Το ερώτημα είναι ποιους θέλουμε στην πολιτική. Τους σταρ που χαίρουν αναγνωρισιμότητας και η βαθύτερη σκέψη που έχουν κάνει είναι «επιθυμώ αγάπη και ειρήνη σε όλον τον κόσμο» ή ανθρώπους που ξέρουν δυο γράμματα...

Πολλοί λαϊκιστές υπονομεύουν την Δημοκρατία  υπονομεύουν για τη «σωτηρία» άλλων, σημαντικότερων κατά την άποψή τους αρχών. Και δυστυχώς τα ελλείμματα Παιδείας είναι τόσο μεγάλα, που πολλοί –πρωτίστως οι νέοι που δεν έχουν την εμπειρία της εύτρωτης Δημοκρατίας– τους πιστεύουν.

Η τεχνολογική εξέλιξη (και όχι ο καπιταλισμός, που πολεμούσε παλιότερα η «πληθυντική Αριστερά», ούτε ο νεοφιλελευθερισμός, που πολεμά σήμερα) μεταμορφώνει διαρκώς τους όρους παραγωγής.

Μέσα σε μια μέρα η «Αυγή» ανακάλυψε τη χυδαιότητα του κ. Πάνου Καμμένου και ο πρώην υπουργός Ναυτιλίας του ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψε την αγιότητα του Μητροπολίτη Αιγιαλείας.

Να πούμε «πάλι καλά» που η αντιπρόεδρος της Βουλής δεν πήγε στο Στρασβούργο για να καταγγείλει και την οικογενειοκρατία.

Πόσος σχεδιασμός χρειάστηκε για να καταλήξουμε στο φιάσκο Novartis; Όσος χρειάστηκε για να καταλήξει ο ΣΥΡΙΖΑ στον «υποψήφιο που δεν χάνει» κ. Νάσο Ηλιόπουλο ή στην «πλατιά απεύθυνση», η οποία απέφερε τον κ. Στέφανο Τζουμάκα.