Ο δημόσιος χώρος έχει πνιγεί τα τελευταία χρόνια σε γενικόλογα φληναφήματα «περί διαρθρωτικών αλλαγών στην οικονομία». Έτσι ενώ όλοι βροντοφωνάζουν τις αγκυλώσεις και κανείς δεν ψιθυρίζει τα αυτονόητα. Πλην του νέου προέδρου του ΟΤΕ.
Χαρά στο κουράγιο του! Περί του νέου προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου του ΟΤΕ κ. Παναγή Βουρλούμη ο λόγος ο οποίος εκφώνησε προχθές μια ομιλία που αποτελεί ασύνηθες δείγμα τόλμης στον δημόσιο χώρο, ένα χώρο που έχει πνιγεί τα τελευταία χρόνια σε γενικόλογα φληναφήματα «περί διαρθρωτικών αλλαγών στην οικονομία», ένα χώρο που όλοι βροντοφωνάζουν τις αγκυλώσεις και κανείς δεν ψιθυρίζει τα αυτονόητα.
Ο κ. Παναγής Βουρλούμης ανέλαβε πριν τρεις μήνες τον ΟΤΕ. Μιλώντας στο «Athens Business Club 2004» δήλωσε με αφοπλιστική ειλικρίνεια αυτό που ξέρουν όλοι οι Έλληνες: «ο ΟΤΕ είναι ένας ασθενής οργανισμός» και η ασθένειά του γίνεται ασθένεια της χώρας και σε συμβολικό και πραγματικό επίπεδο.
Τι διαπίστωσε ο κ. Βουρλούμης; Πρώτον ότι ο ΟΤΕ έγινε ιδιωτική επιχείρηση μόνο κατ’ ευφημισμό. Ότι <«ο ΟΤΕ είναι ιδιωτική εταιρεία αλλά για κάποιους αυτό δεν έγινε ποτέ. Ούτε είναι κρατικός οργανισμός. Έχει τα χειρότερα στοιχεία και από τους δύο τομείς.» Ότι «οι 17.000 υπάλληλοι του ΟΤΕ απολαμβάνουν δημοσιοϋπαλληλικό καθεστώς - έχουν μονιμότητα, δεν μπορούν να μετακινηθούν, να τιμωρηθούν, να επιβραβευθούν, να κινητοποιηθούν. Μία εταιρεία που πρέπει να ανταγωνιστεί σ' ένα εξαιρετικά σκληρό περιβάλλον, στην αιχμή της τεχνολογίας, αναγκάζεται να το κάνει με διπλάσιο αριθμό προσωπικού από ότι χρειάζεται». Ότι «το εργασιακό καθεστώς δικαιολογεί την αντίληψη των συνδικάτων ότι συν-διοικούν. Γιατί να τους κατηγορούμε; Για να είμαι δίκαιος, πρέπει να ομολογήσω ότι σε γενικές γραμμές, μέχρι στιγμής έχουν ενεργήσει υπεύθυνα. Το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για έναν αριθμό πολιτικών, ευτυχώς πολύ μικρό, που ακόμη θεωρούν τον ΟΤΕ σαν πηγή ρουσφετιών και επιρροής και παρέχουν προστασία σε ανθρώπους που δε θα έπρεπε να έχουν θέση σε μία καλά οργανωμένη εταιρεία. Οι κακές συνήθειες δύσκολα ξεπερνιούνται.»
Με άλλα λόγια έχουμε μια εταιρία που την ψευδο-αποκρατικοποιήσαμε για τα μάτια του κόσμου, η οποία δεν μπορεί να προάγει τους ικανούς και να παρακάμψει τους αδιάφορους υπαλλήλους, και την οποία οι πολιτικοί θεωρούν αγρό του πατέρα τους και την χρησιμοποιούν (χωρίς καμιά γνώση και κυρίως χωρίς αιδώ) για να εξυπηρετούν τους ψηφοφόρους τους. Με άλλα λόγια ο ΟΤΕ είναι κάτι σαν ΙΚΑ με καλώδια.
Αν όμως είναι κακό να υπάρχει ένας απαρχαιωμένος ασφαλιστικός φορέας είναι τραγικό για μια χώρα που θέλει να επενδύσει στην Παιδεία και τον πολιτισμό να έχει ως αιχμή του δόρατος ένα οργανισμό με τις αγκυλώσεις του ΟΤΕ. Υποτίθεται ότι σ’ αυτή τη χώρα αποφασίσαμε να αναπτύξουμε -έστω και καθυστερημένα- την Κοινωνία της Πληροφορίας. Αυτή όμως, όπως και η Παιδεία και ο Πολιτισμός (όπου επίσης θέλουμε να επενδύσουμε) περνούν μέσα από τα καλώδια του ΟΤΕ. Καλώδια που όμως ο ΟΤΕ λόγω των δυσλειτουργιών του δεν δίνει. Ένας οργανισμός δηλαδή υπονομεύει κατ’ ουσία το στρατηγικό στόχο της χώρας.
Κατά αναλογία ο σημερινός ΟΤΕ είναι ίδιος με εκείνο της δεκαετίας του 1970. Τότε η τεχνολογία αιχμής ήταν η μεταφορά φωνής -το απλό τηλέφωνο δηλαδή- και ο ΟΤΕ το έδινε με καθυστέρηση ετών. Σήμερα τεχνολογία αιχμής είναι τα δίκτυα (π.χ. το DSL) τα οποία και πάλι ο ΟΤΕ δίνει με καθυστέρηση. Ελπίζουν όχι ετών αυτή τη φορά…
Για να μην περιμένουμε λοιπόν χρόνια λ να προκόψει ο ΟΤΕ και η χώρα πρέπει να απελευθερώσουμε τις δυνάμεις που διαθέτει. Ο κ. Βουρλούμης ξέρει πως υπάρχει και το στελεχιακό δυναμικό εντός του οργανισμού, αλλά και χιλιάδες ελληνόπουλα πρόθυμα να δουλέψουν. Αυτές οι δυνάμεις πρέπει «να απελευθερωθούν από τη δημοσιοϋπαλληλική αδράνεια και την διαφθορά, την έλλειψη κινήτρου για παραγωγικότητα, τη μοιρολατρία, την αδιαφορία, την προώθηση με πολιτικά κριτήρια».
Έφτασε η ώρα να κοιτάξουμε κατάματα το μέλλον της χώρας μας. Πρώτα η κυβέρνηση: «Εάν δείτε την Κυβέρνηση», είπε ο κ. Βουρλούμης, «να κινείται δυναμικά προς μία νομοθεσία που να ανοίγει το δρόμο για μεταρρυθμίσεις μέσα στον ΟΤΕ, αυτό είναι σημάδι ότι η Ελλάδα αλλάζει προς το καλύτερο.» Δεν είναι όμως μόνο η κυβέρνηση θα προσθέταμε εμείς. Είναι και η αντιπολίτευση και τα συνδικάτα που πρέπει να στηρίξουν ενεργά την επιλογή της προόδου. Το στοίχημα του ΟΤΕ, είναι στοίχημα της χώρας. Αν δεν αντιπολίτευση και συνδικάτα δεν πλειοδοτήσουν στον παρωχημένο λαϊκισμό, τότε θα είμαστε σίγουροι ότι αυτή η χώρα θα πάει μπροστά…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 19.8.2004
