Όταν οι φιλελεύθεροι προειδοποιούσαν για το κλείσιμο της «Ολυμπιακής» τους χαρακτήριζαν «Κασσάνδρες». Τώρα που η Ο.Α. κλείνει τους βρίζουν ως «ανάλγητους».
Για σταθείτε, ρε παιδιά!
Κρατική δεν ήταν μέχρι σήμερα η «Ολυμπιακή»;
Το κράτος δεν διαχειρίστηκε όλα αυτά τα χρόνια την τύχη της;
Δεν είναι το κράτος αυτό που τη χρεοκόπησε;
Ο νεοφιλελευθερισμός, τώρα, τι φταίει που κλείνει;
Γιατί τον βρίζουν (και πάλι) όλοι οι «Αριστεροί» γνωμηγέτες;
Μήπως φταίει επειδή οι φιλελεύθεροι από νωρίς επεσήμαναν τα αδιέξοδα του «εθνικού (τρομάρα μας!) αερομεταφορέα»;
Φταίνε γιατί φώναζαν να πουληθεί όσο ήταν καιρός, όσο δηλαδή είχε κάποια αξία και θα άφηνε δυο δραχμές στον τρύπιο, από όλες τις πλευρές, κρατικό κορβανά;
Μπορεί πάλι να φταίνε επειδή τόνιζαν ότι τα δύο προγράμματα εξυγίανσης ήταν νερό στον πίθο των Δαναΐδων. Ποιος ξέρει; Έτσι κι αλλιώς, η Αριστερή μας γνωμηγεσία τραγουδά μονίμως τον ίδιο σκοπό. Πάντα φταίει ο νεοφιλελευθερισμός επειδή το κράτος αποτυγχάνει παντού.
Για να το δούμε, όμως. λίγο γενικότερα. Κυβέρνησαν ποτέ νεοφιλελεύθεροι αυτή τη χώρα και δεν το ξέραμε; Πώς ευθύνονται, λοιπόν, για το κλείσιμο της «Ολυμπιακής», τα χάλια του ΙΚΑ, τις κακές τηλεπικοινωνίες, τις χειρότερες σιδηροδρομικές μεταφορές, όλο αυτό το μπάχαλο που ζει σήμερα η χώρα; Και καλά! Φορτώσαμε στον επάρατο (νεοφιλελευθερισμό) τον τυφώνα «Κατρίνα», μέχρι και την υπογονιμότητα των ανδρών. Σε λίγο θα του φορτώσουμε και τη Σταύρωση του Ιησού (σ.σ.: Μπορεί οι Ρωμαίοι να μην ήταν νεοφιλελεύθεροι, αλλά ήταν σαφώς υπέρ της παγκοσμιοποίησης διά της «Pax Romana»).
Όμως, πάει πολύ να του φορτώσουμε και το κλείσιμο της κρατικής «Ολυμπιακής». Το αστείο είναι πως όταν οι φιλελεύθεροι προειδοποιούσαν για το κλείσιμο της «Ολυμπιακής» τους χαρακτήριζαν «Κασσάνδρες». Τώρα που η Ο.Α. κλείνει, τους βρίζουν ως «ανάλγητους».
Σε μια παλιά ελληνική ταινία, ο αείμνηστος Λάμπρος Κωνσταντάρας γυρίζει αργά στο σπίτι του, ύστερα από ξέφρενο γλέντι και το σχετικό τσιλιμπούρδισμα.
Πριν προλάβει να τον ρωτήσει η γυναίκα του το παραμικρό, εκείνος άρχισε να ωρύεται για την ακαταστασία του σπιτιού. Τα κάδρα ήταν στραβά, ένα βάζο έλειπε από τη θέση του κ.λπ.
Η δυστυχής σύζυγος άρχισε να τακτοποιεί τα τασάκια… Κάπως έτσι είναι και η στρατηγική της Αριστεράς.
Όποτε τα δόγματά της αποτυγχάνουν στην πράξη, οι εκπρόσωποί της βρίζουν το «νεοφιλελευθερισμό» για να μην έχουν να απολογούνται μετά.
Το σοβαρό, όμως, είναι πως αυτές οι ιδεοληψίες κόστισαν περί τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ στον ελληνικό λαό. Δηλαδή, η «Ολυμπιακή» μας κόστισε τα δέκα τελευταία χρόνια όσο θα μας κόστιζαν δέκα επιδόματα θέρμανσης.
Οι ευαίσθητοι αυτής της χώρας, αυτοί που κόπτονται για το κοινωνικό κράτος, αυτοί που χύνουν μαύρο δάκρυ για τους φτωχούς και τους απόκληρους της κοινωνίας, έχουν να μας πουν τίποτε επ’ αυτού ή θα το ρίξουμε στον παλιό αμανέ «ένα άλλο κράτος είναι εφικτό». Διότι, κράτος που συντηρεί χρεοκοπημένες εταιρείες υψηλού κόστους και δίνει ταυτόχρονα επιδόματα θέρμανσης δεν έχουμε ματαδεί. Την ΕΣΣΔ ξέραμε, αλλά χρεοκόπησε. Εκτός αν και για την ΕΣΣΔ φταίει ο νεοφιλελευθερισμός…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 14.9.2005
