Η Δημοκρατία θεωρείται δεδομένη και εξ ορισμού διαρκώς βελτιούμενη. Ξεχάσαμε τον Τόμας Τζέφερσον που έλεγε ότι «το τίμημα της Δημοκρατίας είναι η αιώνια επαγρύπνηση».

Στον ΣΥΡΙΖΑ «ήμασταν πάρα πολύ μακριά από το να είμαστε έτοιμοι για διακυβέρνηση», είπε ο Νίκος Βούτσης. Σάμπως ήταν καλύτεροι σαν αξιωματική αντιπολίτευση;

Το ΚΚΕ επειδή μαρτύρησε κατά τη μετεμφυλιοπολεμική περίοδο και έπεισε τους πάντες ότι αγιοποιήθηκε και μπορεί να παραβαίνει όποιον νόμο γουστάρει...

Η συμβολή της ΕΣΣΔ στη νίκη κατά του ναζιστικού τέρατος ήταν τεράστια, όπως και ο αριθμός των θυμάτων της. Ομως Κόκκινος Στρατός, που απελευθέρωσε λαούς από τους ναζί, τους υποδούλωσε στην Μόσχα...

Τι μπορεί, λοιπόν, να πει κάποιος για ένα συνδικαλιστικό κίνημα που ταλαιπωρεί εκατομμύρια ανθρώπους με δύο απανωτές πανελλαδικές απεργίες, και από τις οποίες όχι μόνο δεν έχει κέρδος, αλλά ζημιώνεται αφού συμμετέχουν όλο και λιγότεροι;

Ο διαχωρισμός των θυτών, αναλόγως των προθέσεων που λένε ότι έχουν, δεν είναι απλώς ανόητος, είναι και επικίνδυνος.