Tο κράτος διά νομοθετημάτων σπρώχνει τους καταναλωτές της ενημέρωσης στα blogs, τα οποία μπορούν να ικανοποιήσουν την παρούσα ζήτηση.
Αυτές τις μέρες -καλώς ή κακώς- μια ερώτηση βρίσκεται στα χείλη των πολιτών: «μήπως έχεις καμιά τελευταία δημοσκόπηση;» Αν χρησιμοποιούσαμε οικονομικούς όρους θα λέγαμε ότι υπάρχει αυξημένη ζήτηση για νούμερα και αριθμούς. Οι πολίτες, όμως, έχουν και μια επιπλέον ιδιότητα. Είναι πελάτες των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Αυτό σημαίνει ότι η κρατική παρέμβαση -με την απαγόρευση των δημοσκοπήσεων- δεν είναι απλώς αντιδημοκρατική και αντισυνταγματική. Στρεβλώνει και την αγορά της ενημέρωσης. Αυτή τη στιγμή το κράτος διά νομοθετημάτων σπρώχνει τους καταναλωτές της ενημέρωσης στα blogs, τα οποία μπορούν να ικανοποιήσουν την παρούσα ζήτηση.
Χειρότερο όμως και από αυτό είναι η εντυπωσιακή απουσία διαμαρτυρίας από τη βιομηχανία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Εκδότες και καναλάρχες ουδόλως νοιάζονται που νόμοι σαν κι αυτούς πλήττουν την ελευθερολογία, καταστρατηγούν το Σύνταγμα, αλλά και τις επιχειρήσεις τους. Και να φανταστεί κανείς ότι στην εποχή που δεν υπήρχε ανταγωνισμός των εφημερίδων από το διαδίκτυο, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, οι διευθυντές πολλών εφημερίδων μπήκαν στη φυλακή επειδή και τότε είχε περάσει μία (εξίσου αντιδημοκρατική και αντισυνταγματική) νομοθεσία που απαγόρευσε τις εφημερίδες να δημοσιεύουν τις προκηρύξεις των τρομοκρατών. Ασκησαν, ως όφειλαν, το δικαίωμα στη δημόσια ανυπακοή…
Τώρα, σε εποχή κρίσης των ΜΜΕ τα blogs ικανοποιούν τη ζήτηση για πληροφορία που εφημερίδες και κανάλια απαγορεύεται να δώσουν. Γίνονται σοβαροί ανταγωνιστές των παραδοσιακών Μέσων, με τη βοήθεια του κράτους και υπό την αδιαφορία των επιχειρηματιών ενημέρωσης. Και όχι μόνο αυτό: τα blogs σήμερα δίνουν τη μάχη της ελευθερίας του λόγου, απέναντι σε μια ανόητη και αντιδημοκρατική νομοθεσία. Στα μάτια των πολιτών τα παραδοσιακά Μέσα γίνονται γκρίζα: προσφέρουν την επίσημη -αλλά ολίγον τι αδιάφορη- ενημέρωση. Αντιθέτως, τα blogs είναι ζωηρά. Αντιστέκονται, ικανοποιούν αυτό που οι πολίτες – καταναλωτές της ενημέρωσης ζητούν.
Αυτό δεν είναι αλήθεια. Τουλάχιστον όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Υπάρχουν καλά και κακά blogs, όπως υπάρχουν ζωντανές και νεκρές εφημερίδες. Αλλά χάρη στα κυβερνητικά τερτίπια και στην αδιαφορία των επιχειρηματιών ΜΜΕ και των δημοσιογράφων, εφημερίδες και κανάλια επιβεβαίωσαν τους χαρακτηρισμούς που τους προσάπτουν. Παραδοσιακά και (όπως αποδείχθηκε σ’ αυτή την περίπτωση) χειραγωγημένα…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 1.10.2009
