Πρέπει να μας παρουσιάσουν καλύτερες ιδέες για το πώς θα είναι η διαχείριση της επόμενης μέρας. Χρειαζόμαστε νέες ιδέες, για να βγούμε από τη δύσκολη θέση που το «ηχηρό όχι», το οποίο πολλοί επιθύμησαν, θα βγει για το καλό μας.
Ήταν ηχηρό τελικά το «όχι». Τόσο, όσο το ζήτησε και ο Κύπριος πρόεδρος κ. Παπαδόπουλος. Το θέλημά του εγεννήθη. Τώρα αναμένουμε τις εγγυήσεις που προεκλογικά έδιναν ότι δεν θα υπάρξουν αναγνωρίσεις του ψευδοκράτους, ότι δεν θα προχωρήσει η διχοτόμηση της μαρτυρικής μεγαλονήσου. Ότι η Κύπρος δεν θα γίνει «μαύρο πρόβατο» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι γενικώς τα να συμφέροντά μας θα εξυπηρετηθούν καλύτερα. Περιμένουμε να δούμε το μεγάλο σχέδιο της επόμενης μέρας
Περιμένουμε να ακούσουμε πως θα διαχειριστεί το ΑΚΕΛ, το μεγάλο «όχι» που ζήτησε για να «τσιμεντωθεί» στο μέλλον το «ναι». Περιμένουμε να δούμε αν και πως θα προωθήσει το δεύτερο δημοψήφισμα που προανήγγειλε και έπεισε τους ψηφοφόρους του να δώσουν το ηχηρό «όχι».
Αναμένουμε να δούμε πως και με ποιο τρόπο όλοι εκείνοι που μιλούσαν προεκλογικά για «κινδυνολογίες», θα διαχειριστούν τα αποτελέσματα. Περιμένουμε να δούμε πως θα κρατηθεί άσβεστο το διεθνές ενδιαφέρον για την λύση του Κυπριακού, όπως κάποιοι υποσχέθηκαν και συνεχίζουν να υπόσχονται. Περιμένουμε να δούμε την διάψευση του ισχυρισμού ότι με το δημοψήφισμα δεν ενταφιάζεται το Κυπριακό πρόβλημα. Περιμένουμε να δούμε τις πρωτοβουλίες για να ξεκουνηθεί και πάλι ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ΗΠΑ και οι άλλες χώρες, όλοι αυτοί που τόσα χρόνια δεν ασχολούνταν με το Κυπριακό. Αναμένουμε να δούμε ποια θα είναι η αντιμετώπιση της Τουρκίας.
Ελπίζουμε να διαψευσθούμε. Είναι σίγουρο όμως ότι δια του χθεσινού αποτελέσματος αποενοχοποιείται η Τουρκία για το έγκλημα της εισβολής του 1974. Το ελληνοκυπριακό «βροντερό όχι», με το καθαρό τουρκοκυπριακό «ναι» εμφανίζει την ελληνική πλευρά ως αδιάλλακτη και την τουρκική ως ειρηνόφιλη. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι το σπάσιμο του εμπάργκο στα κατεχόμενα θα είναι μια μικρή μεν, αλλά «ντε γιούρε» αναγνώριση του ψευδοκράτους. Αναγκαστικά οι εμπορικές συναλλαγές θα έχουν την σφραγίδα της επονομαζόμενης «Τουρκοκυπριακής Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου». Αναγκαστικά οι χρηματοδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο θα περνούν από το κυβερνητικό μόρφωμα που έχει κάνει ο κ. Ραούφ Ντενκτάς. Αν αυτό δεν είναι μια πρώτη φάση της αναγνώρισης τότε τι είναι;
Έχει χάσει πολλές ευκαιρίες ο ελληνισμός για να προωθήσει τα συμφέροντά του. Μπορούμε να ελπίζουμε ότι χθες δεν ήταν μια από αυτές τις κακές στιγμές του. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα φτάσουμε στην προηγούμενη λύση του αποκαλούμενου «Μακεδονικού», όπου όλος ο κόσμος αποκαλεί τον βόρειο γείτονά μας «Μακεδονία» κι εμείς π.Γ.Δ.Μ. Ελπίζουμε ότι από την κατάσταση όπου μόνο η Τουρκία αναγνώριζε το ψευδοκράτος, δεν θα διολισθήσουμε ότι η μόνη χώρα που δεν θα το αναγνωρίζει είναι η Ελλάς.
Ας αφήσουμε τις ψευδαισθήσεις. Ουδείς καίγεται για λύση του κυπριακού σύμφωνα με τα εθνικά μας δίκαια. Λίγοι ενοχλούνται από το γεγονός ότι το Κυπριακό δεν είναι λυμένο. Οι κορώνες για εσωτερική κατανάλωση, ότι όλα θα γίνουν σύμφωνα με τις επιθυμίες μας, δεν αποτελούν διεθνή πολιτική. Πρέπει να μας παρουσιάσουν καλύτερες ιδέες για το πώς θα είναι η διαχείριση της επόμενης μέρας. Χρειαζόμαστε νέες ιδέες, για να βγούμε από τη δύσκολη θέση που το «ηχηρό όχι», το οποίο πολλοί επιθύμησαν, θα βγει για το καλό μας.
Διότι αλλιώς αυτό το «βροντερό όχι», όχι μόνο δεν θα αποτελέσει αφετηρία μιας νέας προσπάθειας για το κυπριακό πρόβλημα, αλλά το ρέκβιεμ για την λύση ενός προβλήματος 50 χρόνων τώρα.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 25.4.2004
