H συνομωσιολογία του ΚΚΕ με τις μειονότητες…
Kουίζ: Ποιο κόμμα επισημαίνει, με μεγάλη μάλιστα ανησυχία, ότι «η Ε.Ε. χρόνια τώρα έχει προνοήσει με σκοπιμότητα να ενισχύει διάφορες μειονοτικές ομάδες ή άλλες ομάδες πληθυσμού με ιδιαιτερότητες ή εν ανάγκη ανακαλύπτονται και ιδιαιτερότητες. Πρόσχημα τα πολιτιστικά έθιμα, η διάσωση της γλώσσας και τόσα άλλα. Μοιάζουν αθώα και δίκαια, και όμως ένα πράγμα υπηρετούν: να υπάρξουν εφεδρείες που θα παίξουν τον ρόλο του προκεχωρημένου φυλακίου ή θα γίνουν το πρόσχημα για εκβιασμούς ή και νέο μακελειό. Υπηρεσίες και ειδικοί μηχανισμοί εργάζονται μέχρι και για τη δημιουργία νέων κομμάτων, που τάχα θα ενδιαφέρονται για τα προβλήματα των μεταναστών, ενώ στην πραγματικότητα θα δουλεύουν για την πυροδότηση του εθνικισμού και του σοβινισμού. Το Ευρωδικαστήριο δουλεύει στην ίδια κατεύθυνση με βάση τους εντολείς του».
Οσοι στοιχηματίσατε στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό κάνατε λάθος. Οχι πως ο ΛΑΟΣ δεν θα μπορούσε να πει κάτι αντίστοιχο, αλλά απλώς αυτή η θέση ανήκει πλέον στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος. Βρίσκεται σε ανοιχτή επιστολή που έστειλε η ευρωκοινοβουλευτική του ομάδα (Δ. Μανωλάκος, Θ. Παφίλης, Γ. Τούσας) στον πρόεδρο του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στους προέδρους των Πολιτικών Ομάδων και σε όλους τους ευρωβουλευτές. Η επιστολή δημοσιεύτηκε πρωτοσέλιδη στον «Ριζοσπάστη» που σημαίνει αφενός ότι ο Χαρίλαος Φλωράκης είχε δίκιο («αριστερά της αριστεράς υπάρχει η ακροδεξιά») και αφετέρου ότι οι ακροδεξιές θεωρίες είναι πλέον επίσημη γραμμή του ΚΚΕ. Εξάλλου ανάλογα πράγματα είπε και η γενική γραμματέας του κόμματος κ. Αλέκα Παπαρήγα το περασμένο Σαββατοκύριακο. Βεβαίως, οι ομιλίες της είναι -όπως θα έλεγε και η ίδια- πασπαλισμένες με αρκετή αντι-ιμπεριαλιστική ζάχαρη αλλά ο πικρός κουραμπιές της ακροδεξιάς ανέπαφος.
Είναι ίσως αναμενόμενο. Από τη στιγμή που ο ΛΑΟΣ υιοθετεί στα κοινωνικά και οικονομικά τον λαϊκισμό του ΚΚΕ, το πάλαι ποτέ διεθνιστικό κόμμα τσαλαβουτά προς άγραν ψήφου στα θολά νερά του εθνικισμού. Εξάλλου, όπως απέδειξε και η γαλλική εμπειρία, το κόμμα του Ζαν Μαρί Λεπέν στα προπύργια του γαλλικού Κ.Κ. τρύγησε τη δύναμή του. Τα δύο κόμματα μέχρι πριν από λίγο καιρό διέφεραν ως προς τις θέσεις, αλλά όχι προς τον τρόπο σκέψης: το ίδιο απλοποιητικά και συνωμοσιολογικά ερμήνευαν την πραγματικότητα. Τώρα απλώς κι εξαιτίας της συγκοινωνίας των δοχείων αρχίζουν να συγκλίνουν και ως προς τις θέσεις.
Το πρόβλημα όμως για το ΚΚΕ είναι πως οι νέες θέσεις του είναι χειρότερες από έγκλημα. Είναι λάθος. Σ’ αυτά τα νερά κυκλοφορούν καλύτεροι ψαράδες, οι οποίοι, μάλιστα, δεν έχουν το επιβαρυμένο παρελθόν του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος. Με αυτή την τακτική, το μόνο που καταφέρνει ο Περισσός είναι να απενοχοποιήσει το κυνήγι των μαγισσών, από το οποίο άλλοι θα δρέψουν έπαθλα. Σε μια χώρα που έτσι κι αλλιώς βρίθει από συνωμοσιολογίες σε βάρος δίγλωσσων και μειονοτικών (και ιστορικά ήταν η αριστερά που τις απονομιμοποιούσε), η στροφή του ΚΚΕ δείχνει ότι ο πολιτικός φιλελευθερισμός ήταν για τη σταλινική αριστερά απλός φερετζές στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου. Τελικά το ΚΚΕ είδε το τυρί της ψηφοθηρίας. Τυφλωμένο όμως από τον ρηχό αντιευρωπαϊσμό ξέχασε τη φάκα…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 16.4.2008
