Iσως η ΔΟΕ θα πρέπει να ξεκινήσει ένα νέο είδος ελέγχων. Να ψάχνει για ψηφιακό ντόπινγκ των τελετών έναρξης.
Τη χαρήκαμε την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Κίνας. Οι επιμέρους ενστάσεις για τον στρατιωτικό αχό ή τη μαζικότητα της εκδήλωσης, δικαιολογήθηκαν από τα ιδιαιτέρα χαρακτηριστικά της Κίνας. Ηταν μια γιγαντιαία, πολύχρωμη τελετή που απευθυνόταν σε έξι δισεκατομμύρια τηλεθεατές και τελικά κέρδισε τα τέσσερα. Ηταν ένα υπερθέαμα αντάξιο της Αθήνας, αν και έλειπε εκείνη η γλυκύτητα της παράστασης που έστησε ο κ. Δημήτρης Παπαϊωάννου -ή, πάλι, μπορεί να μας ξέφυγε, επειδή είμαστε Ελληνες.
Κάποιες λεπτομέρειες όμως που διέρρευσαν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σκίασαν τη φωταψία της 8ης Αυγούστου. Το χαριτωμένο κοριτσάκι που είδαμε να τραγουδά στην τελετή έναρξης, δεν τραγουδούσε. Επιλέχθηκε επειδή έγραφε καλύτερα στο φακό, ενώ η καλλίφωνος πιτσιρίκα βρέθηκε στο παρασκήνιο δανείζοντας τη φωνή της. Τα πυροτεχνήματα – βήματα που οδηγούσαν στο ολυμπιακό στάδιο του Πεκίνου ήταν επίσης «πλέι-μπακ»: είχαν δημιουργηθεί ψηφιακά (κατά τους Κινέζους ενισχύθηκε ψηφιακά η λάμψη κι η συμμετρία τους) κάτι που σημαίνει ότι για λίγα λεπτά τα τρία τέταρτα της ανθρωπότητας ζούσαν κάτι σε κατάσταση «Μάτριξ». Ζούσαν πράγματα που δεν υπήρχαν.
«Μικρό το κακό», μπορεί να πει κάποιος, αν σκεφτούμε ότι βλέπουμε ολόκληρες ταινίες δημιουργήματα του υπολογιστή. Για την ακρίβεια ο κινηματογράφος, από τη γέννησή του χρησιμοποιεί την τέχνη της οφθαλμαπάτης. Μόνο που στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων τα πράγματα είναι αλλιώς ή θα έπρεπε να είναι αλλιώς – χωρίς τις ψηφιακές ή φωνητικές πινελιές.
Η αλήθεια είναι ότι το θέαμα των Ολυμπιακών Αγώνων θα γινόταν πιο φανταχτερό και πιο συναρπαστικό, αν είχε επιτραπεί το ντόπινγκ. Θα βλέπαμε πραγματικά τους αθλητές να πηγαίνουν «ψηλότερα, ταχύτερα, δυνατότερα». Μόνο που δεν θα βλέπαμε αγώνες ανθρώπων, αλλά αγώνες χημικών εταιρειών. Θα μας έλειπε η προσδοκία των αθλητών που μόχθησαν κι επέτυχαν, δεν θα είχαμε αγωνία για το αποτέλεσμα. Θα βλέπαμε χημικούς τύπους να περνούν στο σκρολ της οθόνης, μη γνωρίζοντας ποιο αποτέλεσμα οφείλεται στο ταλέντο του αγωνιζόμενου και τι χρωστάμε στο ταλέντο κάποιου ερευνητή.
Η αλήθεια επίσης είναι ότι, αν η τελετή έναρξης γινόταν μόνο ψηφιακά για τις ανάγκες των τηλεθεατών το αποτέλεσμα θα ήταν πιο εντυπωσιακό. Θα «ζούσαμε» σε υπερπαραγωγή, σαν αυτές που βλέπουμε στον κινηματογράφο. Δεν θα ήταν κατ’ ανάγκη κακό, αλλά δεν θα ήταν τελετή έναρξης. Θα ήταν βίντεο έναρξης. Θα έλειπε η προσμονή για «καλύτερα, φαντασμαγορικότερα, εντυπωσιακότερα». Γι’ αυτό ίσως η ΔΟΕ θα πρέπει να ξεκινήσει ένα νέο είδος ελέγχων. Να ψάχνει για ψηφιακό ντόπινγκ των τελετών έναρξης.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 15.8.2008
