Αν κοιτάξουμε προσεκτικά τα τελευταία χρόνια θα δούμε ότι οι κυβερνήσεις στη Γηραιά Ήπειρο, μονίμως υπολείπονται των απαιτήσεων που έχουν οι ψηφοφόροι.
Οι έλληνες ψηφοφόροι έστειλαν πολλά μηνύματα με την ψήφο τους στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Το μήνυμα για την ανανεωτική Αριστερά ήταν το αίτημα για υποβολή συγκεκριμένων προτάσεων και όχι αόριστων αντιθέσεων σε κάθε σχεδόν πτυχή του νεωτερισμού. Το μήνυμα για το ΠΑΣΟΚ ήταν ότι η ανανέωση πρέπει να αποκτήσει συγκεκριμένο περιεχόμενο. Δεν αρκεί να αλλάζουν τα πρόσωπα, πρέπει να αρθρώνεται και λόγος. Το μήνυμα για τη Νέα Δημοκρατία ήταν καρμπόν της ετυμηγορίας της 7ης Μαρτίου: Κυβερνήστε…
Μόνο που ειδικά για την κυβέρνηση έρχεται κι ένα δεύτερο μήνυμα σε τούτες τις ευρωεκλογές. Αυτή τη φορά από το εξωτερικό. Από την υπόλοιπη Ευρώπη.
Αν εξαιρέσουμε τη Νέα Δημοκρατία και το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ισπανίας (κόμματα τα οποία πρόσφατα πήραν τη λαϊκή εντολή) όλες οι κυβερνήσεις της Γηραιάς Ηπείρου καταποντίστηκαν. Αριστερές και Δεξιές. Σε Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Γερμανία, Πορτογαλία, Βέλγιο, Πολωνία, Τσεχία, Πολωνία κ.ά. τα κυβερνώντα κόμματα δέχτηκαν ένα ηχηρό χαστούκι από τους ψηφοφόρους. Αν θέλουμε να δούμε συνολικά την ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή δεν πρέπει να σταθούμε μόνο στο θέμα της αποχής από τις ευρωεκλογές. Πρέπει να διακρίνουμε μια κρίση της πολιτικής συνολικότερα στη Γηραιά Ήπειρο. Δεν μπορεί, βρε αδελφέ, όλες οι κυβερνήσεις, όλων των αποχρώσεων (Δεξιές κι Αριστερές) να τα πάνε τόσο χάλια ώστε να καταψηφίζονται από τους πολίτες τόσων χωρών. Κάποιο άλλο πρόβλημα υπάρχει…
Η εύκολη απάντηση είναι εκείνη του ΚΚΕ και άλλων δογματικών Αριστερών οι οποίοι φορτώνουν χαιρέκακα όλα τα δεινά Σύμφωνο Σταθερότητας και στην απροσδιόριστη «νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση». Όμως, πριν δύο χρόνια καταποντίστηκε ο κ. Λιονέλ Ζοσπέν και το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Γαλλίας, παρ’ όλο που εφάρμοσαν Αριστερή πολιτική και το ελληνικό αίτημα του 35ώρου. Αν κοιτάξουμε προσεκτικά τα τελευταία χρόνια θα δούμε ότι οι κυβερνήσεις στη Γηραιά Ήπειρο, μονίμως υπολείπονται των απαιτήσεων που έχουν οι ψηφοφόροι.
Η αποτυχία όλων των κυβερνήσεων σε όλες τις χώρες πιθανότατα έχει να κάνει με την εικόνα που οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν για το κράτος. Το θεωρούν ως το μαγικό ραβδί που θα τους λύσει (ανεξαρτήτως της δικής τους προσπάθειας) όλα τα προβλήματα. Μόνο που το κράτος κατά την επιτυχή ρήση του κ. Άντονι Γκίντενς είναι πλέον «πολύ μεγάλο να λύσει τα μικρά και πολύ μικρό να λύσει τα μεγάλα». Το κράτος δεν μπορεί, άσχετα αν οι πολιτικοί του υπόσχονται άλλα. Έτσι οι ψηφοφόροι απογοητεύονται γρήγορα. Εκεί που φαντάζονται ότι ο πολιτικός είναι θαυματοποιός τους φαντάζει ανίκανος.
Η αποτυχία όλων των κυβερνήσεων στην Ευρώπη πρέπει να είναι καμπανάκι για την κυβέρνηση. Πρέπει τώρα να οριοθετήσει ρεαλιστικά τους στόχους της. Ότι και να κάνει το υπουργείο Εργασιας το πρόβλημα της ανεργίας δεν μπορεί να το λύσει. Είναι δομική αδυναμία της ελληνικής οικονομίας. Χρειάζεται χρόνος και απαιτούνται «επώδυνα» κι (κατά την αριστερή φρασεολογία) «αντεργατικά» μέτρα. Όσο κι αν προσπαθήσει με τιμοληψίες ο κ. Παπαθανασίου να λύσει το πρόβλημα της ακρίβειας θα παραμένει εσαεί. Η ακρίβεια είναι παράγωγο της μικρής παραγωγής κι εμπορίας στη χώρα. Το ΠΑΣΟΚ δεν απέτυχε διότι δεν πήρε μέτρα. Απέτυχε ακριβώς επειδή πήρε πολλά μέτρα. Με ή χωρίς κάμερες. Δεν διορθώνεται με διοικητικά μέτρα και υπουργικές αποφάσεις το χάλι της Παιδείας. Πρέπει να υπάρξει ο «επάρατος» ανταγωνισμός για να προσπαθούν όλοι οι συμμετέχοντες να πετύχουν το καλύτερο.
Η Νέα Δημοκρατία κινδυνεύει μόνο από τις προσδοκίες που έχει δημιουργήσει. Αυτές οι προσδοκίες δεν είναι υγιείς. Αναπαράγουν τον φαύλο κύκλο: Περισσότερο κράτος, περισσότερες σπατάλες και στο τέλος περισσότερες απογοητεύσεις. Έτσι στο ηττάται μαζί με την κυβέρνηση και η πολιτική.
Τα προβλήματα της χώρας έφτασαν στο χτένι. Κάποια στιγμή πρέπει να ειπωθεί χωρίς περιστροφές πως το κράτος δεν παράγει πλούτο. Αναδιανέμει την διογκούμενη μιζέρια. Αν η κυβέρνηση δεν ξεκαθαρίσει στους πολίτες τα όρια της κρατικής παρέμβασης θα βρεθεί προ εκπλήξεων.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 16.6.2004
