφικό σύστημα του ΟΓΑ.
Συμπέρασμα πρώτον: τα πολυδιαφημισμένα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών λειτουργούν ως 131 στο … ποδαράτο. Αντί να τηλεφωνεί ο Πολίτης στον ΟΤΕ, κάνει τζόκινγκ μέχρι το πλησιέστερο ΚΕΠ και μαθαίνει τηλέφωνα και διευθύνσεις.
Τηλεφώνησε στα κεντρικά, όπως του μήνυσαν. Στην προϊσταμένη. Μάταια. Απουσίαζε.
Ο ταλαίπωρος συνταξιούχος κατέβηκε Αθήνα. Πατησίων 30. Έβγαλε τη βεβαίωση που τυπώθηκε από ένα υπολογιστή. Μπήκε σφραγίδα υπογραφή και ξαναγύρισε Θεσσαλονίκη. Έχασε μια μέρα κι 100 περίπου Ευρώ.
Στην Αθήνα του αποκάλυψαν πως το χαρτί μπορούσε να βγει Θεσσαλονίκη. Συμπέρασμα δεύτερον: η πολιτική βούληση δεν μετράει. Χρειάζεται και η συναίνεση της γραφειοκρατίας για να μη ταλαιπωρούνται οι πολίτες.
Αυτή είναι μια ακόμη ιστορία καθημερινής τρέλας από τις πολλές που ταλαιπωρούν τον ρωμιό και κοστίζουν χρήμα και χρόνο. Το απελπιστικόν του πράγματος είναι η στωικότητα με την οποία πλέον κάθε πολίτης αποδέχεται κάθε ταλαιπωρία που οι γραφειοκράτες μανδαρίνοι του επιφυλάσσουν. Είναι η πεποίθηση πως, ότι κι αν κάνει, όπου κι αν διαμαρτυρηθεί το τέρας που λέγεται ελληνικό κράτος δεν πρόκειται να αγγιχτεί. Είναι τέλος η βεβαιότητα πως τα μικρά καθημερινά εγκλήματα του δημόσιου τομέα είναι τέλεια. Ποτέ δεν αποκαλύπτεται ο δολοφόνος. Η Αθήνα θα ρίξει ευθύνες στη Θεσσαλονίκη και τανάπαλιν. Ο ένας γραφειοκράτης στον άλλο και η μία υπηρεσία στην επόμενη με το γνωστό επιχείρημα: «Τι θέλετε να κάνουμε; Δεν είμαστε οι αρμόδιοι…»
Αν ψάξει για αρμόδιο, δεν πρόκειται να βρει ποτέ. Όλοι κρύβονται πίσω από βουνά κανονισμών, υπογραφών και σφραγίδων, δια να πληρωθεί το ρηθέν: με το σύμπαν και το ελληνικό κράτος δεν βρίσκει κανείς ποτέ άκρη…
Υ.Γ. Τα στοιχεία είναι στη διάθεση κάθε αρμοδίου, αν υπάρχει κανείς. Ή κάθε ενδιαφερομένου, αν ενδιαφέρεται κανείς…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Aπογευματινή» στις 25.5.2002
