Έχει μια χρυσή ευκαιρία ο κ. Κώστας Καραμανλής. Μπορεί να γίνει έκτος από πρωθυπουργός της Ελλάδος και αναμορφωτής της χώρας.
Κανείς δεν έχει να προσάψει το παραμικρό στον κ. Κώστα Καραμανλή. Απέφυγε πολλές κακοτοπιές τις πρώτες βδομάδες της διακυβέρνησης του. Η νέα κυβέρνηση -σε αντίθεση με όσα οι Κασσάνδρες προέβλεπαν- δεν εμφανίστηκε ούτε εκδικητική ούτε παρωχημένη. Η νέα κυβέρνηση εμφανίστηκε ως συνέχεια του Ελληνικού κράτους που αποφάσισε να κρατήσει τα καλά της προηγούμενης («δεν μηδενίζουμε», είπε ο κ. Καραμανλής) και να διορθώσει τα στραβά.
Μην έχοντας να προσάψουν λοιπόν τίποτε στον κ. Καραμανλή και την κυβέρνησή του πολλοί κήνσορες άρχισαν να την βάλλουν πλαγίως. Aρχισαν να αναρωτιόνται φωναχτά μπας και μαζί με τον κ. Καραμανλή συγκυβερνούν κάποιοι άλλοι οι οποίοι μακροπρόθεσμα θα διαμορφώσουν μια νεοσυντηρητική ατζέντα -όμοια με εκείνη του κ. Τζορτζ Μπους- η οποία (είναι δεδομένο) θα σωρεύσει δεινά στον τόπο.
Κάποιοι άρχισαν να αναρωτιόνται φωναχτά αν οι πολλές (η αλήθεια είναι πως παραείναι πολλές) επαφές του Αρχιεπίσκοπου Αθηνών με κυβερνητικά στελέχη σηματοδοτεί μια ιδιότυπη ομηρία της κυβέρνησης στα κελεύσματα του Αρχιεπισκόπου. Ειδικά οι πολιτικές παρεμβάσεις του Μακαριότατου ναρκοθετούν την καλή πορεία αυτής της κυβέρνησης.
Κάποιοι άλλοι άρχισαν να «παίζουν» δυνατά τα αιτήματα της βάσης της Νέας Δημοκρατίας για περισσότερα «δικά μας παιδιά» στον κρατικό μηχανισμό. Κάποιοι τρίτοι θα χρησιμοποιήσουν τις σημερινές κρίσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις και ειδικά εκείνες που αφορούν τους αξιωματικούς της Σχολής Μόνιμων Υπαξιωματικών Ναυτικού, για να δείξουν ότι η κυβέρνηση πάσχει από εθνικιστικό πυρετό. Αν οι κρίσεις αφήσουν ατιμώρητους τους επικεφαλής εκείνων που διαδήλωναν αντί να παρελαύνουν, τότε η κυβέρνηση θα εμφανιστεί όμηρος παλαιών και παρωχημένων λογικών.
Κάποιοι, που έχουν γνωρίσει καλά τον κ. Καραμανλή πίνουν νερό στ’ όνομά του. Ορκίζονται πως είναι ένας σύγχρονος ευρωπαίος πολιτικός, ο οποίος οραματίζεται να κάνει τη Ελλάδα μια δυτικού τύπου Δημοκρατία, μια ευημερούσα χώρα η οποία θα κοιτά μπροστά και όχι πίσω. Κάποιοι εχέφρονες της απέναντι πλευράς δίνουν περίοδο χάριτος: «Ο Καραμανλής είναι το μεγάλο ερωτηματικό της νέας διακυβέρνησης», έλεγε σε μια παρέα δημοσιογράφων ένας από τους πλέον έγκυρους πολιτικούς αναλυτές. «Έχω μια καλή αίσθηση γι’ αυτόν, αλλά πρέπει ο ίδιος να μην με διαψεύσει». Με άλλα λόγια: ο κ. Κώστας Καραμανλής υπερβαίνει το 45,36% που καταγράφηκε στις εκλογές του Μαρτίου. Υπάρχει ευρύτερη αποδοχή (έστω με ερωτηματικά) την οποία πρέπει να τιμήσει. Αν δεν μπει σε διαδικασία συμβιβασμών -τέτοιων που χαντάκωσαν τον προκάτοχό του κ. Κώστα Σημίτη- θα κυβερνήσει επί μακρόν. Η ανοχή είναι δεδομένη. Αρκεί να γίνουν τολμηρά βήματα μπροστά.
Έχει μια χρυσή ευκαιρία ο κ. Κώστας Καραμανλής. Μπορεί να γίνει έκτος από πρωθυπουργός της Ελλάδος και αναμορφωτής της χώρας. Αρκεί να μη μπει σε παζάρια με κατεστημένες αντιλήψεις και παρωχημένες λογικές. Ας διδαχθεί από τα παθήματα του κ. Σημίτη. Όταν ο τελευταίος αντιτάχθηκε σε παρωχημένες λογικές επιβραβεύτηκε. Έχασε διότι δεν τόλμησε να συγκρουσθεί με το παλιό, δηλαδή με το κόμμα του και το κράτος που το κόμμα του διαφέντευε.
Είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή -έστω νοερά- ο κ. Σημίτης αναρωτήθηκε «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;». Μέχρι να καταλάβει έχασε την εμπιστοσύνη του λαού. Ο κ. Καραμανλής δεν πρέπει να πέσει στις ίδιες παγίδες που «φίλιες» δυνάμεις του στήνουν. Πρέπει να γίνει αυτό που οι ορκισμένοι φίλοι του πιστεύουν: αναμορφωτής της χώρας. Κι αυτό, γιατί πρωθυπουργούς είχαμε πολλούς. Επαναστάτες λίγους…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 29.3.2004
