Ένα χαρακτηριστικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Στίβου πρέπει να μας προβληματίσει για την πορεία του ελληνικού αθλητισμού: Ό,τι έλαμψε πέρσι στην Αθήνα απουσιάζει φέτος από το Ελσίνκι
«Οι Έλληνες είμαστε γεννημένοι πρώτοι. Τα υπόλοιπα είναι για τους δεύτερους. Το αποδεικνύουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια σε όλο τον κόσμο. Το έχουμε στα κύτταρά μας και είναι το μεγαλύτερο δώρο.»
Φανή Χαλκιά (Ελληνίδα Ολυμπιονίκης), Αύγουστος 2004
Πέρσι τέτοιον καιρό, όταν αθυροστομούσε η Ελληνίδα πρωταθλήτρια στα 400 μέτρα, πολλοί έσπευδαν να υιοθετήσουν τις ευγονικές της απόψεις. Μέχρι και στα σχολεία μάς προέτρεπε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων να τις διδάσκουμε. Φέτος, που η κ. Φανή Χαλκιά δεν τρέχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου, αλλά και οι περισσότεροι αθλητές μας δεν πήγαν καλά, τι πρέπει να υιοθετήσουμε; Πρέπει να πιστέψουμε ότι οι Έλληνες «είναι γεννημένοι τελευταίοι» και η «ήττα είναι γραμμένη στα γονίδιά μας»; Μήπως πρέπει να περιπέσουμε άπαντες σε βαθιά κρίση μελαγχολίας;
Φυσικά όχι! Κάποιες φορές οι Έλληνες αθλητές έχουν καλές επιδόσεις και κάποιες φορές χειρότερες. Κάποιες φορές είναι ντοπαρισμένοι και κάποιες όχι. Μερικές φορές πιάνονται και άλλες όχι. Κάποιες φορές ξεπηδούν ταλέντα και κάποιες φορές οι ελληνικές ομάδες κατεβαίνουν γυμνές.
Έτσι γίνεται πάντα στον αθλητισμό και σε κάθε χώρα της Γης. Το να γενικεύουμε τα χαρακτηριστικά 11 εκατομμυρίων ανθρώπων με βάση την περσινή επιτυχία της κ. Αθανασίας Τσουμελέκα ή με βάση τη φετινή της ακύρωση δεν είναι απλώς επικίνδυνο. Είναι ανόητο. Όπως γράφαμε πέρσι: «Κάθε επιτυχία και κάθε αποτυχία έχει υπογραφή. Δεν κάναμε όλοι οι Έλληνες το υπερθέαμα της εναρκτήριας τελετής των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο κ. Δημήτρης Παπαϊωάννου και οι συνεργάτες του το έκαναν. Δεν αποτύχαμε όλοι μαζί να κάνουμε το αντιντόπιγκ κοντρόλ. Οι κ. Κώστας Κεντέρης και Κατερίνα Θάνου απέτυχαν. Οι πρώτοι πρέπει να επιβραβευθούν. Οι δεύτεροι να τιμωρηθούν. Το να επιμερίζουμε σε 10 εκατομμύρια κομμάτια την επιτυχία σημαίνει ότι κανείς δεν θα έχει κίνητρο για να επιτύχει. Αν κάνουμε το ίδιο με την αποτυχία, κανείς δεν θα νοιάζεται για το αν αποτύχει». («Απογραφές» 16.8.2004)
Υπάρχει όμως ένα χαρακτηριστικό αυτές τις μέρες στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου, το οποίο πρέπει να μας προβληματίσει για την πορεία του ελληνικού αθλητισμού. Ό,τι έλαμψε πέρσι στην Αθήνα απουσιάζει φέτος από το Ελσίνκι. Η κ. Φανή Χαλκιά, παρά τις επανειλημμένες υποσχέσεις της ότι φέτος θα αποστομώσει τους κακεντρεχείς Βρετανούς δημοσιογράφους, οι οποίοι άφηναν υπαινιγμούς για ντόπιγκ, δεν έτρεξε ούτε μία φορά στο αγώνισμα που πέρσι της χάρισε το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Μένει στην Αθήνα, μαζί με την κ. Τασούλα Κελεσίδου (αργυρό στη δισκοβολία), που αποφάσισε να αφιερώσει το 2005 στην ανάπαυση. Η έτερη χρυσή Ολυμπιονίκης Αθανασία Τσουμελέκα ακυρώθηκε και η κ. Πηγή Δεβετζή ήρθε πέμπτη στο τριπλούν. Απομένει η κ. Μιρέλα Μανιάνι (από τους περσινούς ολυμπιονίκες) και κάποια άλλα παιδιά για να αποδείξουν μέχρι την Παρασκευή ότι η αλματώδης πορεία του ελληνικού αθλητισμού την εικοσαετία του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ένα ανατολικογερμανικού τύπου πυροτέχνημα.
Πέρσι τέτοιον καιρό, η Ελλάδα συγκλονίστηκε από το σκάνδαλο ντόπιγκ των κ. Κεντέρη και Θάνου. Εκστασιάστηκε από τις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών. Ένιωσε υπερήφανη από την άψογη διοργάνωση των Αγώνων. Όλα αυτά δείχνουν ότι δεν είμαστε ούτε καλύτεροι ούτε χειρότεροι από άλλους λαούς. Όταν δουλεύουμε συστηματικά, πετυχαίνουμε. Κι αυτό είναι το μάθημα του «ελληνικού καλοκαιριού» που ζήσαμε. Η δουλειά κάνει τη διαφορά και όχι τα κύτταρα…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 10.8.2005