Τώρα που –νομίζουμε ότι– «η χώρα μας αφυπνίζεται από τη δεκαετή οικονομική κρίση», μικρές ή μεγαλύτερες δυνάμεις, κατεστημένες συνήθειές μας που μάς οδήγησαν στην κρίση, καραδοκούν.

Πριν 20 χρόνια οι αξίες ακινήτων και τα ενοίκια έπεφταν ραγδαίως και –παρά το γεγονός ότι ζούσαμε σε σοσιαλιστικούς καιρούς– δεν βρέθηκε ούτε ένας υπουργός να παρέμβει στην αγορά για να θεσπίσει το ελάχιστο εγγυημένο ενοίκιο.

Θα πληρώνουμε για πολλά χρόνια τους «Δεν πληρώνω», ακόμη και με όρους ταλαιπωρίας των επιβατών.

Το κρατικό μονοπώλιο έγινε ιδιωτικό ολιγοπώλιο. Αυτή η εξέλιξη έπρεπε να κρατάει σε διαρκή εγρήγορση την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων.

«Ξοδεύουμε 2,6 δισ. επιδοτώντας ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις χωρίς να γίνει καμία συζήτηση, καμία ανάλυση κόστους-οφέλους».

Θα συμφωνήσουμε ότι οι τράπεζες έχουν πολλά προβλήματα, αλλά οι συνταξιούχοι έχουν περισσότερα. Και θα ήταν παντελώς άδικο να πληρώσουν οι δεύτεροι τα οικονομικά ανοίγματα που έχουν οι πρώτες.