Τα πρώτα σημάδια χειραφέτησης της πολιτικής από τους έξαλλους κινδυνολόγους των καναλιών αποκτούν ιδιαίτερη σημασία, αν σκεφτούμε ότι δέκα χρόνια πριν οι AGB και των δύο χωρών έσερναν τον χορό του πολέμου.
Κάτι σημαντικό συνέβη τις περασμένες εβδομάδες, παραπλεύρως των υποθέσεων της υποψηφιότητας Καραχασάν και του δυστυχήματος στο Αιγαίο. Μπορεί τα ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να χειρίστηκαν και τα δύο θέματα με τον γνωστό, ρηχό κι επιπόλαιο τρόπο, αλλά οι πολιτικοί σε γενικές γραμμές στάθηκαν στο ύψος των ζητημάτων που αντιμετώπιζαν. Μπορεί οι ομιλούσες κεφαλές να ανέβασαν τους τόνους για χάρη της AGB, αλλά οι πολιτικοί δεν ακολούθησαν. Αντιθέτως αντιστάθηκαν, από κοινού κάποιες φορές, στον λαϊκισμό των (ο Θεός να τα κάνει) «δελτίων ειδήσεων». Είπαν με τον τρόπο τους «ώς εδώ».
Είναι νωρίς βέβαια να μιλήσουμε για χειραφέτηση της πολιτικής από τους έξαλλους των καναλιών, αλλά να… Ηταν σημαντικό το γεγονός οι κ. Ζαγορίτης και Λοβέρδος να αποκρούουν από κοινού στον αέρα ότι είναι περίπου προδότες διότι ένας βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος και μια υποψήφια της αντιπολίτευσης βαφτίστηκαν από το κανάλι «τούρκοι» (στην ψυχή και στο μυαλό;). Ηταν σημαντικό ότι εμφανίστηκε η υπουργός Εξωτερικών της χώρας κι αρνήθηκε να κάνει δηλώσεις στο πόδι για ένα λεπτό θέμα της εξωτερικής πολιτικής, όπως είναι η παραπομπή των ελληνοτουρκικών διαφορών στη Χάγη.
Αυτά τα πρώτα σημάδια χειραφέτησης της πολιτικής από τους έξαλλους κινδυνολόγους των καναλιών αποκτούν ιδιαίτερη σημασία, αν σκεφτούμε ότι δέκα χρόνια πριν οι AGB και των δύο χωρών έσερναν τον χορό του πολέμου. Είναι μια θετική εξέλιξη αν σκεφτούμε ότι για λίγες ψωρομονάδες τηλεθέασης οι ρεπόρτερ έκλαιγαν μπροστά στον φακό, σχεδίαζαν εισβολές και καταλήψεις και ήταν έτοιμοι να στείλουν τα Ελληνόπουλα να πολεμήσουν -διότι είναι γνωστό πως «ο δημοσιογράφος» κατ’ αρχήν δεν είναι και τόσο τρελός ώστε να πάει στον στρατό, και κατά δεύτερον έχει σημαντικό «εθνικό» έργο να επιτελέσει. Οχι να ενημερώσει τους τηλεθεατές, αλλά να τους αφιονίσει.
Οι δημοσιογράφοι πριν από δέκα χρόνια δεν κατέγραφαν τα γεγονότα ψύχραιμα κι αντικειμενικά. Ετσι κι αλλιώς αυτές οι δύο λέξεις είναι άγνωστες στα control rooms των καναλιών. Εφτιαχναν τα γεγονότα και εγκαλούσαν τους πολιτικούς να ανταποκριθούν. Σε μια μάλιστα περίπτωση δημιούργησαν πραγματικά το γεγονός: Τούρκοι δημοσιογράφοι ανέβηκαν στη βραχονησίδα για να αλλάξουν σημαίες! Δεν το έκαναν γιατί ήταν Τούρκοι, αλλά γιατί ήταν τηλεοπτικοί ρεπόρτερ χωρίς εντυπωσιακό θέμα στο δελτίο. Ο πόλεμος των σημαιών στα Ιμια υπήρξε το ανώτατο στάδιο του τηλεοπτικού ανταγωνισμού.
Είναι σημαντικό ότι αυτήν τη φορά η πολιτική ηγεσία δεν «τσίμπησε» στο πιστόλι «που τράβηξε ο Τούρκος στο Αιγαίο». Κατ’ αρχήν γιατί δεν υπήρχε πιστόλι. Είχε παραδοθεί στον καπετάνιο του «γκαζάδικου». Είναι εκπληκτικό όμως πώς «τσίμπησε» η ελληνική δημοσιογραφία στο «περιστατικό» του πιστολιού. Ενας ψαράς άκουσε στα VHF την συνομιλία Ελλήνων πιλότων, οι οποίοι με τη σειρά τους άκουσαν τον καπετάνιο να μιλά για απειλή με το όπλο. Κι αυτό το «σου ‘πα, μου ‘πες» μεταδόθηκε ως είδηση με επιφυλάξεις, ως είδηση με λιγότερες επιφυλάξεις, ως γεγονός, για να καταλήξει εντυπωσιακό γράφημα με τίτλο «πώς τράβηξε το πιστόλι ο Τούρκος». Το μόνο ευχάριστο στην ιστορία αυτής της «είδησης» είναι ότι τα τηλεοπτικά γραφήματα έχουν τεχνικώς βελτιωθεί σημαντικά. Καμιά σχέση δεν είχε το προχθεσινό με τις εικονογραφήσεις που μας εξηγούσαν την αμυντική θωράκιση της Βαγδάτης, η οποία ως γνωστόν έμελε να γίνει το επόμενο Στάλινγκραντ.
Το σημαντικό όμως ήταν πως αυτή τη φορά η πολιτική ηγεσία δεν σύρθηκε πίσω από τα φανταστικά πιστόλια των καναλιών. Δεν αντέδρασε σε τηλεοπτικό χρόνο, έκλεισε τ’ αυτιά της στα τύμπανα της AGB. Χειρίστηκε το θέμα ως ένα τραγικό δυστύχημα και όχι -γιατί ακούστηκε κι αυτό!- ως εσκεμμένη ενέργεια του Τούρκου πιλότου να ρίξει το δικό μας αεροσκάφος, να σκοτώσει τον Ελληνα πιλότο και να ζήσει αυτός. Η πολιτική άρχισε να χειραφετείται από τα κανάλια. Να δούμε πότε θα το επιτύχει και η δημοσιογραφία…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 3.6.2006
