Είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικό το γεγονός ότι η ΠΟΣΔΕΠ είδε επιτέλους τα φαινόμενα βίας στα ελληνικά πανεπιστήμια και διαπίστωσε ότι «το πανεπιστήμιο είναι υπόθεση των ανθρώπων του και κυρίως των ακαδημαϊκών λειτουργών».
Είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικό το γεγονός ότι η ΠΟΣΔΕΠ είδε επιτέλους τα φαινόμενα βίας στα ελληνικά πανεπιστήμια και διαπίστωσε ότι «το πανεπιστήμιο είναι υπόθεση των ανθρώπων του και κυρίως των ακαδημαϊκών λειτουργών». Για τα ελληνικά ακαδημαϊκά πράγματα, αυτό είναι κάτι σαν την επανάσταση του Κοπέρνικου. Δεν είναι αστεϊσμός. Η «Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού των ΑΕΙ» δεν μίλησε όταν κάποιοι «άγνωστοι» κατέστρεφαν τα ΑΕΙ. Δεν μίλησε καν όταν κάποιοι κουκουλοφόροι στο παρελθόν ξυλοκοπούσαν καθηγητές εντός του πανεπιστημιακού ασύλου. Εμεινε άφωνη, τον δύσκολο Δεκέμβριο του 2008, όταν τα ΑΕΙ έγιναν αποθήκες μολότοφ και ορμητήριο χουλιγκάνων για επιθέσεις στο κέντρο της Αθήνας. Ηταν σιωπηλή όλη την περίοδο της υποβάθμισης των δημόσιων πανεπιστημίων.
Τώρα ευτυχώς είπε αυτό που βλέπουν όλοι εκτός πανεπιστημίων. «Κεντρικό συστατικό στοιχείο της ακαδημαϊκότητας -και του πανεπιστημιακού ασύλου- αποτελεί το αναφαίρετο δικαίωμα στην ελεύθερη και αβίαστη διατύπωση απόψεων και θέσεων. Πρακτικές προγραφών, συκοφαντιών, εμπρηστικών διακηρύξεων, διαπομπεύσεων με “αφίσες καταζητουμένων” και βίαιων επιθέσεων της όποιας μειοψηφίας ή μη κατά οποιουδήποτε μέσα στα ιδρύματα είναι καταδικαστέες».
Η ανακοίνωση συντάχθηκε μετά την αήθη και βίαιη επίθεση στον καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης Ιωακείμ Γρυσπολάκη, ο οποίος τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της εφαρμογής του νέου νόμου. Μια ομάδα 30 ατόμων του επιτέθηκε με αυγά και εις εξ αυτών τον γρονθοκόπησε ζητώντας του να σταματήσει να διδάσκει το μάθημά του.
Του βίαιου προπηλακισμού προηγήθηκαν λεκτικές επιθέσεις εναντίον του κ. Γρυσπολάκη στο διαδικτυακό «Βήμα Διαλόγου του Πολυτεχνείου». Διδάσκων του ιδρύματος, μάλιστα, αποκάλεσε όσους είναι υπέρ του νέου νόμου για τα ΑΕΙ «χουντικούς επιτρόπους, ταγματασφαλίτες και δωσίλογους», και υποσχέθηκε λαϊκά δικαστήρια. Ετσι, τριάντα αλήτες έστησαν το «λαϊκό δικαστήριο» και εξετέλεσαν την πρωτόδικη ποινή που ήταν ο ξυλοδαρμός του καθηγητή. Μεγαλειώδης ήταν η αντίδραση της Πρυτανείας του Πολυτεχνείου Κρήτης πριν από την επίθεση. Αντί να λάβει μέτρα προστασίας της ακαδημαϊκής ελευθερίας, ζήτησε από τον κ. Γρυσπολάκη να… μην κάνει το μάθημά του! Στη δε ανακοίνωση που εξέδωσε συνέστησε «σύνεση και ψυχραιμία προς όλες τις πλευρές»! Θύτες και θύματα, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και χουλιγκάνοι στο ίδιο τσουβάλι…
Προς τιμήν της λοιπόν η νέα ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ ευαισθητοποιήθηκε από τις επιθέσεις των ενδοπανεπιστημιακών συμμοριών και ζήτησε από τους πρυτάνεις «να προβούν σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες, ώστε να επιτύχουν την απρόσκοπτη και αδιατάρακτη διεξαγωγή των εκπαιδευτικών και λοιπών ακαδημαϊκών λειτουργιών». Αστόχησε μόνο σε ένα: ζήτησε τη συνδρομή του υπουργείου Παιδείας. Μόνο που η βία δεν είναι αρμοδιότητα της κ. Διαμαντοπούλου· είναι του κ. Παπουτσή. Αυτός είναι υπουργός Προστασίας του Πολίτη και οι πανεπιστημιακοί καθηγητές είναι πολίτες και παραμένουν πολίτες σε κάθε χώρο της επικράτειας, ακόμη κι εντός των ΑΕΙ. Αν οι πανεπιστημιακές διοικήσεις δεν μπορούν να διασφαλίσουν τη σωματική ακεραιότητα των διδασκόντων, υπάρχουν άλλα πιο αρμόδια όργανα για να το κάνουν…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 1.12.2011
