Τα γεγονότα λοιπόν μέχρι σήμερα θέλουν τους απαρτίζοντες την συμμορία με το προσωνύμιο «17 Νοέμβρη» να είναι «κατηγορούμενοι για ειδεχθή εγκλήματα», «ομολογήσαντες φόνους εν ψυχρώ», «φερόμενοι από την αστυνομία ως ληστές» κ.λ.π.
Είναι φονιάδες; Ναι, το ομολόγησαν. Είναι εγκληματίες; Φυσικά. Τέλεσαν εγκλήματα; Αναφέρονται όλα σε ένα χαρτί που έχει τίτλο «Ομολογία» και φέρει την υπογραφή τους. Είναι «αιμοσταγείς δολοφόνοι»; Βέβαια, το παραδέχονται και οι ίδιοι. Τους αποκαλούμε «ανθρωπόμορφα τέρατα», (ακούστηκε κι αυτός ο χαρακτηρισμός σε ρεπορτάζ ιδιωτικού τηλεοπτικού καναλιού, όταν οι αδελφοί Ξηρού οδηγούνταν στον ανακριτή), «φονιάδες», «εγκληματίες», «αιμοσταγείς» κ.λ.π.; Όχι· τουλάχιστον, στο ρεπορτάζ.
Σε όλες τις σχολές δημοσιογραφίας του κόσμου διδάσκεται ότι ρεπόρτερ είναι ένας άνθρωπος που μεταφέρει στο κοινό τα γεγονότα και μόνο τα γεγονότα. Δεν σχολιάζει. Ούτε θετικά, ούτε αρνητικά. «Νεαρέ μου», είχε πει ο Μαρκ Τουέιν σε νέο δημοσιογράφο, «μπορείς να γράφεις όσα ουσιαστικά θες. Αν όμως πρέπει να γράψεις κάποιο επίθετο, θα πρέπει πρώτα να με ρωτήσεις».
Τα γεγονότα λοιπόν μέχρι σήμερα θέλουν τους απαρτίζοντες την συμμορία με το προσωνύμιο «17 Νοέμβρη» να είναι «κατηγορούμενοι για ειδεχθή εγκλήματα», «ομολογήσαντες φόνους εν ψυχρώ», «φερόμενοι από την αστυνομία ως ληστές» κ.λ.π. Αργότερα όταν γίνουν οι δίκες τα γεγονότα που θα καταγράφουν οι ρεπόρτερ θα μιλούν για «καταδικασθέντες για ειδεχθείς φόνους», για «καταδικασθέντες για ληστείες» κ.λ.π.
Παρένθεση για αναλογία: Το 1995 μια βόμβα εξερράγη μπροστά από το κτίριο των ομοσπονδιακών υπηρεσιών στην πόλη της Οκλαχόμα. Έχασαν την ζωή τους 168 άτομα. Λίγο καιρό μετά ο Τίμοθι Μακβέι ομολόγησε την ενοχή του. Για όλα τα αμερικανικά ΜΜΕ, ο βομβιστής της Οκλαχόμα ήταν «κατηγορούμενος για τον άδικο θάνατο 167 ατόμων». Ακόμη και την 11η Ιουνίου του 2001, την ημέρα που ο Τίμοθι Μακβέι εκτελέσθηκε στην Πολιτεία της Ιντιάνα με θανατηφόρο ένεση το CNN μετέδιδε: «Ο καταδικασθείς για την τοποθέτηση της βόμβας στην Οκλαχόμα θανατώθηκε σήμερα…»
Λεπτομέρειες για αμερικανάκια; Όχι. Μάλλον δείγμα δημοσιογραφικών αρχών που ανεξαρτήτως των εγκλημάτων τηρούνται πιστά. Όσο κι αν κάποιοι προπαγανδίζουν πως τα ελληνικά ΜΜΕ είναι «τα καλύτερα του κόσμου», μόνο οι Αμερικανοί είναι ξέρουν πως όταν διαβάζουν (ακούν, βλέπουν) ρεπορτάζ έχουν τα γεγονότα και μόνο τα γεγονότα -τα ουσιαστικά, χωρίς τα επίθετα- κι όταν διαβάζουν «σχόλιο» ή «άποψη» έχουν την υποκειμενική θεώρηση κάποιου δημοσιογράφου κι όχι αναγκαστικά την πραγματικότητα.
Η υπόθεση της εξάρθρωσης της τρομοκρατίας στην Ελλάδα, είναι μια δοκιμασία για όλους όσους εμπλέκονται. Διωκτικές αρχές, δικαιοσύνη, ΜΜΕ. Οι πρώτοι δείχνουν να τα πάνε καλά. Οι τρίτοι;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 22.7.2002
