Οι μόνες επενδύσεις που θεωρούνται οικολογικά αποδεκτές και εργασιακά ανεκτές είναι η δημιουργία νέων κρατικών οργανισμών.
Φυσικά ο κ. Αλέξης Τσίπρας δεν πρόκειται να πει ότι οι Σκουριές είναι η περιοχή «σύμβολο για όλη την Ελλάδα…». Το είχε πει για την Κερατέα, εκεί όπου οι μολότοφ έπεφταν βροχή· οι εμπρησμοί σκαπτικών μηχανημάτων και περιπολικών της αστυνομίας ήταν στην ημερήσια διάταξη· έγινε πολιορκία του αστυνομικού τμήματος για την απελευθέρωση κρατουμένου· υπήρξε επίθεση με μολότοφ σε σπίτι αστυνομικού χαράματα, την ώρα που κοιμόταν με τη σύζυγο και τα τέσσερα παιδιά του.
Ολα τα παραπάνω για τον κ. Τσίπρα ήταν άξια επαίνου: «Εσείς δείξατε πρώτοι σε όλη την Ελλάδα τον δρόμο της αξιοπρέπειας, της αυτοπεποίθησης και της ανατροπής… Η Κερατέα αποτίναξε τα δεσμά των τετελεσμένων που προσπάθησαν να επιβάλουν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. Αυτά τα έκαναν μόνο οι χούντες της Λατινικής Αμερικής στους Ινδιάνους».
Οταν ο κ. Τσίπρας μιλούσε στην Κερατέα ήταν αρχηγός ενός μικρού κόμματος, τώρα είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κάθε επένδυση συνάντησε τη λυσσαλέα αντίδραση ποικιλώνυμων ομάδων πέριξ του ΣΥΡΙΖΑ που «αντιστέκονταν» ακόμη και βιαίως σε κάθε έργο μέχρι τελικής ματαίωσής του.
– Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Νίκος Χουντής άνοιξε μέτωπο και για τον ΧΥΤΥ Γραμματικού και ζήτησε το πάγωμα των έργων (30.1.2012).
– Ο ίδιος έκανε ερώτηση στην Ευρωβουλή αναφερόμενος «στις έντονες ανησυχίες και διαμαρτυρίες φορέων και κατοίκων της περιοχής, σύμφωνα με τις οποίες η σχεδιαζόμενη κατασκευή μεταλλείου στην περιοχή Κοκκινάρι μπορεί να επιφέρει καταστροφικά αποτελέσματα στο ευρύτερο οικοσύστημα της Φωκίδας» (13.3.2012).
– Ο ΣΥΡΙΖΑ Αρτας προειδοποιεί ότι «ο λαός όλης της Ηπείρου θα απαντήσει με αντίσταση και νέους αγώνες» στην κατασκευή φράγματος στα Τζουμέρκα και η κυβέρνηση Παπαδήμου αδιαφορεί «πλήρως για τις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να έχει αυτό (σ.σ.: το φράγμα!) για το φυσικό – πολιτιστικό περιβάλλον και τη ζωή των κατοίκων της περιοχής» (16.1.2012).
– Το ίδιο κόμμα επίσης είναι ενάντια «σε μία περιβαλλοντοκτόνο αποικιοκρατικού τύπου επένδυση» των μεταλλείων Κιλκίς. «Μια τέτοια επένδυση είναι προφανές ότι από τη μία μεριά θα επιφέρει ανυπολόγιστες συνέπειες στο περιβάλλον και στην υγεία των κατοίκων ενώ από την άλλη, με βάση και τα μέχρι τώρα δείγματα αντίστοιχων “επενδύσεων” που προωθεί το ΥΠΕΚΑ, τα έσοδα για το ελληνικό Δημόσιο θα είναι μηδαμινά καθώς την εξόρυξη και την εκμετάλλευση των μεταλλείων αναμένεται να αναλάβουν πολυεθνικοί κολοσσοί με συμβάσεις που θα διέπονται από φορολογική ασυλία» (2.2.2012).
– «Παρά τις ευχές και τους μύχιους πόθους ισχυρών κύκλων για το “καλωσόρισμα” της δημιουργίας ΕΟΖ και στην Κρήτη, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ εκφράζει την αντίθεσή του γι’ αυτά τα “αναπτυξιακά” σχέδια και το “νέο αναπτυξιακό μοντέλο” που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ» (δήλωση του βουλευτή Μ. Κριτσωτάκη 3.9.2012).
– Φυσικά είναι κατά της δημιουργίας παραθεριστικών χωριών: «Θα αποτελέσετε τον καταστροφέα και του αρχέγονου πολιτισμού του Αιγαίου πελάγους, μαζί με το περιβάλλον και την εξαιρετικού κάλλους ομορφιά του… Γι’ αυτό σας προειδοποιούμε: Κάτω τα χέρια από τα νησιά! Κάτω τα χέρια από το Αιγαίο!» (ομιλία Ν. Συρμαλένιου 31.10.2012).
– Ο κ. Τσίπρας ανησυχούσε για το πότισμα των αγρίων ζώων στο Λιδωρίκι: «Οι λούστρες (φυσικές λίμνες επάνω στο βουνό) που υπάρχουν στην περιοχή της σχεδιαζόμενης εξόρυξης είναι βασικές για το ξεδίψασμα των ζώων, που αν περικυκλωθούν από εργοτάξια μεταλλείων, δεν θα μπορούν να συνεχίσουν να έχουν την ίδια λειτουργικότητα…» (25.2.2010).
– Για την παραχώρηση ενός προβλήτα του ΟΛΠ στην Cosco οι κ. Θανάσης Δρίτσας και Παναγιώτης Λαφαζάνης αποφαίνονταν: «Είναι φανερό πλέον ότι ενώ μέχρι τώρα το Κοινοβούλιο, τα κόμματα, τα επιμελητήρια, οι ενώσεις εργαζομένων συζητούσαν με βάση ένα σχέδιο ιδιωτικοποίησης του λιμανιού, τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε ένα συνολικότερο σχέδιο “αποικιοκρατικού” τύπου εισβολής στη χώρα μας. Τώρα αναδεικνύεται ολοφάνερα ο ρόλος Ελλήνων μεγαλοεπιχειρηματιών που συμμάχησαν και συνεργάζονται με τους Κινέζους σε αυτό το σχέδιο…» (27.11.2008).
Ακόμη και τα αιολικά πάρκα ενοχλούν τους καθ’ έξιν επαναστάτες: «Η κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη, κατά περίπτωση, να παίρνει παράνομα μέτρα… Ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, αρχιτέκτονας μιας σειράς καταστροφικών πολιτικών και στην οικονομία και στο περιβάλλον, αποδοκιμάστηκε και δεν εκλέχθηκε στις 6 Μαΐου. Παρ’ όλα αυτά, μετά τις εκλογές έβαλε την υπογραφή του σε πληθώρα υπουργικών αποφάσεων που αφορούν εγκρίσεις περιβαλλοντικών όρων, για μια σειρά έργων, όπως: αιολικό πάρκο στα Αγραφα, την Καρδίτσα και τη λίμνη Πλαστήρα, αιολικός σταθμός στον Δήμο Αμφιλοχίας, στην Κοζάνη, στα Τζουμέρκα, μονάδα επεξεργασίας απορριμμάτων και ΧΥΤΥ στον Νομό Καβάλας, ορυχεία στη Μήλο, μικρά υδροηλεκτρικά σε διάφορους νομούς κ.ο.κ.» (δήλωση της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώς Διώτη 14.5.2012).
Τι κι αν υπάρχουν μελέτες περιβαλλοντικών όρων, τι κι αν κάθε επένδυση τελεσιδικεί έπειτα από πολλά χρόνια στο (υπεράνω υποψίας για οικοκτονία) ΣτΕ; Ο ΣΥΡΙΖΑ θα εμποδίζει κάθε προοπτική προκοπής στον τόπο. Κι αν δεν τα καταφέρνει, αναλαμβάνουν τα τάγματα εφόδου των κουκουλοφόρων…
Αυτή τη φορά, πολλοί πολίτες είπαν «φτάνει πια». Λογικό, διότι κατανοούν ότι η χώρα χρειάζεται επενδύσεις, ότι η ανεργία δεν καταπολεμείται με ευχολόγια και κατάρες για τον καπιταλισμό, ότι θα πρέπει να δημιουργηθούν πραγματικές θέσεις εργασίας για να δουλέψουν πραγματικοί άνθρωποι κι όχι τα «επαναστατικά υποκείμενα» που φαντάζονται οι συνιστώσες της παλαβής Αριστεράς.
Οι άνεργοι βλέπουν ότι αυτοί που χύνουν το πιο μαύρο δάκρυ για τα βάσανά τους είναι εκείνοι που προσπαθούν με έργα και μεγαλόστομες ανοησίες να τα συντηρήσουν.
Το τρομοκρατικό χτύπημα στις Σκουριές θα είναι ένα μεγάλο πλήγμα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι μπορεί να πουν ότι το αξίζει. Δεν είναι αυτό το ζήτημα. Το θέμα είναι ότι πέρα από τις γνωστές τσιριμόνιες περί «στοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ» κι άλλα τέτοια μελοδραματικά, ήρθε η ώρα αυτό το κόμμα να μετρήσει την αντιαναπτυξιακή του συμβολή στη χώρα. Θα είναι προς όφελός του και προς όφελος της χώρας.
Ο πόλεμος κατά της ανεργίας
Ας υποθέσουμε ότι ανακεφαλαιώνονται οι τράπεζες και κατά την προσφιλή μας έκφραση «ρίχνουν λεφτά στην αγορά». Πού θα επενδυθούν αυτά τα λεφτά; Θα ξαναρχίσουμε τον κύκλο «πιτσαρία, κομμωτήριο, σουβλακερί» ή θα προχωρήσουμε σε επενδύσεις που κάτι θα παράγουν προς πώληση στο εξωτερικό ώστε να αγοράζουμε όσα εισάγουμε; Πιθανότατα το πρώτο, μαζί με κάποιες χιλιάδες προσλήψεις στο Δημόσιο, για να εκτονωθεί το πραγματικά μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας. Κι αυτό διότι οποιοσδήποτε θέλει να επενδύσει σε κάτι που έχει αγορά στο εξωτερικό στην καλύτερη περίπτωση θα γεράσει μαζεύοντας πιστοποιητικά και στη χειρότερη θα του κάψουν το μαγαζί.
Η αλήθεια είναι πως οι εξορυκτικές δραστηριότητες δεν είναι ό,τι πιο όμορφο σε κάποια περιοχή. Οσοι κατάγονται από τη Δυτική Μακεδονία, όπως ο γράφων, το ξέρουν από πρώτο χέρι. Το ευτύχημα για τη χώρα είναι ότι τα εργοστάσια της ΔΕΗ φτιάχτηκαν σε εποχές που δεν ανθούσε η τζάμπα οικολογία. Ετσι, ακόμη και οι πιο ένθερμοι επαναστάτες έχουν σήμερα ρεύμα για να γράφουν στους υπολογιστές τους τα δακρύβρεχτα για το περιβάλλον μανιφέστα. Μη μιλήσουμε για ιδιωτικές επενδύσεις σ’ αυτόν τον τομέα: μπορεί κάποιος που θέλει να επενδύσει να περάσει 15 χρόνια μαζεύοντας πιστοποιητικά, να κάνει περιβαλλοντικές μελέτες, να κρίνεται από τα ανώτατα (και οικολογικώς ευαίσθητα) δικαστήρια νόμιμος, αλλά η παλαβή Αριστερά, που έχει το μονοπώλιο ερμηνείας του νόμου, να κρίνει «παράνομη την επένδυση» και να επιβάλει διά εμπρησμού την ποινή.
Γι’ αυτό τζάμπα συσκέπτονται και ξαναμαζεύονται οι πολιτικοί αρχηγοί για το πρόβλημα της ανεργίας. Η κοινώς αποδεκτή «αριστερή» πεποίθηση είναι ότι η ανεργία λύνεται μόνο με 100.000 νέες θέσεις στο Δημόσιο, όπως ήταν μια παλιά προεκλογική εξαγγελία του ΣΥΡΙΖΑ. Ολες οι άλλες επενδύσεις που δημιουργούν θέσεις εργασίας είτε μας ξινίζουν είτε μας βρωμάνε. Θέλει η Cosco να επενδύσει στο λιμάνι; Οργιάζει η κινδυνολογία περί «καμόρα των λιμανιών». Προτείνεται να δημιουργηθούν Ζώνες Ελευθέρων Συναλλαγών για να ξεκινήσουν κάποιες ξένες επιχειρήσεις με χαμηλότερη φορολογία και λιγότερη γραφειοκρατία; Αρχίζουν τα ψέματα περί κινεζοποίησης των συνθηκών εργασίας; Θέλει κάποιος να αγοράσει ένα νησάκι για ήπια τουριστική ανάπτυξη; Αρχίζει ο κλαυθμός για τα πουρνάρια. Πώς το είπε ο εμίρης του Κατάρ; «Εσείς δεν ψάχνετε για επενδυτές, αλλά για μαζοχιστές». Ακόμη κι αν αποφάσιζε η Microsoft να μεταφέρει τα κεντρικά της γραφεία από το Ρέντμοντ της Ουάσιγκτον στην Ελλάδα, ώστε να απασχοληθούν καμιά τριανταριά χιλιάδες πτυχιούχοι, δεν θα την αφήναμε. Οποιος έχει επισκεφθεί τα γραφεία αυτού του κολοσσού θα διαπιστώσει ότι περιβάλλονται από όμορφα αλσύλλια. Δεν μπορεί· κάποια δένδρα θα έκοψαν για να φτιαχτεί το (υπό μορφήν πανεπιστημιούπολης) σύμπλεγμα κτιρίων. Σιγά μην αφήναμε εμείς τον Bill Gates να «καταστρέψει» ακόμη και το χειρότερο μπαΐρι. Στην Ελλάδα, τα πάντα είτε είναι αρχέγονα είτε ανείπωτης ομορφιάς και πρέπει να προστατευθούν από τον «ληστρικό καπιταλισμό». Αφήστε δε που μπορεί να προκύψει και κανένα Οβριόκαστρο, που δεν ήξερε κανείς πριν αποφασιστεί η επένδυση.
Γι’ αυτό είναι μάταιες οι συσκέψεις για την ανεργία. Οι μόνες επενδύσεις που θεωρούνται οικολογικά αποδεκτές και εργασιακά ανεκτές είναι η δημιουργία νέων κρατικών οργανισμών· από Ινστιτούτα μέχρι ΑΕΙ, ΤΕΙ κ.λπ. Ετσι θα προσληφθούν χιλιάδες για να μελετούν τι κακό θα παθαίναμε αν έρχονταν επενδύσεις στην Ελλάδα.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 24.2.2013
