Η γνωστή ψεύτικη δήλωση του κ. Χένρι Κίσινγκερ («να χτυπήσουμε τη γλώσσα και τη θρησκεία τους») διακινείται και πάλι. Αυτήν τη φορά για να στηριχτεί ο Αρχιεπίσκοπος.
Τρεις σκασίλες είχε ο κ. Χένρι Κίσινγκερ το 1974, μία εξ αυτών ήταν η Ελλάδα. Προφανώς, οι άλλες δύο ήταν οι κραταιές κομμουνιστικές ΕΣΣΔ και Κίνα, αλλά το μεγάλο του άχτι ήταν η χώρα μας, την οποία δεν μπορούσε να βρει τρόπο να καθυποτάξει. Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι ένας έμπειρος διπλωμάτης και λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να δηλώσει δημόσια όσα πρωτοσέλιδα αναπαράγει η εφημερίδα «Παρόν»; Ο κ. Κίσινγκερ, λέει η εφημερίδα της εθνικοαριστεράς του ΠΑΣΟΚ, μίλησε το Σεπτέμβριο του 1974 σε κάποιους επιχειρηματίες και είπε επί λέξει: «Οι Έλληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα “κουμαντάρονται”. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες, μπορεί τότε να τους αναγκάσουμε να συμβιβαστούν. Εννοώ βέβαια να χτυπήσουμε τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους τα πολιτιστικά και ιστορικά τους αποθέματα (sic), έτσι ώστε να ουδετεροποιήσουμε τη δυνατότητά τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους (sic), ή να αποδεικνύουν ότι μπορούν να νικούν (Σ.Σ.: Αυτό υποτίθεται ότι λέγεται ένα μήνα μετά τον δεύτερο Αττίλα), έτσι ώστε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια στα στρατηγικών απαραίτητα σχέδιά μας στα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή».
Το επαρκώς ασύντακτο αυτό κείμενο (Σ.Σ.: Διαβάζοντας μια φωτοτυπία που δημοσιεύει η εφημερίδα «Παρόν» μπορούμε να δούμε ότι στα αγγλικά είναι ακόμη πιο ασύντακτο) έχει προϊστορία στον Τύπο. Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα «Ιός»: «Ήταν Φεβρουάριος του 1997, όταν το περιοδικό “Νέμεσις” της Λιάνας Κανέλλη δημοσίευσε, ως ένθετο σε μια πολυσέλιδη συνέντευξη με τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, το παρακάτω απόσπασμα ομιλίας του Χένρι Κίσινγκερ από [sic] τη βράβευσή του από προσωπικότητες του επιχειρηματικού κόσμου των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον, που (υποτίθεται ότι) είχε γίνει το Σεπτέμβριο του 1994… Ως πηγή του δημοσιεύματος υποδεικνύεται η αγγλόγλωσση τουρκική εφημερίδα “Turkish Daily News” της 17.2.97.
Παρά τον προφανή παραλογισμό του, το ‘‘ντοκουμέντο” έγινε πανηγυρικά δεκτό από μια πλειάδα αναλυτών που έσπευσαν, αντιγράφοντας ο ένας τον άλλο, να το επικαλεστούν ως το απόλυτο επιχείρημα υπέρ της “ανάγκης” για “εθνική καθαρότητα”: Από το “Νέμεσις”, η “δήλωση Κίσινγκερ” περνά έτσι στο “Χρόνο” της Κομοτηνής (12.3.97) κι από κει στο επετειακό μήνυμα Σαρτζετάκη για την 25η Μαρτίου, την “Εστία” και τα “Πολιτικά Θέματα” (30.5.97) ταυτόχρονα την αναδημοσιεύουν αλυσιδωτά η “Ελεύθερη Ώρα”, το “Δικαίωμα” (3.1997), ο “Οικονομικός Ταχυδρόμος” (14.8.97) και, στο “Βήμα”, οι Χρήστος Γιανναράς (24.8.97) και Μάριος Πλωρίτης (31.8.97). Καθένας προσθέτει και το δικό του “ερμηνευτικό” αλατοπίπερο, με κοινή συνισταμένη την “απόδειξη” της “συνωμοσίας” από τα ίδια τα πράγματα: η “αδιαφορία στην Ελλάδα για την προκλητικά ωμή δήλωση του Κίσινγκερ”, γράφει χαρακτηριστικά ο Γιανναράς, “είναι απτή απόδειξη ότι η στρατηγική που εισηγήθηκε ο πολύς Χένρι έχει τεθεί σε εφαρμογή με εντυπωσιακά κιόλας αποτελέσματα”…» («Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Ελλάδος», Ελευθεροτυπία 1.4.2001)
Φυσικά, η πρωτότυπη δήλωση δεν ανακαλύφτηκε ποτέ. Η ίδια η κ. Κανέλλη αναγκάσθηκε να ομολογήσει ότι δεν βρέθηκε το φύλλο της «Turkish Daily News» με το πρωτότυπο «φοβερό ντοκουμέντο». Η δήλωση διαψεύσθηκε και από τον ίδιο τον κ. Κίσινγκερ και απ’ όλους όσοι το έγραψαν (πλην του κ. Γιανναρά, ο οποίος κάτι έγραψε στην «Καθημερινή», αλλά στο βιβλίο του «Ιχνηλασία νοήματος» έχει αφαιρέσει την ημιδιάψευσή του), αλλά ο θρύλος επιζεί και μάλιστα γίνεται τώρα πρωτοσέλιδος.
Το ζήτημα, βέβαια, δεν είναι ότι η εφημερίδα «Παρόν» επιστρατεύει μια πλαστή δήλωση για να στηρίξει τον Αρχιεπίσκοπο («επιχειρείται κατάρρευση θεσμών», γράφει), αλλά το γεγονός ότι ένας τέτοιος παραλογισμός διακινήθηκε και διακινείται χωρίς τη στοιχειώδη λογική επεξεργασία. Πώς είναι δυνατόν να πληγούν η γλώσσα και τα πολιτιστικά …αποθέματα; Θα βομβαρδίσουν την Ακρόπολη; Αλλά ακόμη κι αν υπήρχε τρόπος, ακόμη κι αν ο φθονερός Κίσιγκερ το είχε στα σχέδιά του, θα το ‘λεγε δημόσια, ώστε να πέσει στα χέρια της κ. Κανέλλη και του κ. Γιανναρά;
Ο παραλογισμός και η συνωμοσιολογία είναι μέρος του διαλόγου κάθε καφενέ σε ολόκληρη την υφήλιο. Όταν, όμως, εντάσσονται στο δημόσιο διάλογο, τότε κάτι πάει στραβά με τη χώρα, όχι μόνον με τα έντυπα που παραλογίζονται και συνωμοσιολογούν…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 8.3.2005