O κ. Βενιζέλος μπορεί; Κι αν μπορεί, τι ακριβώς μπορεί;
Εντάξει, να δεχθούμε αυτό που είπε ο κ. Μητσοτάκης, ότι «το παιδί δεν μπορεί». Τότε για το ΠΑΣΟΚ μπαίνει ένα ερώτημα: «ο κ. Βενιζέλος μπορεί»; Κι «αν μπορεί», «τι ακριβώς μπορεί;»
Σίγουρα μπορεί να «παίξει καλά στην τηλεόραση» κάτι που αποδεικνύεται όρος επιβίωσης στο πολιτικό σκηνικό. Οπως αποφαίνεται ο σοφός λαός «τα λέει καλά» – κάτι που δεν κατάφερε ποτέ ο κ. Παπανδρέου. Σίγουρα μπορεί να διαχειριστεί ένα άρρωστο και χρεοκοπημένο (και οικονομικά) μιντιακό τοπίο. Μπορεί να κάνει τα παρασκηνιακά, αλλά τελικά τόσο χρήσιμα «ντιλς», που εκτός από εκλογές δίνουν και ηγεσίες. Για τον τόπο, όμως, τι μπορεί; Ποια ακριβώς πολιτική πρόταση πρεσβεύει;
Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να ψάξει πολύ κάποιος για να ανακαλύψει θέσεις στον χειμαρρώδη λόγο του. Είναι ο πολιτικός που μπορεί να περικλείσει τα λιγότερα νοήματα στις περισσότερες λέξεις. Υιοθετεί με συνέπεια «αυτά που θέλει ο λαός». Θέλει να γίνει ηγέτης του, γι’ αυτό και τον ακολουθεί. Είναι κρατικιστής διότι η κυρίαρχη αντίληψη είναι ο κρατισμός. Εναντιώθηκε παρασκηνιακά στον κ. Σημίτη στο ζήτημα των ταυτοτήτων, διότι οι σταυροί χρειάζονται στις εκλογές. Συν-κληροδότησε μερικά από τα χειρότερα άρθρα του Συντάγματος που απαντώνται παγκοσμίως, γιατί υπήρχε τέτοιο κλίμα στα ΜΜΕ. Είναι (εξ επαγγέλματος ίσως) «νομικιστής»: πιστεύει ότι αν κάτι εγγραφεί σε νόμο, λύνει κοινωνικά προβλήματα.
Δεν είναι από την παλιά στόφα των λαϊκιστών, που συνεπαίρναν τους πολίτες από το μπαλκόνι. Είναι μάλλον «νεολαϊκιστής» που ξέρει να χειρίζεται καλά τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Το ΠΑΣΟΚ υπέστη μεγάλη ήττα. Είδε ψηφοφόρους του να χάνονται προς τα αριστερά. Αυτό δημιουργεί ανακλαστικά που μπορεί να εκφράσει πολύ καλά ο κ. Βενιζέλος. Ομως για το ΠΑΣΟΚ μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να προσπαθήσει να μοιάσει στην «έξαλλη Αριστερά». Κατ’ αρχήν αυτό το κάνουν πολύ καλά δύο κόμματα και κατά δεύτερον υπάρχει και το βρετανικό και το γαλλικό παράδειγμα. Η στροφή προς τον αριστερό λαϊκισμό, οδήγησε το Εργατικό Κόμμα σε διαδοχικές ήττες (μέχρι την εκλογή Μπλερ) και το γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα σε βαθύτατη κρίση, από την οποία ακόμη δεν μπορεί να συνέλθει.
Το καλύτερο για το ΠΑΣΟΚ είναι να αποτιμήσει αυτήν τη δεύτερη ήττα του. Να καταλάβει ότι έχασε επειδή δεν έκανε τις αλλαγές που χρειαζόταν. Δεν ευθύνεται γι’ αυτό ο κ. Βενιζέλος, αλλά ο κ. Παπανδρέου, αλλά οι αλλαγές του κ. Βενιζέλου θα είναι χειρότερες από τις μη-αλλαγές του κ. Παπανδρέου.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 19.9.2007