Η ακαδημαϊκή κοινότητα δεν φοβάται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Τη σύγκρισή τρέμει. Τη βολή τους δεν θέλουν να χάσουν οι πανεπιστημιακοί και γι’ αυτό πολεμούν τα μη κρατικά ΑΕΙ.
Μια επιστολή που δημοσιεύτηκε στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας «Το Βήμα» (18.12.2003) είχε αρκετό ενδιαφέρον. Συντάκτης της ο καθηγητής και Πρύτανης του Πάντειου Πανεπιστημίου κ. Ιωάννης Βαβούρας. Το παράπονό του: ένας άλλος πανεπιστημιακός, ο καθηγητής κ. Γεώργιος Μπήτρος αξιολόγησε τα πτυχία.
Η επιστολή του κ. Βαβούρα έχει ως εξής: «Σε άρθρο του καθηγητή κ. Γ. Μπήτρου στην εφημερίδα σας “Το Βήμα” στο φύλλο της 7ης Δεκεμβρίου 2003 και με τίτλο “Το αδιέξοδο του κ. Πρωθυπουργού”, αναφέρεται: “Αλήθεια υπάρχει γονιός ή επιχείρηση σ’ αυτόν τον τόπο που να μην γνωρίζει ότι τα πτυχία που χορηγεί π.χ., το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι ανώτερα από αυτά που χορηγεί, ας πούμε το Πάντειο Πανεπιστήμιο;”
«Υπό το καθεστώς της ελευθεροτυπίας που ισχύει και επιβάλλεται να ισχύει σε κάθε δημοκρατική χώρα», συνεχίζει στην επιστολή του ο πρύτανης του Πάντειου «ο καθένας μπορεί να υποστηρίζει όποιες θέσεις επιθυμεί. Θεωρώ όμως ότι δεν μπορεί να διασύρει την πανεπιστημιακή εκπαίδευση του τόπου μας αφού, ως γνωστόν, τα πτυχία που χορηγούν όλα τα Ελληνικά πανεπιστήμια είναι ισότιμα και δε υπάρχουν ανώτερα και κατώτερα. Γενικές μάλιστα απαξιωτικές κρίσεις και συγκρίσεις για το κύρος των πτυχίων δεν συμβάλλουν στη συζήτηση για την αναβάθμιση της Ανώτατης Παιδείας στη χώρα μας.»
Η παραπάνω επιστολή είναι αποκαλυπτική της νοοτροπίας που ισχύει σε εκείνα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα που η ελληνική γραφειοκρατία βάφτισε «ανώτατα». Το πρώτο που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι ότι η αξιολόγηση των ΑΕΙ απαγορεύεται. Ακόμη και η υποκειμενική αξιολόγηση θεωρείται «διασυρμός της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης του τόπου». Ο διασυρμός, όμως, της μη αντικειμενικής αξιολόγησης των ΑΕΙ -να δούμε τι γίνονται τα λεφτά μας, βρε αδελφέ!- δεν απασχολεί κανένα μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας. Κι εδώ μπαίνει το πρώτο μεγάλο ερώτημα: εάν οι πρυτάνεις δεν μπορούν να ανεχθούν ούτε την υποκειμενική αξιολόγηση των ΑΕΙ, θεωρώντας την μάλιστα «απαξιωτική», πόσο μπορούν να αντέξουν την αντικειμενική αξιολόγηση που προτείνεται και επαναπροτείνεται, σχεδιάζεται και διορθώνεται από το υπουργείο Παιδείας; Προφανώς καθόλου. Η περιβόητη «αξιολόγηση των ελληνικών ΑΕΙ» έχει καταντήσει μια δυσάρεστη άσκηση γραφειοκρατίας. Κανείς δεν θα αξιολογήσει κανένα. Μόνο εμείς θα συνεχίσουμε να ρίχνουμε λεφτά στον πίθο των Δαναϊδων που ονομάζεται ελληνική εκπαίδευση.
Το δεύτερο που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι η επιχειρηματολογία του πρύτανη του Πάντειου Πανεπιστημίου. «Τα πτυχία που χορηγούν τα Ελληνικά Πανεπιστήμια είναι ισότιμα και δεν υπάρχουν ανώτερα ή κατώτερα», έγραψε. Ισότιμα όμως πως; Ελέω Θεού; Αφού δεν υπάρχει αξιολόγηση, πως αξιολογούνται ως ισότιμα δύο πτυχία;
Δεν είναι σχήμα λόγου η παραπάνω παρατήρηση. Η μη αξιολόγηση των ελληνικών πανεπιστημίων ενέχει defacto μια άρρητη αξιολόγηση που καταλήγει στο «όλοι το ίδιο είμαστε». Κι αφού -είτε ελέω Θεού, είτε ελέω Πολιτείας, είτε για χάρη της γραφειοκρατίας- «όλοι το ίδιο είμαστε» κανείς δεν πρέπει να προσπαθήσει να γίνει καλύτερος. Γιατί να το κάνει; Όπως είπε και ο κ. Βαβούρας «δεν υπάρχουν ανώτερα και κατώτερα».
Το είχαμε γράψει και παλιότερα. Η ελληνική ακαδημαϊκή κοινότητα δεν φοβάται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Τη σύγκρισή τους μ’ αυτά τρέμει. Μην τυχόν και -όπως έγραψε ο κ. Μπήτρος- οι έλληνες γονιοί καταλάβουν ότι το α’ πτυχίο είναι ανώτερο από το β’. Γιατί αν το καταλάβουν θα πάψουν να πληρώνουν για το β’ και θα επενδύσουν στο α’.
Τη βολή τους δεν θέλουν να χάσουν οι έλληνες πανεπιστημιακοί και γι’ αυτό πολεμούν τα μη κρατικά ΑΕΙ. Aσχετα αν για να επιτύχουν το σκοπό τους χρησιμοποιούν επιχειρήματα κοινωνικής δικαιοσύνης κι άλλες σοσιαλιστικές παρόλες…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 19.12.2003
