Το ΚΚΕ έχει εγκλωβιστεί στη ρητορική του και στα ξύλινα σχήματα ανάγνωσης της πραγματικότητας με αποτέλεσμα να μην παράγει πλέον καμία θέση.
Τελικά, μάλλον το ΚΚΕ έχει εγκλωβιστεί στη ρητορική του και στα ξύλινα σχήματα ανάγνωσης της πραγματικότητας με αποτέλεσμα να μην παράγει πλέον καμία θέση. Έτσι ακούσαμε πριν λίγες μέρες την κ. Αλέκα Παπαρήγα να δηλώνει από τηλεοράσεως ότι «οι επιθέσεις των Τούρκων κατά του πατριαρχείου υποκινούνται από τους Αμερικανούς». Λίγες ώρες μετά το αμερικανικό ΥΠΕΞ αποδοκίμαζε με τον πιο σκαιό τρόπο τις τουρκικές απόψεις για το Πατριαρχείο, αναγνωρίζοντας το μάλιστα -προς οργή των γειτόνων- ως Οικουμενικό.
Χθες το Γραφείο του Κόμματος εξέδωσε ανακοίνωση σχετικά με τις κυβερνητικές εξαγγελίες για τον «βασικό μέτοχο». Η ανακοίνωση ξεκινά ως εξής: «Το κυβερνητικό νομοσχέδιο επιχειρεί να βάλει στο χώρο της λεγόμενης διαπλοκής μια τάξη, που αφορά την πλουτοκρατία και τις διαδικασίες του ανταγωνισμού ανάμεσα στις διάφορες μερίδες της και όχι τα λαϊκά στρώματα και τα συμφέροντά τους.» Το αυτονόητο δηλαδή ντύθηκε με Αριστερές λέξεις κι έγινε θέση. Δηλαδή, ναι! Την «πλουτοκρατία» αφορά το νομοσχέδιο, δεν μπορεί να συντάχθηκε για την Κοκκινιά, ή για τα Ταμπούρια. Στις διαδικασίες ανταγωνισμού προσπαθεί να βάλει τάξη. Αν το νομοσχέδιο αφορούσε «τα λαϊκά στρώματα και τα συμφέροντά τους» θα ήταν «μισθολογικό», «οικιστικό», ή -θου Κύριε φυλακή τω στοματί μου- «ασφαλιστικό». Αφού αφορά μετόχους και δη βασικούς, μάλλον δεν μπορεί να αφορά το προλεταριάτο.
«Και με το νέο νομοσχέδιο», συνεχίζει το ΚΚΕ, «η πλουτοκρατία θα συνεχίσει να νέμεται τις δημόσιες προμήθειες και έργα και να καταληστεύει τον παραγόμενο από τους εργαζόμενους πλούτο. Από την άλλη, ο σοβαρός και κρίσιμος κρίκος της ενημέρωσης θα συνεχίσει να βρίσκεται στα χέρια των “συγκροτηματαρχών”, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πληροφόρηση του λαού και τη μαζική χειραγώγηση των συνειδήσεων.» Τώρα, δηλαδή πως φαντάζεται τις δημόσιες προμήθειες το «κόμμα του λαού»; Να τις δώσουμε σε μανιφακτούρες; Ή να περάσει η πληροφόρηση στις εφημερίδες τοίχου; Από μόνα του πια τα μεγέθη τέτοιων project είναι τεράστια με αποτέλεσμα να χρειάζονται μεγάλες επιχειρήσεις (αυτό που το ΚΚΕ βαφτίζει «πλουτοκρατία») για να τα φέρουν σε πέρας.
Τελικά η μόνη πρόταση που καταθέτει το ΚΚΕ είναι να ξαναγυρίσουμε στην εποχή της ΕΙΡΤ και της ΥΕΝΕΔ: «Το ΚΚΕ υπογραμμίζει, ότι το βασικό και στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα του λαού στην ουσιαστική ενημέρωση, δεν συμβιβάζεται με την εμπορευματοποίησή της και, πολύ περισσότερο, με την κατοχή (Σ.Σ.: παραχώρηση υπό όρους είναι) τηλεοπτικών συχνοτήτων και σταθμών από ιδιώτες.».
Αν προκύπτει ένα συμπέρασμα και από αυτή την ανακοίνωση του ΚΚΕ, είναι πως το κόμμα βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Μόνο που δεν το λέει, ούτε το συζητάει. Δεν μπορεί να παράγει θέσεις, και είτε αρνείται την πραγματικότητα (π.χ. δεν μας αφορούν οι Ολυμπιακοί και δεν πάμε), είτε σκιαμαχεί με εικονικά μοντέλα της πραγματικότητας (π.χ. «Η πραγματική διαπλοκή, δηλαδή το γεγονός πως οι κυβερνώντες εκπροσωπούν και εξυπηρετούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, θα είναι πάντα παρούσα και θα σφραγίζει την πορεία της χώρας, των εργαζομένων και της ζωής τους».)
Όλη η Αριστερά βρίσκεται σε κρίση. Από την σοσιαλδημοκρατία μέχρι τα αριστερίστικα γκρουπούσκουλα. Σε άλλους -πλην του ΚΚΕ- χώρους το συζητάνε. Ψάχνουν να βρουν θέσεις και προτάσεις που να ανταποκρίνονται στοιχειωδώς στη σύγχρονη πραγματικότητα. Το ΚΚΕ έχει μπει σε αυτό που θα έλεγαν οι κομπιουτεράδες «επαναλαμβανόμενο βρόγχο». Όταν το πρόγραμμα του υπολογιστή συναντήσει δύο αντίθετες εντολές τότε επαναλαμβάνει αέναα την τελευταία λειτουργία του. Κάπως έτσι φέρεται και το ΚΚΕ. Από τη μια υπάρχει το επαναστατικό πρόταγμα και από την άλλη η «αστική» νομιμότητα. Αποτέλεσμα είναι η επαναλαμβανόμενη ρητορεία περί «φονιάδων των λαών» και «πλουτοκρατίας».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 7.12.2004
