Κουτσά – στραβά, Αγώνες θα κάνουμε, αλλά ξεχνάμε την επόμενη μέρα…
Κατεβαίνοντας την Κηφισίας υπάρχει μία τεράστια διαφημιστική αφίσα που μετρά αντίστροφα το χρόνο για το «ωραίο, το μεγάλο και τ’ αληθινό». Τα κοκκινόφωτα ψηφία δείχνουν ότι απέμειναν οκτακόσιες και κάτι μέρες μέχρι την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Πολλοί αγχώνονται, αλλά δεν είναι οι αρμόδιοι. Πολλοί είναι οι αρμόδιοι (μόνο στο υπουργικό συμβούλιο έχουμε καμία δεκαριά) αλλά μοιάζουν να μην αγχώνονται. Ίσως οι τελευταίοι να έχουν δίκιο…
Κουτσά – στραβά, Αγώνες θα κάνουμε. Είτε σε προκάτ γήπεδα μιας χρήσης, είτε σε μόνιμα. Τα τελευταία μπορεί να είναι κοσμημένα από τα όνειρα του Καλτράβα, ή (το πιθανότερο) χωρίς αυτά. Θα αποκτήσουμε λίγο μετρό παραπάνω, και κάποιες ανισόπεδες διαβάσεις. Θα έχουμε νέφος, αλλά όχι και το ελεύθερο να κινούμε τα’ αυτοκίνητά μας. Ο Φοίβος και η Αθηνά μάλλον δεν θα γίνουν σήμα κατατεθέν του παγκόσμιου πολιτισμού, αλλά ελπίζουμε να πουλήσουμε πολλά κουκλάκια. Οι αθλητές μας μάλλον θα τα πάνε καλά, κι όταν σβήσουν τα φώτα της γιορτής θα κάνουμε ταμείο. Το πιθανότερο είναι ότι θα μετράμε χασούρες, και πολλοί θα σκεφτούν «χαλάλι μας! Με τον παρά μας και την μαγκιά μας κάνουμε κι Ολυμπιακούς που φοβούνται ν’ αναλάβουν διπλάσιες (σε πληθυσμό και σε Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα) από μας χώρες».
Καλά όλα αυτά, αλλά ξεχνάμε την επόμενη μέρα. Μέσα στο άγχος να προλάβουμε τα κοκκινόχρωμα ψηφία της Λεωφόρου Κηφισίας δεν αναρωτηθήκαμε ακόμη πως θα διαχειριστούμε τα αποτελέσματα του τεράστιου για τα δεδομένα της χώρας έργου που αναλάβαμε. Δεν είναι μόνο η αφαίμαξη του κοινού μας ταμείου. Υπάρχει και μια σειρά άλλων κοινωνικών επιπτώσεων που τώρα δεν λογίζονται στο κόστος, αλλά θα αποτελέσουν εστίες υπανάπτυξης στο μέλλον.
Ένα από τα υπαναπτυξιακά παρεπόμενα είναι το νέο ρεύμα αστυφιλίας που αναπτύσσεται στη χώρα. Καλώς ή κακώς οι Ολυμπιακοί αγώνες δημιουργούν ευκαιρίες απασχόλησης στο λεκανοπέδιο Αττικής. Όσο πλησιάζει ο καιρός, τόσο θα μεγαλώνει η ζήτηση με αποτέλεσμα να γίνεται ελκυστικότερη οικονομικά η πρωτεύουσα. Ήδη το 35% του πληθυσμού ζει στο λεκανοπέδιο. Αυτό δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο: πολλοί άνθρωποι, ανάγκη για μεγαλύτερες υποδομές. Περισσότερες υποδομές, χρεία περισσοτέρων ανθρώπων προκειμένου να δουλέψουν. Περισσότεροι άνθρωποι… κ.ο.κ. Το πρόβλημα αυτό θα ενταθεί τώρα με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έχουμε σχέδιο για μετά από χίλιες μέρες;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Aπογευματινή» στις 19.5.2002
