Οι θεατρινισμοί έπαψαν να είναι χαριτωμένοι. Έγιναν επικίνδυνοι για την οικονομία μας.
«Εσείς, λοιπόν είστε υπέρ της ακρίβειας ή όχι;» Αφοπλιστικό ερώτημα. Κανείς δεν απάντησε προφανώς γιατί όλοι έμειναν με ανοιχτό το στόμα. Δεν θα απαντούσαν εξάλλου και σε μια ανοησία του στιλ «εσείς, είστε υπέρ της ύπαρξης θανάτου ή όχι;».
Ο παλιός κακός λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ ξαναβγήκε στην επιφάνεια: «Θα ρωτούσα ευθέως τον ΣΕΒ», δήλωσε ο υφυπουργός, «εάν διαφωνεί κανείς με την προσπάθεια που κάνουμε. Γιατί αν διαφωνεί να μας πει εάν τελικά είναι υπέρ η κατά της ακρίβειας». Η εξίσωση είναι απλοϊκή και κάποτε εμπεριείχε πανουργία. Αν δεν διαφωνείτε μ’ αυτά που κάνουμε είστε υπηρέτες του υπέρτατου κακού που στην προκειμένη περίπτωση είναι η ακρίβεια.
Αλλά, όπως κάθε λαϊκισμός είναι εξαιρετικά απλοποιητικός. Μέχρι ηλιθιότητας. Σβήνει το μεγαλύτερο κομμάτι από την πολυπλοκότητα της πραγματικότητας και στρέφει τον προβολέα σε μια πτυχή της. Σε εκείνη που αγγίζει τις μάζες. Εξάλλου και ο φασισμός είναι μια πτυχή του ίδιου λαϊκισμού του καλλιέργησε χρόνια τώρα το ΠΑΣΟΚ. Εντάξει! Ο φασισμός έχει πιο φριχτά αποτελέσματα από τους θεατρινισμούς του κ. Κουλούρη, αλλά η δομή της συλλογιστικής είναι ακριβώς η ίδια. Και στις δύο περιπτώσεις πάντα υποδεικνύεται ένας ένοχος, αντί μιας λύσης στο πρόβλημα. Δεν είναι τυχαίο ένα αντίστοιχο ερώτημα που είχε θέσει και ο κ. Ζαν Μαρί Λεπέν στους Γάλλους δημοσιογράφους, όταν οι τελευταίοι τον στρίμωξαν για τις επιθέσεις κατά των μεταναστών: «Εσείς θέλετε να καταπολεμηθεί η εγκληματικότητα ή όχι;», ρώτησε ο Γάλλος Ντούτσε.
Οι βιομήχανοι λοιπόν δεν είναι ούτε υπέρ, ούτε κατά της ακρίβειας. Είναι υπέρ της τσέπης τους. Όπως ακριβώς και οι καταναλωτές είναι υπέρ της δικής τους τσέπης. Οι πρώτοι πουλούν στις τιμές που οι δεύτεροι αγοράζουν. Δεν συμβαίνει το αντίστροφο. Αν κάποιος βιομήχανος βάλει το ψωμί 100 ευρώ/κιλό θα κλείσει, διότι οι καταναλωτές θα προτιμήσουν να πάρουν από τους ανταγωνιστές του που το πουλούν 1 ευρώ. Δουλειά λοιπόν του υπουργείου Ανάπτυξης δεν είναι να ασχολείται με τις αγοραπωλησίες, αλλά πως θα δημιουργήσει το περιβάλλον να υπάρχουν περισσότερα ψωμιά στην αγορά, περισσότερες αρτοβιομηχανίες, περισσότερος ανταγωνισμός που θα φέρει και καλύτερες τιμές.
Η αίσθηση όλων λοιπόν είναι ότι επειδή η κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς στο πρώτο σκέλος θεατρινίζει με τα συμπτώματα της αποτυχίας- ένα εκ των οποίων είναι και η ακρίβεια. Όλα τα υπόλοιπα είναι δωρεάν (για τους τηλεοπτικούς σταθμούς) πρόγραμμα. Δυστυχώς όμως το σόου Κουλούρη δεν είναι δωρεάν και για την οικονομία. Θα το πληρώσουμε όλοι μας…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 20.9.2003