Πώς η «Ημέρα Μνήμης των θυμάτων της Τρομοκρατίας» βαφτίστηκε… «τρομολαγνεία»!
Η συζήτηση στη Βουλή αφορούσε μία τροπολογία για την καθιέρωση «Ημέρας Μνήμης των θυμάτων της Τρομοκρατίας», την Τρίτη Κυριακή του Ιανουαρίου, κάθε έτους. Την κατέθεσε το υπουργείο Παιδείας σε νομοσχέδιο για τα Τοπικά Συμβούλια Νέων και ο αντιπολιτευόμενος Τύπος τη χαρακτήρισε «άσχετη τροπολογία, σε άσχετο νομοσχέδιο». Η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», μάλιστα, αναρωτιέται στον τίτλο του σχετικού ρεπορτάζ ?«Ημέρα Μνήμης (ποιας;) Τρομοκρατίας» («Ελευθεροτυπία 17.2.2005)? σαν να μην υπήρξαν οι 27 δολοφονίες αθώων ανθρώπων από τη «17 Νοέμβρη».
Αλλά και ο χαρακτηρισμός «άσχετη τροπολογία, σε άσχετο νομοσχέδιο» πώς στοιχειοθετείται; Σε τι νομοσχέδιο, εκτός εκείνων που καταθέτει το υπουργείο Παιδείας, θα μπορούσε να μπει μια τέτοια τροπολογία; Έτσι κι αλλιώς, η «Ημέρα Μνήμης» παιδευτικό χαρακτήρα έχει και στα σχολεία θα γίνεται ό,τι πρέπει να γίνεται για να θυμόμαστε τα δεινά που επιφέρουν οι φονιάδες. Σε τι άλλο νομοσχέδιο θα μπορούσε να κατατεθεί; Νομοσχέδιο για της «Ημέρες Μνήμης» δεν πρόκειται να υπάρξει. Ούτε μπορεί να κατατεθεί νομοσχέδιο με τίτλο π.χ. «Διαχείριση ημερών Ιανουαρίου». Άρα το άσχετον πόθεν προκύπτει;
Ενδιαφέρουσα όμως, ήταν και η τοποθέτηση στη συζήτηση του εκπροσώπου του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. Είπε ο κ. Αντώνης Σκυλλάκος: «Με την πολιτική σας κινδυνεύουμε να φτάσουμε στην τρομολαγνεία εν όψει και νέας νομοθεσίας. Προωθείτε μια άσχετη τροπολογία. Σας παρακολουθεί η αμερικανική πρεσβεία και της λέτε κι ευχαριστώ. Όσο για το ΠΑΣΟΚ, αποτελεί μεγάλο πολιτικό σφάλμα να συναινεί για τέτοια θέματα, σε μια τρομολαγνεία που δεν έχει τέλος».
Καταρχήν, οι παρακολουθήσεις των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, ακόμη κι αν έγιναν από την Αμερικανική Πρεσβεία, δεν έχουν καμιά σχέση με το υπό συζήτηση θέμα. Βεβαίως είναι κακές και καταδικαστέες, αλλά με τη μνήμη του δολοφονημένου Θάνου Αξαρλιάν δεν έχουν καμιά σχέση.
Αλλά πώς αποτελεί φαινόμενο «τρομολαγνείας», μια «Ημέρα Μνήμης για τα θύματα της Τρομοκρατίας»; Πώς έχουν αντιστραφεί τόσο οι έννοιες ώστε μία κίνηση, έστω μικρή και συμβολική, που εναντιώνεται στην τρομοκρατία να χαρακτηρίζεται «λαγνεία της τρομοκρατίας»;
Αυτό είναι μια παλιά υπόθεση της Αριστεράς και περιγράφτηκε άριστα από ένα μεγάλο συγγραφέα.
Το 1948, ο Τζορτζ Όργουελ έγραψε ένα κλασικό βιβλίο. Το «1984» (στα ελληνικά, εκδόσεις «Κάκτος») θεωρείται η επιτομή του ολοκληρωτισμού. Στη χώρα μας το βιβλίο αγνοήθηκε και σε πλείστες όσες περιπτώσεις συκοφαντήθηκε ? φυσικά και ο συγγραφέας. Βλέπετε ο αριστερός Όργουελ έγραψε το αριστούργημά του έχοντας κατά νου τον «σοσιαλιστικό παράδεισο», όπως παρουσιαζόταν η αλήστου μνήμης ΕΣΣΔ.
Το «1984» βγήκε σε μια εποχή που οι κομμουνιστικές δικτατορίες ονομαζόταν «Λαϊκές Δημοκρατίες», ο αιμοσταγής Ιωσήφ Στάλιν «πατερούλης του λαού», η εθνοκάθαρση στις Σοβιετικές «Δημοκρατίες» «σοσιαλιστική ολοκλήρωση» κ.ο.κ. Αυτή την πραγματικότητα αποτύπωνε ο Τζορτζ Όργουελ, εισάγοντας τον όρο «newspeak» («Νέα Ομιλία»). Το ολοκληρωτικό καθεστώς προκειμένου να χειραγωγήσει τη σκέψη αλλοίωνε τη γλώσσα. Τα συνθήματά του ήταν απλά και πλήρως στρεβλωτικά της πραγματικότητας: «Ο πόλεμος είναι ειρήνη», «Η ελευθερία είναι σκλαβιά», «Η άγνοια είναι δύναμη».?
Θα περίμενε κανείς το φαινόμενο του «newspeak» να εκλείψει μαζί με την κατάρρευση των καθεστώτων του ανατολικού μπλοκ. Λάθος! Η ίδια η κατάρρευση των ολοκληρωτικών καθεστώτων ονομάστηκε …«σοσιαλιστική αντεπανάσταση». Η παράδοση όμως, είναι πολλές φορές πιο ισχυρή από τη γνώση που φέρνει η πραγματικότητα. Το «newspeak» βασιλεύει μέχρι τις ημέρες μας.
Έτσι στις ημέρες μας, οι επιχειρήσεις καταπολέμησης της τρομοκρατίας να βαφτίζονται από τα Αριστερά «τρομοκρατία» κι απλώς απομένει να μας δώσουν κι ένα ορισμό των πράξεων της «17 Νοέμβρη». Τα μέλη της οργάνωσης το βάφτισαν «επανάσταση», εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να το λέμε «αγαθοεργία»;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 19.2.2006
