Γίναμε δεκτοί γιατί η κλασική Ελλάδα ήταν κεντρικός πυλώνας της ευρωπαϊκής ιδέας, επειδή επίσης η συμμετοχή μας θα συνέβαλλε στην ενίσχυση της πολιτικής σταθερότητας και, τέλος, επειδή η Κομισιόν πίστεψε ότι η οικονομία μας ήταν πολύ μικρή για να έχει μεγάλο αντίκτυπο.
Γράφαμε προχθές ότι όπως δεν θέλουν σήμερα την Τουρκία στην Ε.Ε. οι ευρωπαίοι εταίροι μας, έτσι δεν ήθελαν κι εμάς το 1980 που μπήκαμε στην τότε ΕΟΚ. Πώς μας έβλεπαν λοιπόν τότε οι Ευρωπαίοι; Το προχθεσινό δημοσίευμα των «Financial Times» είναι εξαιρετικά κατατοπιστικό:
«Το φαντεζί κτίριο της λεωφόρου Συγγρού στην κεντρική Αθήνα, το οποίο κτίστηκε με τα κεφάλαια από το πρώτο πακέτο οικονομικής ενίσχυσης της Κομισιόν για Μεσογειακές χώρες-μέλη (ΜΟΠ), αρχικά επρόκειτο να στεγάσει ένα κέντρο διεθνών συσκέψεων. Αλλά ένας όμιλος ναυτιλιακών εταιριών πήρε τα λεφτά της επιχορήγησης κι έφτιαξε ένα από τα πιο in νυχτερινά στέκια της πρωτεύουσας.
» Αυτό συνέβη στα μέσα της δεκαετίας του ’80, τότε που η Ελλάδα ήταν το νέο, αλλά μη συνεργάσιμο μέλος της ΕΟΚ, όταν είχε αδύναμη οικονομία και ανεπαρκέστατη δημόσια διοίκηση. Αν και η Κομισιόν είχε κάνει αρνητική αναφορά για την ένταξη της Ελλάδας στην Κοινότητα (η χώρα είχε υποβάλει σχετικό αίτημα στην ΕΟΚ), οι Ευρωπαίοι ηγέτες την αψήφησαν, προβάλλοντας ιστορικοπολιτικούς λόγους για την προώθηση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.
» “Γίναμε δεκτοί γιατί η κλασική Ελλάδα ήταν κεντρικός πυλώνας της ευρωπαϊκής ιδέας, επειδή επίσης η συμμετοχή μας θα συνέβαλλε στην ενίσχυση της πολιτικής σταθερότητας και, τέλος, επειδή η Κομισιόν πίστεψε ότι η οικονομία μας ήταν πολύ μικρή για να έχει μεγάλο αντίκτυπο”, λέει ο Παναγιώτης Ιωακειμίδης, επικεφαλής του ιδρύματος ΕΚΕΜ. “Αλλά ήμασταν πλήρως απροετοίμαστοι”.
» Η Ελλάδα, την οποία οργισμένοι αξιωματούχοι της Κομισιόν την είχαν ονοματίσει “το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης”, απειλήθηκε με αποπομπή από την Ένωση το 1990…
» Η τότε Επίτροπος Βάσω Παπανδρέου θυμάται τη στάση των Βρυξελλών εκείνη την περίοδο: “Τα πράγματα ήταν τόσο άσχημα, ώστε κάθε φορά που ο Έλληνας Υπουργός έπαιρνε το λόγο, όλοι έβγαζαν τα ακουστικά τους και τα ακουμπούσαν επιδεικτικά στο τραπέζι.”…».
Αυτά τότε. Η αλήθεια είναι πως σήμερα για την Ελλάδα άλλαξαν πολλά, αλλά για την Τουρκία ισχύουν όσα ίσχυαν για μας τότε, με μια μεγάλη και ειδοποιό διαφορά: Η Τουρκία δεν είναι χώρα των 10 εκατομμυρίων που μπορεί να απορροφηθεί εύκολα από την Ευρώπη. Έχει πληθυσμό 80 εκατομμυρίων, με τεράστιες ανάγκες και πολύ δρόμο μπροστά της ώστε να γίνει κομμάτι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσο όμως προσπαθεί να γίνει Ευρώπη είναι καλό και γι’ αυτήν, αλλά και για τους γείτονές της…
