Το κρίσιμο τεστ για την αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό και της κυβέρνησης στο εσωτερικό δίνεται στα μπλόκα των αγροτών.
Η αλήθεια είναι ότι μέτρα ανακοινώνονται. Κάποια ακούγονται επώδυνα και κάποια είναι σιωπηρά. Η περικοπή των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων από 3-25% δεν είναι κάτι ευχάριστο. Ούτε η ενιαία φορολόγηση όλων των εισοδημάτων. Οι κακές συνήθειες, όπως το κάπνισμα και το ποτό, φορολογούνται περισσότερο. Κάποιες δαπάνες περικόπτονται. Οι εξωφρενικές αποδοχές για τους συμβούλους της ΕΡΤ τέλειωσαν. Το ίδιο και η κρατική διαφήμιση: είχε φτάσει τα 80 εκατομμύρια ετησίως, και τώρα έχει μηδενιστεί.
Φυσικά όλα αυτά είναι ελάχιστα μπροστά στο χάος της σπατάλης του δημόσιου τομέα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι ακόμη κι αυτά τα λίγα μέτρα περιορισμού της σπατάλης και αύξησης των φορολογικών εσόδων δεν σταθεροποιούν το κλίμα στις διεθνείς αγορές. Αυτό επιδεινώνεται ανεξαρτήτως των ανακοινώσεων της κυβέρνησης. Το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΠΣΑ) αντιμετωπίστηκε με εξαιρετική επιφύλαξη: μέχρι τώρα το σταθερό μοτίβο ήταν ότι η κυβέρνηση δεν ανακοινώνει τολμηρά μέτρα για έξοδο από την κρίση. Μετά το ΠΣΑ η επιφύλαξη είναι ότι το πρόγραμμα είναι εξαιρετικά φιλόδοξο και όλοι αμφιβάλλουν ότι θα εφαρμοστεί.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η ανακοίνωση των μέτρων. Ακόμη κι αν σήμερα ανακοινωνόταν ότι η Ελλάδα θα περικόψει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων στο μισό, οι περισσότεροι θα αμφέβαλαν για την υλοποίηση του μέτρου. Εντός κι εκτός Ελλάδος. Οι αγρότες για παράδειγμα, δεν πιστεύουν ότι η κυβέρνηση θα τηρήσει την υπόσχεση περί μηδενικής ενίσχυσης του εισοδήματος πέραν των νόμιμων κοινοτικών επιδοτήσεων. Και γι’ αυτό επιμένουν στα μπλόκα. Αν, λοιπόν, το μήνυμα αποφασιστικότητας δεν φτάνει ούτε μέχρι τη Βοιωτία, θα φτάσει στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη και στο Τόκιο, όπου διάφοροι ποντάρουν δισ. στη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας;
Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι η χώρα βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Ο,τι και να ανακοινώσει η κυβέρνηση απλώς δεν γίνεται πιστευτό. Σ’ αυτό συνέβαλε τα μάλα η προηγούμενη κυβέρνηση με τους «κοντοπυράκειους λογαριασμούς» της, ενισχύεται όμως και από τις παρεμβάσεις Παπουτσή για τους «πενιχρούς μισθούς» των 2.000 ευρώ στο Δημόσιο.
Το κρίσιμο τεστ για την αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό και της κυβέρνησης στο εσωτερικό δίνεται στα μπλόκα των αγροτών. Δεν είναι τυχαίο ότι τα spreads (η διαφορά επιτοκίου που δανείζεται η Ελλάδα από τη Γερμανία) ανέβηκαν κατά 40 μονάδες μόλις στήθηκαν τα μπλόκα. Οι αγορές προεξόφλησαν, ότι η κυβέρνηση θα υποχωρήσει στα αιτήματα των αγροτών και παρά τα σχέδια που εκπονούνται για μείωση των ελλειμμάτων κάποια «λύση» θα βρεθεί για να ικανοποιηθεί ο εκβιασμός όσων είναι στα μπλόκα. Το αστείο είναι ότι το ίδιο πιστεύουν και οι αγροτοπατέρες.
Η κυβέρνηση, λοιπόν, για το καλό της και για το καλό της χώρας οφείλει να μην υποκύψει στον εκβιασμό. Αφού το στοίχημα πλέον είναι να χτιστεί η αξιοπιστία της οικονομικής της πολιτικής δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για ένα ευρώ περισσότερο απ’ όσα (πλουσιοπάροχα) προβλέπουν οι κοινοτικοί κανονισμοί. Το μήνυμα πρέπει να είναι σαφές. Οχι μόνο προς τους αγρότες, αλλά και προς τις Βρυξέλλες και προς τις διεθνείς αγορές.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 22.1.2010
