O γνωστός αρθρογράφος Πάσχος Μανδραβέλης κυκλοφόρησε πρόσφατα το βιβλίο «Κρίση και ακρισία», με τίτλο που θυμίζει έντονα δυο λέξεις από το κλείσιμο στα «Ελληνικά» του Ξενοφώντα («Ακρισία και ταραχή»…). Στο βιβλίο αυτό, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος, ο Πάσχος συγκέντρωσε μια επιλογή από την αρθρογραφία του των τελευταίων ετών: συνδυάζοντας πρωτότυπη επιλογή θεμάτων (ακόμα και πολύ «μικρών»), οικονομική γνώση, πολιτικό κριτήριο, σοβαρή δημοσιογραφική «στοιχειοθεσία», ενίοτε και λεπτή ειρωνεία, «συλλαμβάνει» με μοναδικό τρόπο πτυχές της μακράς κρίσης που βιώνουμε τόσα χρόνια. Έτσι γεννήθηκε η συνέντευξη που ακολουθεί, η οποία προσπαθεί να μεταδώσει κάτι από τη σπιρτάδα και το πνεύμα του βιβλίου.

Λίγο πριν πεθάνει ο Στάλιν είχε προλάβει να ενοχοποιήσει μια ομάδα σπουδαίων γιατρών ότι δήθεν ήθελαν να τον εξοντώσουν. Λόγω της εβραϊκής καταγωγής των περισσοτέρων, οι οποίοι φυλακίστηκαν και ετοιμάζονταν να περάσουν από δίκη, η Πράβδα αλλά και το σατιρικό Κροκοντίλ, ενορχήστρωσαν μια αντισημιτική υστερία. Ωστόσο, και χωρίς τους «κακούς» γιατρούς ο Στάλιν πέθανε ξαφνικά με αποτέλεσμα οι επίγονοί του, σχετικώς απροετοίμαστοι, να επιδοθούν σε μια ανηλεή μάχη για τη διαδοχή. Απ’ αυτή τη μάχη, δεν βγήκε νικητής ο πολύς Λαυρέντι Μπέρια, ο άνθρωπος που εργάστηκε αόκνως διεκπεραιώνοντας τα εγκλήματα της Εποχής του Τρόμου... Ο αμερικανός ιστορικός Τζόσουα Ρούμπινσταϊν παραδίδει στους αναγνώστες ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα.

Εκ των υστέρων κρίνουμε εύκολα αποφάσεις που ελήφθησαν πάνω στο κάμα της πολιτικής και χωρίς τη γνώση των αποτελεσμάτων· γνώση που έχουμε σήμερα.

Γιάννης Λούλης, «Στις ρίζες του κακού. Πώς και γιατί εκτροχιάστηκε η μεταπολίτευση»

Η περήφανη διαπραγμάτευση του 2015 θα μελετάται από εδώ και πέρα ως παράδειγμα προς αποφυγήν.

Θανάσης Διαμαντόπουλος, «10 και μία δεκαετίες πολιτικών διαιρέσεων. Οι διαιρετικές τομές στην Ελλάδα την περίοδο 1910-2017», 1ο τεύχος: Η δεκαετία του 1910, εκδ. Επίκεντρο.