Το Δημόσιο συνεχίζει να φορτώνει χρέη στους Έλληνες, τρώει χωρίς να παράγει, επειδή κάποιοι έχουν κάνει τις ιδεοληψίες τους βασική συνιστώσα της πολιτικής.
Το πρώτο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να αμφισβητήσουμε τις προβλέψεις. Εδώ αμφισβητούμε κοτζάμ κοινοτικό δίκαιο του παρόντος, στις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το μέλλον θα κολλήσουμε; Το δεύτερο, και μάλλον σοβαρότερο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να προβληματιστούμε. Πώς και γιατί η Επιτροπή προβλέπει το τρίτο και χειρότερο σενάριο για την πορεία της ελληνικής οικονομίας; Δεν μας αγαπάνε ή δεν μας πιστεύουν όταν λέμε ότι τα δύο επόμενα χρόνια η ελληνική οικονομία θα γίνει ανταγωνιστική, ότι θα καλύψουμε τα ελλείμματα, ότι η οικονομία θα γίνει ανθηρή, ότι, ότι, ότι… Εδώ κοτζάμ γραμματόσημο για το Ετος Ανταγωνιστικότητας βγάζουμε, στην ανάπτυξη θα κολλήσουμε; (σ.σ.: Καλά που βγαίνουν κι αυτά τα γραμματόσημα μπας και θυμηθεί κανείς ότι φέτος είναι έτος ανταγωνιστικότητας ή ακόμη καλύτερα μπας και θυμηθεί κανείς τι είναι ανταγωνιστικότητα).
Σύμφωνα με τις προβλέψεις λοιπόν της Επιτροπής -οι οποίες δεν λαμβάνουν υπόψη τη δέσμη φορολογικών μέτρων που ανακοίνωσε στα τέλη Μαρτίου η ελληνική κυβέρνηση- το δημοσιονομικό έλλειμμα στην Ελλάδα εκτιμάται ότι θα φτάσει το 2005 στο 4,5% του ΑΕΠ και το 2006 στο 4,4% και ο ρυθμός ανάπτυξης θα είναι 2,9% το 2005 και 3,1% το 2006.
Η Επιτροπή εκτιμά ακόμη ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος θα ανέλθει στο 110,5% του ΑΕΠ το 2005 και στο 108,9% το 2006, ενώ η ανεργία θα φτάσει το 10,5% το 2005 και το 10,3% το 2006. Εξάλλου, ο εναρμονισμένος δείκτης τιμών καταναλωτή θα είναι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Επιτροπής, 3,2% τόσο το 2005 όσο και το 2006.
Αυτά τα νούμερα μπορεί να ακούγονται ψυχρά και κάποιοι θα φαντάζονται ότι δεν μας αφορούν. Ας τα κάνουμε λοιπόν πιο λιανά: Το γεγονός ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα το 2005 θα φτάσει στο 4,5% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) σημαίνει σε απλά ελληνικά ότι όλοι οι Ελληνες πρέπει να δουλέψουμε 16 ημέρες τσάμπα ώστε να πληρώσουμε τα επιπλέον έξοδα που θα έχει το Δημόσιο σε μια μόλις χρονιά, δηλαδή στο 2005. Συν 16 ημέρες για να καλύψουμε τα επιπλέον έξοδα του 2006 πάει ένας μήνας και κάτι. Προσθέστε σ’ αυτά τον ένα χρόνο και μια βδομάδα δωρεάν εργασίας που πρέπει να δώσουμε για να καλύψουμε το ελληνικό δημόσιο χρέος, οπότε και ο πλέον αριστερός μπορεί να καταλάβει πού βαδίζουμε ως κοινωνία.
Βέβαια, οι αριστεροί όλων των χώρων -ακόμη και της Νέας Δημοκρατίας- θα μας μπερδέψουν με διάφορα τερτίπια και στατιστικές (στην Ελλάδα είναι πλέον δύσκολο να ξεχωρίσεις τη διαφορά) του στιλ αν η ανάπτυξη ανέβει τόσο το δημόσιο χρέος θα μειωθεί κατά τόσο κ.λπ. Το ζήτημα όμως παραμένει. Το Δημόσιο συνεχίζει να φορτώνει χρέη στους Έλληνες. Τρώει χωρίς να παράγει, επειδή κάποιοι έχουν κάνει τις ιδεοληψίες τους βασική συνιστώσα της πολιτικής. Έτσι κάθε λίγο και λιγάκι ακούμε τι οφείλει το κράτος ή (πιο sic) η Πολιτεία στον πολιτισμό, στους μικρομεσαίους, στους μεγαλομεσαίους, στους μικρούς και στους μεγάλους, στους αγρότες, στους επαγγελματίες και τους φοιτητές, αλλά κανείς ποτέ δεν μας λέει ποιος θα πληρώσει όλα αυτά που εξ ορισμού (κάθε πικραμένου) «οφείλει η Πολιτεία».
Κάποιοι ισχυρίζονται βέβαια ότι «πρέπει να πληρώσει το κεφάλαιο». Καμία αντίρρηση, αλλά άντε να το βρούμε. Το κακό με το κεφάλαιο είναι ότι αποφεύγει τις χώρες που το καλούν να πληρώσει τον αποχιονισμό μιας αυλής στο Καπανδρίτι το χειμώνα ή μια θεατρική παράσταση αμφιβόλου αξίας σε κάποιο νταμάρι κάποιου Δήμου το καλοκαίρι. Μόλις 54 εκατομμύρια δολάρια ήταν οι ξένες επενδύσεις το 2003, οπότε ο μόνος που απομένει να πληρώσει το 4,5% του ΑΕΠ του δημοσιονομικού ελλείμματος το 2005 είναι εσείς κι εγώ. Δεν πρέπει να εκπλαγούμε λοιπόν αρνητικά, όταν ο κ. Αλογοσκούφης έρθει στην πόρτα μας με καινούριους φόρους. «Το χρέος της (sic) Πολιτείας» είναι δικό μας χρέος. Σε ευρώ και όχι θεωρητικά…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 5.4.2005
