Σύμφωνα και με τις δημοσκοπήσεις θα έχουμε τρικομματική Βουλή, όχι «δικομματισμό» όπως σχεδόν τρομολαγνικά αναφέρεται. Το ερώτημα για τον νέο Συνασπισμό είναι απλό. Εκφράζει, άραγε την ανανεωτική Αριστερά ή μήπως μεταλλάσσεται σε ένα ΚΚΕ με τρικολόρ σημαία;
Τα αποτελέσματα του πρώτου (μετά την διαδοχή γκάλοπ) πρόβαλε στην επόμενη Βουλή ο αρθρογράφος της «Ελευθεροτυπίας» κ. Γιώργος Βότσης γράφοντας:
«Αν και η κάλπη βγάλει (κατά βάσιμη υπόθεση) κάτι αντίστοιχο με τη σφυγμομέτρηση της ALCO, θα έχουμε: 1. Θριαμβευτικά δικομματική Βουλή – με μια χούφτα βουλευτές του ΚΚΕ στην αριστερή γωνία. 2. Κυβέρνηση της Ν.Δ. με άνετη πλειοψηφία. Και, 3. Εκτός Βουλής τον ΣΥΝ – Και εκμηδενισμένο το ΔΗΚΚΙ. Αυτό τάχα είναι το ζητούμενο, ω σύντροφοι, όλων των αποχρώσεων; Για “αέρα στα πανιά μας” ή για “φωτιά στα μπατζάκια μας” πρόκειται;» («Ελευθεροτυπία» 14.1.2004)
Η ανάλυση του αρθρογράφου της «Ε» επιβεβαιώνεται και από τα άλλα δύο γκάλοπ που είδαν χθες την δημοσιότητα: Σύμφωνα και με τις νέες δημοσκοπήσεις (Opinion, Metron) θα έχουμε αυτοδύναμη κυβέρνηση Ν.Δ. και τρικομματική Βουλή, όχι «δικομματισμό» όπως σχεδόν τρομολαγνικά αναφέρεται.
Το ιδανικό βέβαια θα ήταν θα υπάρχουν όλες οι τάσεις της κοινωνίας στη Βουλή. Και η Δεξιά και η Αριστερά. Και κρατικιστές και φιλελεύθεροι. Και η ακροδεξιά και η ακροαριστερά. Και οι οικολόγοι και οι κυνηγοί. Έτσι είναι η Δημοκρατία: πολλές φωνές για να βγάλουν ένα αποτέλεσμα. Τον «μπαμπούλα του τρι/δικομματισμού» όμως επισείουν διάφοροι από το χώρο της πρώην ανανεωτικής Αριστεράς ισχυριζόμενοι ότι η μη είσοδος του νεοπαγούς «Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς» θα πλήξει καίρια τη Δημοκρατία.
Εδώ όμως γίνεται μια λαθροχειρία. Ταυτίζεται σιωπηρά η έννοια των «τάσεων» που πρέπει να υπάρχουν στη Βουλή με τα «κόμματα» που είναι σχηματισμοί ανθρώπων οι οποίοι πρέπει να εκφράζουν τις τάσεις. Το πρώτο ερώτημα λοιπόν για τον νέο Συνασπισμό είναι απλό. Ποια διαφορετική (από τις υπάρχουσες) κοινωνική τάση εκφράζει σήμερα και κινδυνεύουμε να μην αποτυπωθεί στη Βουλή; Εκφράζει, άραγε την ανανεωτική Αριστερά ή μήπως μεταλλάσσεται σε ένα ΚΚΕ με τρικολόρ σημαία; Είναι άραγε το σημερινό μόρφωμα, το ΚΚΕ εσωτερικού, το οποίο κάποτε ενάντια στις δογματικές αντιλήψεις σύμπασας της Αριστεράς, μετείχε (μοναδικό κόμμα της αντιπολίτευσης) στην τελετή υπογραφής της ένταξης στην Ελλάδα στη ΕΟΚ, ή μήπως οι απόψεις που εκφέρει καλύπτονται από το ΚΚΕ;
Χθες στα παράθυρα του τηλεοπτικού διαύλου «Star» υπήρχε ένας από τους υποψήφιους βουλευτές του νέου Συνασπισμού. Ο λόγος του ξύλινος: «Ζούμε σε μια παγκόσμια δικτατορία. Πολιτική και στρατιωτική υπό τον Μπους. Οικονομική και πολιτιστική υπό τα μονοπώλια…» Χωρίς να σταθούμε στην ουσία του αφορισμού, πρέπει να δούμε τι λένε αυτά τα επιχειρήματα στον μέσο ψηφοφόρο. Μυρίζουν ΚΚΕ, ακούγονται ΚΚΕ, μοιάζουν ΚΚΕ. Aρα γιατί να ψηφίζει κάποιος κάτι που θυμίζει στα πάντα το ΚΚΕ και να μην τιμήσει το κόμμα που πρωτότυπα άρθρωσε αυτόν τον λόγο; Τα αντίγραφα ποτέ δεν είχαν τύχη στην αγορά. Ούτε του Δήμου…
Ο πρόεδρος του Συνασπισμού κ. Νίκος Κωνσταντόπουλος είχε πριν δύο χρόνια μια «φαεινή» ιδέα. Θέλησε να ενσωματώσει στον ΣΥΝ όλο εκείνο το (χωρίς σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά) κίνημα διαμαρτυρίας ενάντια στην (ασαφή επίσης) παγκοσμιοποίηση και ενάντια στον Πόλεμο στο Ιράκ. Το πέτυχε σε επίπεδο κορυφής, αλλά έχασε τη βάση του Συνασπισμού που πραγματικά συγκροτούσε μια εναλλακτική πρόταση στο χώρο της Αριστεράς. Στόχευσε σε ένα χώρο που κατ’ αρχήν καλυπτόταν και προσπάθησε να ψηφοθηρήσει στο μεγάλο μεν αλλά εξαιρετικά ευμετάβλητο κοινό των καθολικώς διαμαρτυρόμενων.
Κάποτε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος ισχυριζόταν ότι στη Βουλή υπάρχουν πέντε κόμματα και δύο πολιτικές. Τώρα το νεοκομμουνιστικό κόμμα (όπως διαμορφώνεται ραγδαία ο Συνασπισμός) γιατί ανησυχεί που θα μείνουν τρία κόμματα και δύο πολιτικές;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 17.1.2004
