Η διαφθορά δεν έχει χρώμα. Είναι σύμφυτη του κρατικού τομέα. Είτε είναι πράσινο, είτε γαλάζιο
Eίναι αλήθεια πως η διαφθορά προϋπήρξε της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Πολύ φοβόμαστε ότι θα υπάρξει και μετά. Το βασικό πρόβλημα όμως δεν είναι αυτό. Είναι οι εξηγήσεις που δίνονται από στελέχη της Νέας Δημοκρατίας σχετικά με το φαινόμενο. Οι συζητήσεις περί διαγραμμάτων, ποιος κατήγγειλε τι, και πότε έγινε αυτό. Από τις συζητήσεις φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο βασικός κορμός της Ν.Δ., όχι μόνο δεν βλέπει τη λύση, αλλά δεν κατανοεί το πρόβλημα.
Η βασική στρατηγική της Ν.Δ. περί διαφθοράς τα περασμένα χρόνια είχε τίτλο «το κακό ΠΑΣΟΚ». Η εντύπωση που δημιούργησε στον ελληνικό λαό είναι πως αρκεί η αλλαγή της κυβέρνησης, για να αντιμετωπιστούν όλες οι παθογένειες του δημόσιου βίου. Αποδείχθηκε ότι η διαφθορά δεν έχει χρώμα. Είναι σύμφυτη του κρατικού τομέα. Είτε είναι «πράσινο» είτε «γαλάζιο», ένα στέλεχος έχει το ίδιο δέλεαρ για να διαφθαρεί και όταν η κυβέρνηση μακροημερεύσει θα αποδειχθεί στατιστικά ότι τα κρούσματα είναι ισάριθμα – αν και πολλά στελέχη της Ν.Δ. κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να ισοφαρίσουν το κακό ΠΑΣΟΚ μόλις την πρώτη τετραετία.
Μεγαλύτερο όμως πρόβλημα της διαφθοράς είναι τα πολιτικά συμπεράσματα που βγάζει ο χώρος της Ν.Δ. από το πέμπτο(;), έκτο(;) σοβαρό κρούσμα διαφθοράς που σημειώνεται στα 3 χρόνια διακυβέρνησης. Κάποιοι έφτασαν να μιλούν για ιό ΠΑΣΟΚ που μόλυνε την αμόλυντη Ν.Δ. Ανοησίες και παραπλάνηση! Ο ιός είναι κοινός και είναι ο κρατισμός. Από τη στιγμή που κανένα κόμμα, παρά τις κατά καιρούς διακηρύξεις, δεν μπαίνει στη λογική του μικρότερου κράτους, τα φαινόμενα θα επαναλαμβάνονται και τα δύο κόμματα απλώς θα μετρούν πληγές: τόσα σκάνδαλα επί ΠΑΣΟΚ, τόσα επί Ν.Δ.
Τα πράγματα δυστυχώς χειροτερεύουν επί της Νέας Δημοκρατίας. Το ΠΑΣΟΚ έχοντας δει τοις πράγμασι τα αδιέξοδα του κρατισμού επιχείρησε να υπερβεί το σοσιαλιστικό του παρελθόν, να βρει εναλλακτικούς τρόπους διαχείρισης όλης αυτής της παθογένειας. Δεν τα κατάφερε -κι αυτό είναι το δράμα της διακυβέρνησης Σημίτη-, αλλά τουλάχιστον κατανόησε από την εμπειρία το πρόβλημα. Αντιθέτως, στη Νέα Δημοκρατία, αντί να εκμεταλλευτούν την προηγούμενη αποτυχία για να βγάλουν τα ορθά συμπεράσματα, έδωσαν στην παθογένεια το όνομα «ΠΑΣΟΚ». Προσπάθησαν να λύσουν το λάθος πρόβλημα. Πίστεψαν ότι αρκεί η αντικατάσταση των πράσινων από τους Βένετους στο κράτος για να θεραπευθούν χρόνιες παθογένειες του συστήματος. Τώρα κάποιοι αρχίζουν να υποψιάζονται ότι αυτό που ονομάζουν «σύστημα ΠΑΣΟΚ» ήταν σύμπτωμα της ασθένειας, και ότι η αρρώστια είναι βαθύτερη και τα σπυριά μπορούν να έχουν και γαλάζιο χρώμα.
Μπορούμε λοιπόν να συνεχίσουμε να απαριθμούμε τις πράσινες και τις γαλάζιες φλύκταινες. Προς το παρόν, το σκορ είναι υπέρ των Βένετων. Σύντομα θα ανατραπεί. Μπορούμε όμως να δούμε βαθύτερα από την επιφάνεια το πρόβλημα. Να κατανοήσουμε πως, ανεξαρτήτως χρώματος, η διαφθορά θα θριαμβεύει του καλού όσο βρίσκει πρόσφορο έδαφος.
Το πρόβλημα είναι δομικό. Εχουμε μπει σε ένα φαύλο κύκλο διαφθοράς, νομοθετικών ρυθμίσεων, υπέρβασης αυτών των ρυθμίσεων, περισσότερης διαφθοράς νέων ρυθμίσεων για την καταπολέμηση της διαφθοράς και ούτω καθεξής. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η πολυνομία που αναγκαστικά θα έχει «παράθυρα». Τα παράθυρα αυτά θα χρησιμοποιούνται και θα χρειάζονται περαιτέρω ρυθμίσεις κ.ο.κ.
Η διαφθορά είναι αδήριτη συνέπεια του κράτους· όποιου κράτους. Οταν κάποιοι διαχειρίζονται ξένο χρήμα αναγκαστικά θα έχουν το δάχτυλο στο μέλι. Οσους νόμους και να κάνουμε, τόσες νέες μέθοδοι διαφθοράς θα εφευρίσκονται. Είναι καταδικαστέο μεν, ανθρώπινο δε. Η μόνη λύση είναι το λιγότερο κράτος. Η δημιουργία αντιτιθέμενων συμφερόντων, που θα φέρουν σε κάποια ισορροπία το σύστημα.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 13.9.2006
