Μια απάντηση επί της ουσίας στην επιστολή του κ. Γιώργου Μητλιάγκα σχετικά με την αλλαγή διευθυντή στο Ινστιτούτο Βιβλίου και Ανάγνωσης Κοζάνης…
Τον κ. Γιώργο Ι. Μητλιάγκα τον γνωρίζω καλά. Είναι δικηγόρος και ασχολείται χρόνια με τα πολιτικά πράγματα της περιοχής. Κατά τεκμήριο λοιπόν γράμματα γνωρίζει. Mε εκείνο λοιπόν το «πανθομολογουμένως επιτυχής» θητεία του κ. Βασίλη Καραγιάννη στο Ινστιτούτο Βιβλίου και Ανάγνωσης (ΙΝ.ΒΑ.) τι ακριβώς εννοούσε; Και, επίσης, ότι ο κ. Καραγιάννης είναι πανελληνίως και πανβαλκανίως γνωστός γιατί το ανέφερε;
Δεν γνωρίζω την αναγνωρισιμότητα που έχει ο κ. Καραγιάννης στα Βαλκάνια. Ξέρω όμως ότι το ΙΝ.ΒΑ. είναι παντελώς άγνωστο στην Ελλάδα. Κι επειδή τα πολλά (διαδικαστικά) λόγια είναι φτώχεια πρέπει να μπούμε κατ’ ευθείαν στην ουσία. Πόσα έγιναν ή -για να είμαστε πιο ακριβείς- πόσα δεν έγιναν κατά την «πανθομολογουμένως» επιτυχή» θητεία του κ. Καραγιάννη σε αυτή τη μοναδική για την Κοζάνη, αλλά και για τη χώρα θέση…
Η Κοζάνη εντασσόμενη στο Εθνικό Πολιτιστικό Δίκτυο Πόλεων απέκτησε μια χρυσή ευκαιρία. Να προβάλλει και να διαθέσει στο ελληνικό κοινό τον μοναδικό πλούτο που έχει στις αραχνιασμένες γωνιές της Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Πέρασαν οκτώ χρόνια από τότε και τι έγινε; Ας δούμε ένα μικρό, αλλά πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα: ο δικτυακός τόπος του Εθνικού κέντρου Βιβλίου (Ε.ΚΕ.ΒΙ.) έχει τον κατάλογο βιβλιοθηκών της χώρας (http://www.ekebi.gr/main17.html). Δεν υπάρχει η Κοζάνη! Φυσικά, μπορεί να αντιτείνει κανείς ότι δημόσιοι υπάλληλοι με κονδύλια φορολογουμένων διαχειρίζονται τα πράγματα του Ε.ΚΕ.ΒΙ., οπότε είναι φυσικό να κάνουν λειψή δουλειά. Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι τι κάνουν κάποιοι φοροδίαιτοι μανδαρίνοι της Αθήνας, είναι τι κάνουν οι Κοζανίτες για να προβάλλουν αυτά που έχουν. Στα οχτώ χρόνια, ελάχιστα μέχρι μηδαμινά…
Με το Ινστιτούτο Βιβλίου και Ανάγνωσης που ίδρυσε είχε μια ακόμη μεγαλύτερη ευκαιρία. Να συνδιαμορφώσει στην πράξη την Εθνική Πολιτική για το Βιβλίο και τα Γράμματα. Να γίνει χώρος παραγωγής ιδεών, να πρωταγωνιστήσει στη νέα εποχή, να προχωρήσει στην ψηφιοποίηση της απέραντης ελληνικής γραμματείας και να την διανείμει μέσω διαδικτύου σε όλους τους έλληνες.
Δεν έκανε τίποτα από τα παραπάνω. Το ΙΝ.ΒΑ. έγινε ένας Πολιτιστικός Σύλλογος πολυτελείας με απανωτές βραδιές λογοτεχνίας και χαριτωμένα χάπενινγκ όπου πολιτικοί διάβασαν ποίηση. Χρήσιμα τα τελευταία, αλλά απλά μαργαριτάρια στον σκούφο του κασιδιάρη.
Το Ινστιτούτο Βιβλίου και ανάγνωσης είχε πολλούς μεγαλύτερους στόχους. Αντιγράφω από τη σχετική ιστοσελίδα του υπουργείου Πολιτισμού:
«Οι στόχοι του Ινστιτούτου Βιβλίου και Ανάγνωσης συνοπτικά είναι:
η ανάδειξη, καταγραφή, ταξινόμηση του υλικού της Δημοτικής Βιβλιοθήκης και των άλλων βιβλιοθηκών του νομού
η δημιουργία τμήματος συντήρησης του υλικού της με τη σύσταση μονάδας συντήρησης παλιών εντύπων, χειρογράφων και βιβλίων
η μικροφωτογράφηση των αρχείων, αρχετύπων, παλαιτύπων βιβλίων και χειρογράφων της βιβλιοθήκης
η δημιουργία οπτικοακουστικού αρχείου λογοτεχνών
η διεξαγωγή ερευνών και μελετών για την αναγνωστική συμπεριφορά του κοινού
η δημιουργία δικτύου επιλεγμένων θέσεων για την προώθηση της ανάγνωσης στις γειτονιές και τα σχολεία της πόλης, τους χώρους μεγάλων ανθρωποσυνάξεων
η διοργάνωση θεματικών εκθέσεων, ημερίδων, λογοτεχνικών βραδιών
η φιλοξενία λογοτεχνών στην πόλη για τη συγγραφή έργων τους
η στήριξη και ενίσχυση εντύπων και εκδόσεων
η ενίσχυση της μετάφρασης ελληνικών και ξενόγλωσσων κειμένων
η αξιοποίηση του αθρώπινου δυναμικού με τη δημιουργία τμημάτων κατάρτισης σε επαγγέλματα του βιβλίου
η διοργάνωση συνεδρίων και σεμιναρίων
η συμμετοχή σε παγκόσμιες εκθέσεις για το βιβλίο
η διοργάνωση λογοτεχνικών διαγωνισμών, σε μαθητές, και γενικότερα στην πόλη, το νομό και τη χώρα
η δημιουργία μουσείου τύπου και τυπογραφίας
η ίδρυση εξειδικευμένου τυπογραφείου για μη εμπορικές εκδόσεις
η έκδοση βιβλίων και περιοδικών
Για να καταγραφεί λοιπόν μια θητεία κάποιου σε ένα οργανισμό ως «επιτυχής» πρέπει να αντιστοιχηθεί με τους στόχους που έβαλε. Διότι αλλιώς δεν υπάρχει αποτυχία στον κόσμο. Όλοι επιτυχείς σε όλα είμαστε. Με βάση λοιπόν τους παραπάνω στόχους πόσο επιτυχής ήταν η θητεία του κ. Καραγιάννη στη θέση του διευθυντού του ΙΝΒΑ; Όσο για το «πανθομολογουμένως»…
Ο κ. Βασίλης Καραγιάννης είναι λογοτέχνης. Δεν έχουμε πολλούς και γι’ αυτό πρέπει να τον τιμήσουμε. Μπορεί κάποια στιγμή να προβάλει το γεννέθλιο τόπο του με το λογοτεχνικό του έργο. Το ότι είναι όμως καλός λογοτέχνης δε σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι είναι και καλός manager, όπως ένας καλός ποδοσφαιριστής δεν γίνεται κατ’ ανάγκη καλός πρόεδρος ομάδας. Στο χώρο των γραμμάτων μάλιστα, τις περισσότερες φορές, το ταλέντο είναι σε αντίθεση με την ικανότητα διαχείρισης. Έτσι, μπορεί η πόλη να χρειάζεται τους λογοτέχνες της, το ΙΝΒΑ όμως χρειάζεται manager. Και ο κ. Καραγιάννης, απλώς, δεν υπήρξε ποτέ manager. Δεν ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος γι’ αυτή τη θέση…
Όσο για τα μακροσκελή διαδικαστικά που αναφέρει ο κ. Μητλιάγκας στην ολοσέλιδη επιτολή του, απλώς τα προσπέρασα. Ξέρω ότι οι δικηγόροι διυλίζουν τον κώνωπα. Μόνο που η κάμηλος στην προκειμένη περίπτωση είναι το μέλλον του ΙΝ.ΒΑ. Κι εδώ θα συστρατευθούμε όλοι μας -καθείς με τις δυνατότητές του- δίπλα στο νέο διευθυντή για να προκόψει επιτέλους και η Βιβλιοθήκη και το ΙΝ.ΒΑ….
Υ.Γ.: Ίσως θα έπρεπε να αναφερθώ και στο πολιτικό ατόπημα του κ. Μητλιάγκα, ο οποίος -ενάντια σε ότι πρέσβευε μέχρι σήμερα περί αποκέντρωσης- εμπλέκει την κεντρική διοίκηση σε ένα θέμα που αφορά την Κοζάνη. Aσχετα αν το Ινστιτούτο χρηματοδοτείται από το υπουργείο Πολιτισμού, η διαχείρισή του είναι τοπική υπόθεση -ή τέλος πάντων πρέπει να παλεύουμε να γίνει τέτοια. Έχουμε αρκετή Δημοκρατία στον τόπο και μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας χωρίς τον θείο Βενιζέλο. Ας τον αφήσουμε λοιπόν να ασχοληθεί με την Ολυμπιάδα κι ας βρούμε εμείς λύσεις για τα του οίκου μας.
Δημοσιεύτηκε στον τοπικό Τύπο της Κοζάνης στις 27.5.2003
