Η οικονομική πραγματικότητα θα οδηγήσει σε κοινωνικές συγκρούσεις πιο σκληρές από τις προηγούμενες.
Και ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε τάξει το 1981 τη «διάλυση των ΜΑΤ». Τελικώς τα μετονόμασε σε ΥΜΕΤ. Και το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσίασε η πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Σοφία Σακοράφα, τάζει «Διάλυση των ΜΑΤ- ΥΜΕΤ και απαγόρευση χρησιμοποίησης άλλων ειδικών δυνάμεων για την καταστολή λαϊκών κινητοποιήσεων».
Φυσικά, αν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, η υλοποίηση αυτής της υπόσχεσης (κατ’ αρχάς) θα καθυστερήσει. Το πρόβλημα θα δημιουργηθεί μόλις η αριστερή κυβέρνηση αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει τα ΔΜΤ («Δημοκρατικές Μονάδες Τάξης», ή όπως αλλιώς μετονομάσει τα ΜΑΤ). Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ -κατά την προσφιλή του τακτική- θα αρχίσει τις καταγγελίες. Θα ισχυριστεί ότι υπάρχει «ακροδεξιό σχέδιο εκτροπής της δημοκρατίας» και θα πείσει ότι τα «δημοκρατικά κλομπ» είναι διαφορετικά από τα «κλομπ εφαρμογής του Μνημονίου».
Η αλήθεια είναι ότι στις πρώτες συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων» θα υπάρχουν πολλοί ακροδεξιοί. Και οργανωμένοι και «οιονεί». Οι οργανωμένοι έμαθαν πολλά από τις τακτικές του «αντάρτικου των διαδηλώσεων» που υπέθαλψε στα «αγωνιστικά» του χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα υπάρχουν κουκουλοφόροι (για την «προστασία από τα δακρυγόνα») με διαφορετικό πολιτικό πρόσημο από τους μασκοφόρους των προηγούμενων διαδηλώσεων, αλλά εξίσου βίαιοι. Θα υπάρχουν, όμως, και ειρηνικοί διαδηλωτές, «οιονεί ακροδεξιοί», που νομίζουν ότι τα δεινά τους οφείλονται σε συνωμοσία των Εβραίων, της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, της Νέας Τάξης κ.λπ. Ανάμεσά τους θα διαδηλώνουν και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, που πίστεψαν όσα το κόμμα δίδασκε τα προηγούμενα χρόνια, ότι δηλαδή το Μνημόνιο φταίει για τα χάλια της Ελλάδος. Ολοι αυτοί θα ξανανιώσουν τη «νόμιμη βία του κράτους», η οποία σε φάση καταστολής δεν ξεχωρίζει τα ξερά από τα χλωρά· δεν μπορεί να διακρίνει τους ειρηνικούς από τους «μαχητικούς» διαδηλωτές, τους ακροδεξιούς που είναι κατά των μέτρων του Μνημονίου από τους αριστερούς που επίσης είναι κατά των ίδιων μέτρων.
Η λέξη «Μνημόνιο», που προαναφέραμε, είναι σχηματική. Ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση, θα αναγκαστεί να εφαρμόσει δρακόντειο πρόγραμμα λιτότητας. Φυσικά θα μιλήσει για «καμένη γη που παρέλαβε», για «σχέδιο υπονόμευσης της δραχμής», πράγματα γνωστά από την περίοδο 1981-1985 (ποιος είπε ότι η μίμηση του Ανδρέα Παπανδρέου θα είναι μόνο προεκλογική;).
Η οικονομική πραγματικότητα θα οδηγήσει σε κοινωνικές συγκρούσεις πιο σκληρές από τις προηγούμενες. Μην ξεχνάμε το 1985, όταν η χώρα είδε πάλι τον χάρο με τα μάτια της, ο νεοπροσφιλής του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Παπανδρέου κατέβασε τα ΥΜΕΤ στους δρόμους, διέσπασε τη ΓΣΕΕ, πέρασε Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για την ακύρωση των Συλλογικών Συμβάσεων.
Οι διαφορές με τη σημερινή κατάσταση είναι μόνο ως προς τα μεγέθη. Το πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας τότε άργησε τρία χρόνια, διότι το 1981 το χρέος ήταν στο 26% του ΑΕΠ. Το δάνειο που αναγκαστήκαμε να ζητήσουμε από τους εταίρους της ΕΟΚ ήταν μόλις 2 δισ. δολάρια, λιγότερο δηλαδή από το φετινό πρωτογενές έλλειμμα και ψίχουλα μπροστά στην δανειακή σύμβαση που θέλει να καταγγείλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Με άλλα λόγια, μιας περιπέτειας, μύριες έπονται και θα τις πληρώσουμε όλοι, με πρώτους αυτούς που πίστεψαν ότι θα καταργηθούν τα ΜΑΤ.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 15.6.2012
