Υπάρχει ένας «οικολογικός ταλιμπανισμός» που επιχειρεί να απαξιώσει κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, ακόμη κι εκείνες που έχουν στόχο την προστασία του περιβάλλοντος.
Και για να έχουμε το καλό ρώτημα: πώς έπρεπε να πάνε η Μαντόνα ή οι «Πινκ Φλόιντ» στις συναυλίες που διοργανώθηκαν προχθές για το περιβάλλον; Με τα πόδια; Από τη στιγμή που τα αεροπλάνα, (τα οποία χρησιμοποίησαν) ρυπαίνουν, τα αυτοκίνητα επίσης ρυπαίνουν οι μόνες οικολογικές λύσεις μεταφοράς είναι το ποδήλατο και η πεζοπορία. Κι επειδή πολλοί ροκ σταρ αναγκάστηκαν να διασχίσουν τον Ατλαντικό, πιθανώς μια βάρκα με κουπιά να ήταν μια φιλική για το περιβάλλον λύση.
Η κριτική για την πρωτοβουλία του Αλ Γκορ να διοργανώσει εννιά συναυλίες σε όλο τον κόσμο προκειμένου να αφυπνιστούμε σχετικά με τα περιβαλλοντικά προβλήματα είχε μια κοινή επωδό: οι συναυλίες ήταν ενεργοβόρες. Ξοδεύτηκε ηλεκτρικό ρεύμα για να φωτιστούν τα στάδια και για να χρησιμοποιηθούν τα ηλεκτρικά όργανα. Τα μέλη των συγκροτημάτων, οι οποίοι συμμετείχαν αφιλοκερδώς, χρησιμοποίησαν τα ιδιωτικά τους τζετ. Δεν διαβάσαμε πουθενά ότι και οι ακροατές μετακινήθηκαν με αυτοκίνητα προς τους χώρους των συναυλιών, ή ότι ήπιαν αναψυκτικά από κουτάκια αλουμινίου, αλλά ας μην απελπιζόμαστε: κάποιος θα υπολογίσει και αυτό το περιβαλλοντικό κόστος.
Υπάρχει ένας «οικολογικός ταλιμπανισμός» που επιχειρεί να απαξιώσει κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, ακόμη κι εκείνες που έχουν στόχο την προστασία του περιβάλλοντος. Αυτός, πιθανώς να έχει τις ρίζες του στην χριστιανική παράδοση της Δύσης που θέλει την αρετή προϊόν της ταλαιπωρίας, και τον επουράνιο παράδεισο βραβείο για όσους βιώσουν την επίγεια κόλαση. Ο «οικολογικός ταλιμπανισμός» δεν θέλει νουνεχείς καταναλωτές, αλλά οικολογικούς μάρτυρες. Εξ ου και η κριτική για τους σταρ που χρησιμοποίησαν τα τζετ, ή για τα πολλά βατ που ξοδεύτηκαν στα σολαρίσματα του Ρότζερ Γουότερς.
Ισως πάλι να έχει σχέση με ένα παλιό, αλλά μεταμορφωμένο γινάτι, που θέλει τον καπιταλισμό καταστροφέα των πάντων. Αφού δεν επιβεβαιώθηκε η προφητεία περί καταστροφής των πτωχών, δεν μπορεί παρά να καταστραφεί ο πλανήτης. Απόδειξη; Κάποιοι στην Βρετανία ισχυρίζονται ότι ακόμη και η κτηνοτροφία, εκλύει πολύ διοξείδιο του άνθρακα. Η λύση, προφανώς, είναι να επιστρέψουμε στο στάδιο των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών.
Υπάρχουν κάποιοι οικολόγοι που ο καθηγητής Ν. Μάργαρης βάφτισε «υποχονδριακούς κοντά στο χειρουργικό τραπέζι». Αυτοί δεν προσφέρουν λύσεις, απλώς γκρινιάζουν για τα προβλήματα. Σαν τους μοναχούς του μεσαίωνα πιστεύουν ότι το «τέλος του κόσμου είναι κοντά» κι απλώς πρέπει να σώσουμε την οικολογική ψυχή μας. Και ίσως να μην αγαπούν το περιβάλλον περισσότερο απ’ όσο μισούν τον άνθρωπο.
Υ.Γ.: Μετά την δημοσίευση του άρθρου βρήκα ένα πιο επιτυχημένο ορισμό στο «Ειρωνικό Νεοελληνικό Λεξικό» του Νίκου Δήμου.
Οικοχονδρία: (νεολογισμός, από το υποχονδρία και οικολογία) η μεγάλη διανοητική τσίχλα της τελευταίας εικοσαετίας. Το τέλος του κόσμου αναγγέλλεται κάθε λίγο. Τα αποθέματα πετρελαίου επρόκειτο να τελειώσουν στην δεκαετία του ογδόντα (τώρα θα μας περισσέψουν, όπως το κάρβουνο), το φαινόμενο του θερμοκηπίου θα μας στέγνωνε (τα τελευταία χρόνια η υφήλιος πνίγεται). Από όλα τα προβλήματα του περιβάλλοντος, με τα οποία μας βομβαρδίζουν, τα περισσότερα είτε είναι μύθοι, είτε αντιμετωπίζονται ήδη από την τεχνολογία. Αλλά οι Οικοχόνδριοι το παίζουν Οικοκασσάνδρες και ολολύζουν αδιάκοπα… (Ουδεμία σχέση με τους σοβαρούς, υπεύθυνους και μελετημένους Οικολόγους που βοήθησαν και βοηθάνε να σωθεί το περιβάλλον).
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 12.7.2007
