Αν όμως τα γεγονότα δεν επιβεβαιώνουν τις δημοσιογραφικές προφητείες τόσο το χειρότερο για τα γεγονότα.
Tελικά ούτε άστραψε ούτε βρόντηξε ο πρωθυπουργός στη σαββατιάτικη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της Ν.Δ. Δεν απείλησε καν τους απείθαρχους βουλευτές με πρόωρες εκλογές, όπως οι πηχυαίοι τίτλοι των εφημερίδων ήθελαν. Οι προφητείες κάποιων δεν επιβεβαιώθηκαν από τα γεγονότα. Η ομιλία του κ. Καραμανλή θα μπορούσε να γίνει σε οποιαδήποτε άλλη συγκυρία και να μην ερμηνευτεί ούτε σαν τηλεγράφημα. Πόσω δε μάλλον σαν τελεσίγραφο.
Αν όμως τα γεγονότα δεν επιβεβαιώνουν τις δημοσιογραφικές προφητείες τόσο το χειρότερο για τα γεγονότα: «Αυστηρή προειδοποίηση του πρωθυπουργού προς τους αντάρτες βουλευτές», μετέδιδαν το βράδυ του Σαββάτου τα κανάλια. Ποια ήταν αυτή η προειδοποίηση; Μια ρήση του κ. Καραμανλή που επεσήμανε το αυτονόητο: «Εκατομμύρια Ελληνίδες και Ελληνες απαιτούν, απ’ όλες και όλους μας, προσήλωση στους στόχους που μαζί συμφωνήσαμε. Απαιτούν αλληλεγγύη μεταξύ μας… Απαιτούν να αντιμετωπίζουμε, σαν μια γροθιά, τα πραγματικά προβλήματά τους». Το «αυστηρό μήνυμα» του κ. Καραμανλή ήταν η έκκλησή του για ομοψυχία.
Τα αυτονόητα, δηλαδή, μεταφράστηκαν ως αόρατο μήνυμα, το οποίο μάλιστα ήταν και «αυστηρό», για να υπάρξει η είδηση που προαναγγέλθηκε.
Πάει καιρός τώρα που ζούμε σε μια εικονική πολιτική πραγματικότητα. Σ’ αυτήν αφενός τα μεγάλα ζητήματα της χώρας συρρικνώνονται σε ανούσιες «εντάσεις» κι αφετέρου τα αυτονόητα ερμηνεύονται ως βολικές για τις εντάσεις παραδοξότητες. Τα δημοσιογραφικά κλισέ λειτουργούν πλέον ασχέτως της πραγματικότητας και πολλάκις εναντίον αυτής. Αν δεν υπάρχει το «αυστηρό μήνυμα» κάποιες αποστροφές του λόγου θα ερμηνευθούν ως «αυστηρό μήνυμα», έστω κι αν αυτές επισημαίνουν τα αυτονόητα: «Προτάσσουμε το συλλογικό και όχι το προσωπικό». Δηλαδή, για να ‘χουμε το καλό ρώτημα, τι έπρεπε να πει ο πρωθυπουργός; Οτι «οι πολίτες περιμένουν να αντιμετωπίζουμε ως σκορποχώρι τα πραγματικά τους προβλήματα»; Πού βρίσκεται το «αυστηρό μήνυμα» πέραν της φαντασίας των δημοσιογράφων;
Αλλά κι αυτό καθαυτό το γαϊτανάκι των «απείθαρχων βουλευτών», όπως παρουσιάζεται στα σιτιζόμενα από «εντάσεις» δελτία «ειδήσεων», αποτελεί μια στρέβλωση της λειτουργίας της Δημοκρατίας. Παρουσιάζουν αντεστραμμένο το κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα. Κατ’ αρχήν οι βουλευτές, σύμφωνα με το άρθρο 60 του Συντάγματος, «έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και της ψήφου κατά συνείδηση». Αυτό σημαίνει ότι οι συνταγματικές τους υποχρεώσεις υπερβαίνουν την κομματική πειθαρχία. Εξάλλου αυτοί είναι οι φορείς της πρωτογενούς λαϊκής εντολής: Δεν είναι ο πρωθυπουργός που κάνει κάποιους βουλευτές, είναι οι βουλευτές που κάνουν κάποιον πρωθυπουργό.
Το συνταγματικά αυτονόητο, λοιπόν, «το απεριόριστο δικαίωμα γνώμης» γίνεται είδηση και προκαλεί μεγάλη φασαρία στα δελτία. Κι αυτό επειδή το μοντέλο ενημέρωσης χρειάζεται διαρκώς την «ένταση» για να αναπαραχθεί. Κι όταν αυτή δεν υπάρχει θα εφευρεθεί ή θα ερμηνευθεί, όπως ακριβώς έγινε το περασμένο Σαββατοκύριακο με την ομιλία του πρωθυπουργού.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 23.10.2007
