Πέρα από τις επικοινωνιακές ωραιοποιήσεις υπάρχει και η πραγματική οικονομία, η οποία εκδικείται. Αλλά δυστυχώς εμάς τους φορολογουμένους.
Eίχε δίκιο ο κ. Αλογοσκούφης όταν πριν από δύο ακριβώς χρόνια παρομοίαζε το χρηματιστήριο σαν τον σκύλο της οικονομίας. Μιλώντας σε εκδήλωση για τα 130 χρόνια του χρηματιστηρίου (29.9.2006) μετέφερε την εξής παραβολή: «Κάποιος πεπειραμένος επενδυτής παρομοίαζε το χρηματιστήριο και την οικονομία με τον σκύλο και το αφεντικό του. Ο σκύλος, έλεγε, τρέχει μπροστά και κάθε τόσο γυρίζει να δει αν το αφεντικό του τον ακολουθεί. Αν το αφεντικό σταθεί, τότε ο σκύλος γυρίζει προς τα πίσω. Το χρηματιστήριο, έχοντας την τάση να προεξοφλεί διάφορες καταστάσεις, κινείται γύρω από την οικονομία. Αλλοτε προπορεύεται και άλλοτε υστερεί. Αυτό που έχει όμως σημασία τελικά, μακροπρόθεσμα, είναι η πορεία της οικονομίας μέσα στον χρόνο. Αυτή αποτελεί το έδαφος πάνω στο οποίο στηρίζεται το χρηματιστήριο. Και σήμερα, η ελληνική οικονομία βρίσκεται πλέον σε έναν πολύ καλύτερο δρόμο. Εδώ και δυόμισι χρόνια, η ελληνική οικονομία κινείται προς τα εμπρός με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση, έχοντας αφήσει πίσω ένα κρατικιστικό υπόδειγμα που οδηγούσε σε ελλείμματα, σε χρέη και σε αναποτελεσματικότητα».
Αν όλα αυτά ήταν σωστά, τότε γιατί η αξία των μετοχών στο ελληνικό χρηματιστήριο κατρακύλησε στο μισό; Ο δείκτης του Χρηματιστηρίου Αθηνών από τις 5.207 μονάδες στην αρχή του χρόνου κατακρημνίστηκε στις 2.627 χθες. Εχασε δηλαδή πάνω από 50% σε εννιά μήνες. Να συμφωνήσουμε: υπάρχει χρηματοπιστωτική κρίση που επηρεάζει και την ελληνική κεφαλαιαγορά. Αλλά πάλι η χρηματοπιστωτική κρίση είναι παντού. Στην καρδιά της κρίσης, το αμερικανικό χρηματιστήριο έχασε μόνο το 23% της αξίας του (ο Dow Jones έπεσε από τις 13.056 μονάδες στις 2 Ιανουαρίου στις 9.956 προχθές). Η γαλλική κεφαλαιαγορά έχασε 33% (ο δείκτης CAC έπεσε στο ίδιο διάστημα από τις 5.550 στις 3.711 μονάδες), η γερμανική έχασε 32% (DAX: από 7.949 στις 5.387 μονάδες) και το Λονδίνο 28% (FTSE: από 6.416 στις 4.589 μονάδες). Πού βρίσκεται λοιπόν η υγιής ελληνική οικονομία για να στηρίξει το ελληνικό χρηματιστήριο στις δύσκολες στιγμές του; ΄Η έστω πού βρίσκεται ο κ. Εβερτ να καταγγείλει το νέο σκάνδαλο του ελληνικού χρηματιστηρίου, αφού οι Ελληνες μέτοχοι χάνουν τα διπλά από «συνεπενδυτές» τους σε άλλες χρηματιστηριακές αγορές;
Χρησιμοποιώντας, λοιπόν, την παραβολή θα λέγαμε ότι το αφεντικό βρισκόταν πολύ πιο πίσω απ’ ό,τι μας περιέγραφε ο κ. Αλογοσκούφης. Γι’ αυτό ο ελληνικός σκύλος αναγκάστηκε να διανύσει διπλάσια απόσταση από όσο ο αμερικανικός ή ο γερμανικός ή ο βρετανικός. Η ελληνική οικονομία, παρά τα όσα μας διαβεβαίωνε η κυβέρνηση, δεν κινήθηκε προς τα μπρος «με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση, έχοντας αφήσει πίσω ένα κρατικιστικό υπόδειγμα που οδηγούσε σε ελλείμματα, σε χρέη και σε αναποτελεσματικότητα». Αντιθέτως συνέχισε και δυστυχώς διεύρυνε αυτό το αναποτελεσματικό κρατικιστικό υπόδειγμα. Διότι πέρα από τη δημιουργική διόγκωση του ΑΕΠ (που εμφάνισε λογιστική μείωση του ελλείμματος) υπάρχει το πραγματικό δημόσιο χρέος. Και αυτό αυξήθηκε τα πέντε τελευταία χρόνια κατά 50%! Από τα 167,7 δισ. ευρώ το 2003 έφτασε τον Αύγουστο στα 251,9 δισ. ευρώ. Και αυτό το χρέος μάς πνίγει σήμερα.
Πέρα, λοιπόν, από τις επικοινωνιακές ωραιοποιήσεις υπάρχει και η πραγματική οικονομία, η οποία εκδικείται. Αλλά δυστυχώς εμάς τους φορολογουμένους.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 8.10.2008
