Η λογική της Αριστεράς στην παιδεία είναι απλή: καλύτερα να αποτύχουν όλοι, παρά να επιτύχουν μερικοί…
Το εγγενές ελάττωμα του καπιταλισμού είναι η άνιση κατανομή της ευλογίας του. Η εγγενής αρετή του σοσιαλισμού είναι η ίση κατανομή της μιζέριας του.
Ουίστον Τσόρτσιλ
Έχει μια λογική η τοποθέτηση του κ. Αλέκου Αλαβάνου σε σχέση με τα μέτρα που εξήγγειλε η υπουργός Παιδείας για την εισαγωγή φοιτητών στα Ανώτατα και Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΑΕΙ και ΤΕΙ). Η λογική του είναι το παλιό κομμουνιστικό και ισοπεδωτικό σκεπτικό: καλύτερα να αποτύχουν όλοι, παρά να επιτύχουν μερικοί.
Να πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Η υπουργός Παιδείας κ. Μαριέττα Γιαννάκου ανακοίνωσε πριν από μερικές μέρες ότι δεν μπορεί να συνεχίζεται το φαινόμενο να εισέρχονται φοιτητές ή σπουδαστές στην ανώτατη εκπαίδευση έχοντας μέσο όρο βαθμολογίας 2,5 και 3 – με άριστα μάλιστα το είκοσι. Έτσι ανακοίνωσε ότι ουδείς μπορεί να μπαίνει στα ΑΕΙ και ΤΕΙ αν δεν έχει συγκεντρώσει τη βάση (10) στο γενικό βαθμό πρόσβασης, ή όσοι δεν συγκεντρώσουν τη βάση (10.000) μονάδες στα μόρια εισαγωγής.
Σ’ αυτή την απόφαση μπορούν να υπάρξουν μύριες κριτικές. Μπορεί να επικριθεί ο συνεχιζόμενος πατερναλισμός του υπουργείου Παιδείας στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Αντί να μπούμε στη διαδικασία αποκέντρωσης αρμοδιοτήτων ώστε κάποια στιγμή να αποφασίζουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα πόσους, ποιους και με τι βαθμούς αποφοίτους θέλουν, έρχεται το φιρμάνι του υπουργείου Παιδείας και ορίζει τα πάντα. Μπορεί να επικριθεί η πιθανότητα μείωσης των εισακτέων. Ακόμη και το γεγονός ότι κάποια τμήματα (από τα πολλά που ίδρυσε η προηγούμενη κυβέρνηση) μπορεί να μείνουν χωρίς φοιτητές ή σπουδαστές.
Αυτού του τύπου η κριτική δεν θα είναι ούτε Δεξιά ούτε Αριστερή. Είναι απλώς λογική. Ο κ. Αλαβάνος όμως προτίμησε το δρόμο το ηγεμονεύοντος παραλογισμού. Μιλώντας σε φοιτητική εκδήλωση στην ΑΣΟΕΕ είπε τα εξής χαριτωμένα όσο και επαναστατικά: «Η ευθανασία έχει νόημα για ακραίες, χρόνιες, ανίατες παθήσεις. Το υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε την ευθανασία για τους υποψήφιους φοιτητές που παίρνουν βαθμό κάτω από τη βάση, 42% του συνόλου πέρυσι, παιδιά λαϊκών οικογενειών κυρίως ή από την επαρχία, χωρίς δυνατότητες πρόσβασης σε φροντιστήρια.»
Με άλλα λόγια ισοπεδώστε τα πάντα προς τα κάτω ώστε τα «παιδιά λαϊκών οικογενειών κυρίως ή από την επαρχία, χωρίς δυνατότητες πρόσβασης σε φροντιστήρια» να μπαίνουν δίνοντας λευκές κόλλες στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Κι επειδή και κατά τη διάρκεια φοίτησής των τα «παιδιά λαϊκών οικογενειών» θα παραμείνουν «παιδιά λαϊκών οικογενειών» ο επόμενος επαναστατικός στόχος θα είναι να παίρνουν και πτυχίο δίνοντας λευκές κόλλες. Και η επανάσταση μπορεί να συνεχιστεί τοιουτοτρόπως με τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ κ.λπ.
Κατόπιν ο κ. Αλαβάνος προχωρεί στις γενικόλογες (τύπου «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός») προτάσεις του. «Σε άλλη κατεύθυνση θα έπρεπε κυρίως να κατευθυνθεί το υπουργείο Παιδείας: Πώς το ποσοστό αποτυχίας θα ελαχιστοποιηθεί και θα φτάσει σε μικρό μονοψήφιο νούμερο. Πώς ένας μαθητής λυκείου θα μπορεί να εισάγεται στο Πανεπιστήμιο χωρίς προσφυγή στο φροντιστήριο. Πώς θα σπάσει το ταξικό φράγμα και οι μαθητές και το παιδί από μια λαϊκή οικογένεια ή από μια διαλυμένη οικογένεια ή από μια απομακρυσμένη επαρχία θα έχει ανάλογες δυνατότητες με τους υπόλοιπους.»
Όλα τα γενικά είναι καλά και ωραία, αλλά το ερώτημα παραμένει: μέχρι να σπάσει αυτό το «ταξικό φράγμα» τι κάνουμε; Επιβραβεύουμε τον ωχαδελφισμό; (Σ.Σ.: πολλοί από τους εισαχθέντες με 2,5-10 δεν είναι παιδιά λαϊκών οικογενειών. Είναι αραχτοί που ξέρουν ότι διαβάσουν δεν διαβάσουν κάπου θα τρυπώσουν.) Γεμίζουμε τα πανεπιστήμια με λειτουργικά αναλφάβητους υποβαθμίζοντας την ποιότητα των σπουδών; Ισοπεδώνουμε την προσπάθεια εκείνων που (με ή χωρίς φροντιστήριο) πέρασαν σε μια σχολή εξισώνοντάς την με την αγραμματοσύνη εκείνων που δεν μπόρεσαν ή (πιο σύνηθες) δεν θέλησαν να προσπαθήσουν; Αποτρέπουμε κάποιους να γίνουν π.χ. μηχανικοί, επειδή ένα μέρος των φοιτητών (αποδεδειγμένα από τις εξετάσεις) δεν ξέρει καν γεωμετρία ή άλγεβρα;
Ισότητα uber alles, έστω και στον πάτο;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 10.4.2005
