Μια παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου του Στάθη Σταυρόπουλου με τίτλο “Αγρια Κωμωδία”.
«Παραλάβαμε μια χώρα φτωχή σε πλούσιους και την κάναμε πλούσια σε φτωχούς» (Κ. Σημίτης, δια χειρός Στάθη Σταυρόπουλου).
Δυστυχώς δεν υπάρχει ένα και μοναδικό επίθετο που να μπορεί να χαρακτηρίσει το έργο του «Στάθη» Σταυρόπουλου. Από την εποχή του «Μπαμπά, τι σημαίνει ΕΟΚ των δύο ταχυτήτων;» «Σκάσε και τρέχα…» μέχρι τον πόλεμο στο Ιράκ μία σταθερά υπάρχει κι αυτή βαθιά μαρξιστική: ο Στάθης δεν θέλει να περιγράψει τον κόσμο. Θέλει να τον αλλάξει.
Όλα τα άλλα μεταμορφώνονται. Ακόμη και η γραμμή του σκίτσου του. Αναλόγως με τα κέφια του -ή συνηθέστερα την οργή του- οι καρικατούρες του κινούνται ανάμεσα στον κυβισμό και τον Ούγκο Πράτ, σε αρχαιοελληνικές παραστάσεις και μεσαιωνικούς ήρωες, ανάμεσα σε γερμανοντυμένους αμερικανούς και κολασμένους του Ιερώνυμου Μπος. Οι πρωταγωνιστές του -όταν δεν είναι ο Σημίτης ή ο Μπους- επίσης ποικίλλουν. Βίκινγκς, λεγεωνάριοι, γρεναδιέροι, πομεριανοί μέχρι κι ο Τεν-Τεν παρελαύνουν στα καρεδάκια του. Κι όλα αυτά με εξαιρετική άνεση κι έχοντας πάντα την προσωπική του σφραγίδα. Το περίεργο είναι, ότι παρά τις πολλές μορφές του σκίτσου του δεν υπάρχει περίπτωση να ξεγελαστεί κάποιος. Όταν κάτι είναι «Στάθης» φαίνεται από μακριά…
Με τον Στάθη, εχέφρων άνθρωπος αποκλείεται να συμφωνήσει ποτέ. Δουλειά του είναι να τραβά τις καταστάσεις στα άκρα. Είναι τυχερός γιατί συμβαδίζει με τις πεποιθήσεις του. Ο κ. Σταυρόπουλος δεν εργάζεται στην «Ελευθεροτυπία». Επαναστατεί καθημερινά. Έχει μια βαθιά συναισθηματική σχέση με την επικαιρότητα. Οργίζεται, πονάει, πολεμάει. Πραγματικά. Δεν χαρίζεται: θέλει να εξοργίσει. Με μένα τουλάχιστον τα κατάφερε πολλάκις. Ίσως γι’ αυτό έχω γίνει πιστός αναγνώστης του, αλλά όχι μόνο. Εκτός από την σκληρότητα στην κριτική του υπάρχει μια εύγλωττη τρυφερότητα για τους αδικημένους απανταχού της γης. Εκτός από την τέχνη ξεχωρίζει και η ευρυμάθειά του. Εκτός από χιούμορ υπάρχει και πίκρα. Όσοι δεν το πιστεύουν ας δουν το εσώφυλο του τελευταίου του άλμπουμ με τον τίτλο «Η άγρια κωμωδία» (εκδόσεις Πατάκη). Υπάρχει ο Σκεπτόμενος “Aνθρωπος του Ροντέν” με την κεφαλή του Λένιν. Είναι η αυτοπροσωπογραφία ενός μεγάλου καλλιτέχνη. Του Στάθη Σταυρόπουλου.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 25.1.2004
